Ετυμολογική

ΑΛΛΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΙΑΤΡΟΙ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ Ἄλλοι μεγάλοι πολὺ γνωστοὶ ἰατροὶ τῆς ἀρχαιότητος ἦταν (πολὺ ἐνδεικτικῶς, καθῶς ἀκόμα καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν ὀνομάτων ποὺ κατάφερε νὰ διασωθεῖ εἶναι τεράστιος)   : Ὁ Ἡρόδικος ὁ Σηλύμβριος (5ος αἰ. π.Χ.), διδάσκαλος τοῦ Ἱπποκράτους, ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ πρῶτος ποὺ ἀνήγαγε τὴν διαιτητικὴν καὶ τὴν φυσικοθεραπεία σὲ ἐπιστήμη. Ὁ Ἀλκμαίων (5 ος αἰ. π.Χ.) , ὁ ὁποῖος πρῶτος ἀνεκάλυψε τὸ ὀπτικὸν νεῦρον καὶ ἔκανε διάκρισιν ἀνάμεσα σὲ ἀρτηρίες καὶ φλέβες. Εἶναι καὶ ὁ πρῶτος ποὺ ἐξώρυξε χειρουργικῶς ὀφθαλμὸν καὶ διετύπωσε πὼς ἡ ἕδρα ὅλων τῶν αἰσθήσεων εἶναι ὁ ἐγκέφαλος. Ὁ Εὑρυφὼν ὁ Κνίδιος (5 ος αἰ. π.Χ.), ὁ ὁποῖος μίλησε «Περὶ ἔσω παθῶν» καὶ ὁ Ἀναξαγόρας ὁ Κλαζομένιος, φημισμένος γυναικολόγος τοῦ 5 ου π.Χ. αἰῶνος.   Ὁ Ἐμπεδοκλῆς, ποὺ ἡ θεωρία του εἶναι ἡ πρώτη ὑποψία τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ φαινόμενον τῆς κυκλοφορίας τοῦ αἵματος. Καταπολέμησε ἐπίσης τοὺς ἑλώδεις πυρετούς. Ὁ Ἀέτιος, ὁ ὁποῖος μίλησε γιὰ τὸ τετάνωθρον ( «λαμπρὸν καὶ τετανὸν ποιεῖν τὸ πρόσωπον κ