Ετυμολογική

  ΑΛΛΑ ΔΡΩΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙΜΕΣ Στοὺς ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες δὲν συναντοῦσες μόνον ἀθλητὲς μὲ τεράστια σωματικὴ ἰσχὺν καὶ ἀντοχή, ἀλλὰ ἦταν μία καλὴ εὐκαιρία νὰ ἔλθεις σὲ ἐπαφὴ καὶ μὲ τὰ ἔργα μεγάλων ἀνθρώπων τοῦ πνεύματος. Κι αὐτὸ διότι σὲ αὐτοὺς παρουσιάζοντο καὶ πνευματικοὶ ἄνδρες, ὅπως συγγραφεῖς, ῥήτορες, φιλόσοφοι, οἱ ὁποῖοι παρουσίαζαν στὸ κοινὸν τὰ ἔργα τους. Λέγεται πὼς ὁ Ἡρόδοτος διάβασε στὴν   Ὀλυμπία μέρος τῶν Ἱστοριῶν του καὶ αὐτὸ ἦταν κάτι ποὺ ἀνέφλεξε τὸν ζῆλο τοῦ Θουκυδίδου. Οἱ ῥήτορες Γοργίας καὶ Λυσίας, ὁ σοφιστὴς Ἱππίας ὁ Ἡλεῖος κ.ἄ ἠγόρευσαν ἀπὸ τὸν ὀπισθόδομον τοῦ ναοῦ τοῦ Διός. Διάφοροι ζωγράφοι ἐξέθεταν ἐπίσης τὰ ἔργα τους.   Στοὺς Ὀλυμπιακοὺς ἀγῶνες κέρδισε καὶ ὁ Θεμιστοκλῆς τὸν μεγάλον ἔπαινόν του, ὅταν τὸ 476 π.Χ (4 χρόνια μετὰ τὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος), εἰσερχόμενος εἰς τὸ στάδιον, τὸ πλῆθος σηκώθηκε γιὰ νὰ τὸν τιμήσει καὶ τὸν ἐπευφημοῦσε ὡς ἥρωα τῆς ναυμαχίας στὴν Σαλαμῖνα «καὶ γὰρ Θεμιστοκλέους ἐς τιμὴν ἐπανέστη τὸ ἐν Ὀλυμπίᾳ θέατρον.». Προφανῶς καὶ μετὰ ἀπὸ α