Ετυμολογική

  Στὸν «Τίμαιον» (41 a -42 d ) τοῦ Πλάτωνος διαβάζουμε ἀναφορικῶς μὲ τὴν δημιουργία τῶν ἐμβίων ὄντων : «Ὅταν γεννήθηκαν λοιπὸν ὅλοι οἱ θεοί, κι ἐκεῖνοι ποὺ περιφέρονται φανερῶς κι ἐκεῖνοι ποὺ ἐμφανίζονται ὅποτε θέλουν, ὁ δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος τοὺς εἶπε: «Θεοὶ θεῶν, ποὺ ἐγὼ δημιούργησα καὶ γέννησα, θὰ εἶστε ἄφθαρτοι ὅπως τὰ ἔργα μου, γιὰ ὅσον θέλω νὰ ὑπάρχετε καὶ νὰ μὴν ἐξαφανιστεῖτε. Ὅ,τι εἶναι συναρμολογημένον μπορεῖ νὰ διαλυθεῖ, ἀλλὰ μόνον μία κακὴ βούλησις θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιχειρήσει νὰ χαλάσει κάτι φτιαγμένον μὲ σωστὴ συναρμογὴ καὶ λειτουργία. Ἑπομένως κι ἑσεῖς, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γεννηθήκατε κάποτε, δὲν εἶστε οὔτε ἀθάνατοι, οὔτε ἄφθαρτοι. Δὲν θὰ φθαρεῖτε ὅμως ποτέ οὔτε θὰ ὑποκύψετε στὸν θάνατον, γιατὶ μὲ τὴν θέλησίν μου διαθέτετε δεσμὸν πολὺ μεγαλύτερον καὶ πιὸ στέρεον ἀπὸ ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους συνδεθήκατε τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς σας. Ἀκοῦστε λοιπὸν τί ἔχω νὰ σᾶς πῶ. Ἀπομένουν ἀγέννητα ἀκόμη τρία θνητὰ γένη, ποὺ ἄν δὲν δημιουργηθοῦν ὁ κόσμος δὲν θὰ εἶναι τέλειος, καθῶς δεν

  Ο ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΜΗΣΙΝ ΤΗΣ ΔΟΜΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Συνεχίζει ὁ Πλάτων στὸν «Τίμαιον» (44 c -48 a ) :  Σχετικῶς λοιπὸν μὲ ὅσα ἔχουμε τώρα ἀναφέρει, πρέπει νὰ τὰ ἐξετάσουμε μὲ μεγαλυτέρα ἀκρίβεια. Γιὰ ὅσα ὅμως προηγήθηκαν, δηλαδὴ τὴν δημιουργία τῶν διαφόρων τμημάτων τοῦ σώματος καὶ τὴν αἰτία ἤ τὴν θεῖα πρόνοια ἀπὸ τὴν ὁποία προῆλθε ἡ ψυχή, πρέπει νὰ ἐρευνήσουμε τὶς πιὸ πιθανὲς προϋποθέσεις καὶ ἔτσι νὰ προχωρήσουμε σύμφωνα μὲ αὐτὰ ἐξετάζοντας. Μιμούμενοι τὴν σφαιρικὴ μορφὴ τοῦ σύμπαντος οἱ θεοί, ἔκλεισαν τὶς δύο θεϊκὲς περιφορὲς σὲ ἕνα σφαιρικὸν σχῆμα ποὺ ὀνομάζουμε κεφάλι, τὸ πιὸ θεϊκὸν τμῆμα τοῦ σώματός μας, τὸ ὁποῖον ἐξουσιάζει ὅλα τὰ ἄλλα μέρη ποὺ ὑπάρχουν μέσα μας. Οἱ θεοὶ τὸ ἔβαλαν στὴν κορυφὴ τοῦ σώματος, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν ὑπηρέτη του, φροντίζοντας νὰ μετέχει τὸ κεφάλι σὲ ὅλες τὶς κινήσεις ποὺ θὰ γίνονται. Γιὰ νὰ μὴν κυλάει ὅμως πάνω στὴν γῆ, ποὺ εἶναι γεμάτη ὑψώματα καὶ βάθη καὶ γιὰ νὰ μὴ βρίσκεται σὲ δύσκολη θέσι

Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΘΝΗΤΩΝ ΚΑΤ’ ΕΝΤΟΛΗΝ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗΣ ΤΟΥΣ  Στὴν διασωθεῖσα συνέχεια τοῦ «Τιμαίου» (41 a -44 c ) διαβάζουμε τὰ ἑξῆς :  « Ὅταν γεννήθηκαν λοιπὸν ὅλοι οἱ θεοί, κι ἐκεῖνοι ποὺ περιφέρονται φανερῶς κι ἐκεῖνοι ποὺ ἐμφανίζονται ὅποτε θέλουν, ὁ δημιουργὸς τοῦ σύμπαντος τοὺς εἶπε: «Θεοὶ θεῶν, ποὺ ἐγὼ δημιούργησα καὶ γέννησα, θὰ εἶστε ἄφθαρτοι ὅπως τὰ ἔργα μου, ὅσον θέλω νὰ ὑπάρχετε καὶ νὰ μὴν ἐξαφανιστεῖτε. Ὅ,τι εἶναι συναρμολογημένον μπορεῖ νὰ διαλυθεῖ, ἀλλὰ μόνον μία κακὴ βούλησις θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιχειρήσει νὰ χαλάσει κάτι φτιαγμένον μὲ σωστὴ συναρμογὴ καὶ λειτουργία. Ἑπομένως κι ἑσεῖς, ἐπειδὴ ἀκριβῶς γεννηθήκατε κάποτε, δὲν εἶστε οὔτε ἀθάνατοι, οὔτε ἄφθαρτοι. Δὲν θὰ φθαρεῖτε ὅμως ποτέ οὔτε θὰ ὑποκύψετε στὸν θάνατον, γιατὶ μὲ τὴν θέλησίν μου διαθέτετε δεσμὸν πολὺ μεγαλύτερον καὶ πιὸ στέρεον ἀπὸ ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους συνδεθήκατε τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς σας. Ἀκοῦστε λοιπὸν τί ἔχω νὰ σᾶς πῶ. Ἀπομένουν ἀγέννητα ἀκόμη τρία θνητὰ γένη, ποὺ ἄν δὲν δημ

  Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΩΣ ΜΕΤΡΩΝ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ  Γράφει ὁ Πλάτων ( «Τίμαιος», 37 d -41 a ) : «Ὁ δημιουργὸς χάρηκε* 1 ὅταν διεπίστωσε ὅτι ὁ κόσμος κινεῖται καὶ ὁμοιάζει μὲ τοὺς αἰωνίους θεοὺς καὶ εὐχαριστημένος ἀπ’ αὐτό, σκέφτηκε νὰ τὸν κάνει ἀκόμα πιὸ ὅμοιον μὲ τὸ πρότυπον ποὺ εἶχε χρησιμοποιήσει. Ξέροντας ὅτι τὸ πρότυπόν του εἶναι ζωντανὸν καὶ αἰώνιον, προσπάθησε νὰ κάνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸν κόσμον. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ φύσις ἐκείνου τοῦ προτύπου εἶναι αἰώνια καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὴν μεταδώσει ἀπολύτως στὸν κόσμον, σκέφτηκε νὰ τὸν κάνει κινητὴ εἰκόνα τῆς αἰωνιότητος. Ἐνῶ λοιπὸν τακτοποιοῦσε τὸν οὐρανόν, ἔφτιαξε τῆς σταθερᾶς αἰωνιότητος τὴν εἰκόνα, ἡ ὁποία κινεῖται σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τῶν ἀριθμῶν, αὐτὸ ποὺ βέβαια ὀνομάζουμε χρόνον, καὶ ταυτοχρόνως δημιούργησε τὶς ἡμέρες, τὶς νύχτες, τοὺς μῆνες καὶ τὰ χρόνια ποὺ δὲν ὑπῆρχαν πρὶν δημιουργηθεῖ ὁ οὐρανός. Ὅλα αὐτὰ εἶναι μέρη τοῦ χρόνου. Τὸ μέλλον καὶ τὸ παρελθὸν εἶναι ἐπίσης μορφὲς τοῦ χρόνου ποὺ ἑμεῖς, χωρὶς σκέψιν, ἐσφαλμέ

Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ  Συνεχίζει στὴν περιγραφή του περὶ δημιουργίας τοῦ κόσμου ὁ Τίμαιος ( «Τίμαιος», 34 b -37 c , Πλάτων) : «Καὶ καθῶς γιὰ τὴν ἐκτέλεσιν αὐτῆς τῆς περιστροφικῆς κινήσεως δὲν χρειαζόταν πόδια, τὸν κατασκεύασε ἀσκελῆ καὶ ἄπουν (χωρὶς πόδια). Αὐτὴ ἦταν ἡ σκέψις τοῦ αἰωνίου θεοῦ γιὰ τὸν θεὸν ποὺ ἐπρόκειτο νὰ δημιουργηθεῖ. Τοῦ ἔδωσε σῶμα λεῖον καὶ ὁμαλόν, ἀπολύτως συμμετρικὸν ὡς πρὸς τὸ κέντρον, ὁλοκληρωμένον καὶ πλῆρες, ἀποτελούμενον ἀπὸ τέλεια συστατικά. Στὴν μέση του -κόσμου- τοποθέτησε τὴν ψυχή, τὴν κατένειμε παντοῦ ὥστε νὰ καλύπτει ἀκόμη καὶ τὴν ἐξωτερικὴ ἐπιφάνεια τοῦ σώματός του, καὶ ἔτσι δημιούργησε ἕναν καὶ μοναδικὸν σφαιρικὸν οὐρανόν, μοναχικόν, ἱκανὸν χάριν στὴν ἀρετήν του νὰ συντροφεύει τὸν ἑαυτόν του, χωρὶς τὴν ἀνάγκη κανενὸς ἄλλου, αὐτάρκη μέσα στὴν σχέσιν καὶ τὴν φιλία πρὸς τὸν ἴδιον τὸν ἑαυτόν του. Γιὰ ὅλους αὐτοὺς τοὺς λόγους, αὐτὸς/ ὁ κόσμος ποὺ δημιούργησε (ὁ Δημιουργός) ἦταν ἕνας εὐδαίμων θεός. Τὴν ψυχὴ δὲν τὴν κατεσκεύασε ὁ θεὸς μετὰ ἀπὸ τὸ σῶμα τοῦ