Ετυμολογική

Συνεχίζει ὁ Πλούταρχος διὰ στόματος Σύλλα τὴν περιγραφὴ τοῦ τί συμβαίνει στὴν σελήνη, ὅπως τοῦ τὴν μετέφερε ἕνας ξένος στὴν Καρχηδόνα, ὁ ὁποῖος καὶ τοῦ διηγήθηκε τὰ ὅσα εἶχε μάθει καὶ αὐτὸς μὲ τὴν σειρά του ἀπὸ τοὺς θαλαμηπόλους καὶ ὑπηρέτες τοῦ Κρόνου, κατὰ τὴν τριαντακονταετῆ παραμονή του σὲ μία νῆσον κοντὰ στὴν μεγάλη ἤπειρον-Ἀμερική ( «Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς σελήνης», 944 κ. ἑξ.) : «Τὸ εὗρος τώρα καὶ τὸ μέγεθός της -σελήνης- δὲν εἶναι ὅσον λέγουν οἱ γεωμέτρες, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς μεγαλύτερον. Καταμετρεῖ τὴν σκιὰ τῆς γῆς μὲ λίγα ἀπὸ τὰ δικά της μεγέθη, ὄχι ἐπειδὴ εἶναι μικρή, ἀλλὰ λόγῳ τῆς θερμότητος στὸν βαθμὸν ποὺ ἐπιταχύνει τὴν κίνησίν της, γιὰ νὰ περάσει ὅσον τὸ δυνατὸν πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὸν σκοτεινὸν τόπον, βγάζοντας ἔξω τὶς ψυχὲς τῶν ἀγαθῶν ποὺ τὴν παροτρύνουν νὰ κάνει γρήγορα καὶ φωνάζουν, διότι ὅταν μπαίνουν στὴν σκιὰ δὲν ἀκοῦν πλέον τὴν μουσικὴ/ἁρμονία τοῦ οὐρανοῦ* 1 . Ταυτόχρονα ὅμως καὶ οἱ ψυχὲς τῶν κολαζομένων μὲ ὀδυρμοὺς καὶ ἀλαλαγμοὺς πλησιἀζουν ἀπ

«πᾶσα μὲν ἥδε πέριξ πυρὶ λάμπεται, ἐν δ' ἄρα μέσσῃ γλαυκότερον κυάνοιο φαείνεται ἠύτε κούρης ὄμμα καὶ ὑγρὰ μέτωπα. τὰ δὲ ῥέθει ἄντα ἔοικεν», Ἀγησιάναξ, Περὶ τοῦ τῆς σελήν. ἐμφαιν. προσώπ, 2, Πλούταρχος   ( =Ὁλόκληρη περίγυρα λάμπει μὲ φωτιά, μέσα της πιὸ γαλανὸ ἀπὸ πέτρα κυανὴ φαίνεται μιᾶς κόρης τὸ μάτι καὶ τὸ ὑγρὀ της μέτωπον. Κυττάζοντάς την μοιάζει μὲ πρόσωπον).   Στὴν συνέχεια τοῦ προαναφερθέντος συγγράμματος τοῦ Πλουτάρχου (Περὶ τοῦ τῆς σελήνης ἐμφαιν. προσ., 27/ βλ. ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΙΚΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ ), ὁ Σύλλας συνεχίζει τὴν ἀφήγησιν τῶν ὅσων ἔμαθε ἀπὸ τὸν ὑπηρέτη τοῦ Κρόνου-ξένον στὴν Καρχηδόνα : ΣΥΛΛΑΣ : «Καθῶς ἐγῶ ἀποροῦσα καὶ ζητοῦσα νὰ ἀκούσω πράγματα πιὸ ξεκάθαρα, εἶπε : Πολλὰ Σύλλα, λένε οἱ Ἕλληνες γιὰ τοὺς θεούς, δὲν λέγονται ὅμως πάντα καλῶς. Ἀμέσως γιὰ παράδειγμα, ἐνῶ ἀποκαλοῦν μὲ τὰ σωστὰ ὀνόματα τὴν Δἠμητρα καὶ τὴν Κόρη, δὲν κάνουν σωστὰ νὰ πιστεύουν πὼς σχετίζονται καὶ οἱ δύο μὲ τὸν ἴδιον τόπον. Ἡ μία εἶναι στὴν γῆ καὶ κυρία τ