Ετυμολογική

Η ΕΛΕΝΗ ΜΟΛΙΣ ΕΧΕΙ ΒΓΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΚΑΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΚΑΙΕΣ ΠΥΛΕΣ, ΟΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΠΡΙΑΜΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΑΛΛΟΙ ΤΡΩΕΣ. Ο ΠΡΙΑΜΟΣ ΦΩΝΑΖΕΙ ΤΗΝ ΕΛΕΝΗ ΝΑ ΚΑΘΙΣΕΙ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΗΤΑ ΝΑ ΤΟΥ ΠΕΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΕΒΛΕΠΕ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΧΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΧΑΝ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ. Η ΕΛΕΝΗ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑ ΣΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΣΥΣΤΗΝΕΙ ΣΤΟΝ ΕΚΥΡΟΝ ΤΗΣ ΤΟΝ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ... οἳ δ’ ὡς οὖν εἴδονθ’ Ἑλένην ἐπὶ πύργον ἰοῦσαν, ἦκα πρὸς ἀλλήλους ἔπεα πτερόεντ’ ἀγόρευον· «οὐ νέμεσις Τρῶας καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιοὺς τοιῇδ’ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν· αἰνῶς ἀθανάτῃσι θεῇς εἰς ὦπα ἔοικεν· ἀλλὰ καὶ ὧς τοίη περ ἐοῦσ’ ἐν νηυσὶ νεέσθω, μηδ’ ἡμῖν τεκέεσσί τ’ ὀπίσσω πῆμα λίποιτο.» Ὣς ἄρ’ ἔφαν, Πρίαμος δ’ Ἑλένην ἐκαλέσσατο φωνῇ· «δεῦρο πάροιθ’ ἐλθοῦσα φίλον τέκος ἵζευ ἐμεῖο, ὄφρα ἴδῃ πρότερόν τε πόσιν πηούς τε φίλους τε— οὔ τί μοι αἰτίη ἐσσί, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰσιν, οἵ μοι ἐφώρμησαν πόλεμον πολύδακρυν Ἀχαιῶν— ὥς μοι καὶ τόνδ’ ἄνδρα πελώριον ἐξονομήνῃς, ὅς τις ὅδ’ ἐστὶ