Ετυμολογική

Μὲ ἀφορμὴ διάφορες συζητήσεις, ἀλλὰ καὶ ὀπτικογραφήματα (βίντεος), παρατηρῶ πὼς ὑπάρχει τρομερὴ ἀπόκλισις τῶν ἐτύμων ὁρισμένων λέξεων, σὲ σχέσιν μὲ τὸ νόημα ποὺ τοὺς δίνουμε σήμερα. Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν διάφορες συζητήσεις περὶ τοῦ λεγομένου << ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ >> [ > ἰταλ. razza > λατ. ratio ( ὁ λόγος ποὺ ῥέει), ὑπὸ τὴν ἔννοια τοῦ ἀειρύτου τῆς διαδοχῆς τῶν γενεῶν ἤ ἀπὸ τὸ γαλλ. racine > λατ. radix> ῥάδιξ ( =ἡ ῥίζα). Ἐν ὀλίγοις εἶναι ἡ ἔμφυτος ἀνάγκη προστασίας τοῦ γένους σου, τῆς ῥίζας σου καὶ συνεκδοχικῶς τοῦ ἔθνους σου καὶ φυλῆς σου. Γιὰ νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς καὶ ἀκριβεῖς καὶ ἐπειδὴ στὸ ἄρθρον ἀναφέρεται ἡ μακροβιότητα τῶν ἑλληνικών ἐτύμων, ὁ ὅρος δὲν ὑπῆρχε στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα. Εἰσήχθη τὸ 1927-8 ἀπὸ τὸν Λ. Τρότσκυ, στὴν προσπάθειά του νὰ δώσει ὑπόστασιν στὶς θεωρίες του. Διότι ἄν κάτι δὲν ὀνομάζεται (ὄν-ομα), δὲν ὑφίσταται κιόλας (ὄν) ], ἀπεφάσισα νὰ ψάξω τὴν ἀκριβὴ ἐτυμολογία, τῶν πιὸ συνηθισμένων λέξεων, σχετικῶν μὲ αὐτόν. Ἀρχικά, ἔχουμε τὴν λέξιν πρόσφυγας. Ὁ  ΠΡΟΣΦ