Ετυμολογική

Ἄν ῥωτήσεις ἕναν ἀγγλόφωνο πῶς ἐκφράζει τὴν ἀγάπη του στοὺς γονεῖς του καὶ στοὺς φίλους του μὲ λόγια, ἡ ἀπάντησις ποὺ θὰ πάρεις θὰ εἶναι μὲ τὴν λέξιν « love».  Ἄν χρειαστεῖ δε νὰ ἐκφράσει τὰ συναισθήματά του στὸ κορίτσι ποὺ τοῦ ἀρέσει, ἐκεῖ θὰ πρέπει νὰ τὰ πεῖ περιφραστικῶς καὶ νὰ βάλει μπροστὰ κι ἕνα fall in ( love ), εἰ δὲ μὴ θὰ παρεξηγηθεῖ. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς ὑπόλοιπες ἀποχρώσεις τῆς ἀγάπης του πρὸς τὸν καθένα. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τοὺς γαλλοφώνους ποὺ ἔχουν ἐφεύρει 1002 παραλλαγὲς τοῦ « je t’ aime»  ( je t’aime bien, je t’aime beaucoup , je t’aime à la folie , je t’aime tellement , tomber amoureux-se κλπ ) γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ ἐκφράσουν τὴν δυναμικὴ ποὺ ἔχει ἡ ἀγάπη τους ἀλλὰ καὶ ποῦ θὰ χρησιμοποιήσουν τί. Ἐξίσου καὶ οἱ γερμανόφωνοι γιὰ τὸ «ἀγαπᾶν» καὶ τὸ «ἐρωτεύεσθαι» ἔχουν τὸ ἴδιο σχεδὸν ῥῆμα ( lieben, ver - lieben) , οἱ ἰσπανόφωνοι ( amar, en - amorarse), οἱ  Ἰταλοί (amare,inn - amorare) καὶ πάει λέγοντας. Καὶ βέβαια καὶ αὐτὰ ποὺ ἔχουν γιὰ νὰ ἐκφράζονται τ