Ετυμολογική

Τὸ <<λέγω>> (βλ. μέρος 1ο) δὲν ἐμπλούτισε τὴν γλῶσσα μας, ἀλλὰ οὔτε γονιμοποίησε τὸν παγκόσμιον λόγον, μόνον μέσω ἑνὸς τύπου (λογ-/λεγ-/λεχ-) γιὰ τὸν ὁποῖον ἔγινε νύξις στὸ 1ο μέρος, ἀλλὰ καὶ μέσω τῶν ὑπολοίπων θεμάτων τού, τὰ ὁποῖα παίρνουμε ἀπὸ τοὺς ἀρχικούς του χρόνους. Οἱ ἀρχικοὶ χρόνοι του εἶναι: Ἐνεργητικὴ Φωνή: Λέγω, ἔλεγον, λέξω/ἐρῶ, ἔλεξα/εἶπον (ἔσπον)/εἶπα, εἴρηκα, εἰρήκειν Μεσοπαθητικὴ Φωνή: Λέγομαι, ἐλεγόμην, λέξομαι/λεχθήσομαι/ῥηθήσομαι, ἐλεξάμην/ἐλέχθην/ἐρρήθην/είπόμην, εἴρημαι, εἰρήμην Κι ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ θέματά του, ἔχει δημιουργήσει τόσες λέξεις, ποὺ ἕνα λεξικὸν δὲν φτάνει γιὰ νὰ τὶς χωρέσει ὅλες. Ἐνδεικτικῶς καὶ πολὺ συνοπτικῶς ἀναφέρω: ΛΕΞΙΛΟΓΙΟΝ, ΔΥΣΛΕΞΙΑ, ΛΕΞΙΠΛΑΣΙΑ, ΛΕΞΙΠΕΝΙΑ, ΡΗΜΑ, ΡΗΣΗ, ΑΝΤΙΡΡΗΣΗ,ΕΠΙΡΡΗΜΑΤΙΚΟΣ,ΔΙΑΡΡΗΔΗΝ, ΡΗΤΩΡ, ΚΟΜΠΟΡΡΗΜΟΣΥΝΗ, ΛΕΣΧΗ, ΑΡΡΗΤΟΣ, ΑΡΡΗΤΟΤΟΚΟΣ, ΑΝΕΙΠΩΤΟΣ, ΕΠΟΣ, ΚΑΛΛΙΕΠΕΙΑ, ΑΠΟΡΡΗΤΟΣ, ΠΑΡΡΗΣΙΑ, ΟΡΘΟΕΠΕΙΑ, ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ, ΘΕΣΠΙΖΩ, ΘΕΣΠΕΣΙΟΣ, ΣΥΝΕΠΕΙΑ, ΑΥΤΟΛΕΞΕΙ, ΝΗΠΙΟΣ, ΕΝΙΠΗ ( =αὐστηρὸς λόγος) , ΕΙΡΩΝΕΙΑ, ΑΣΠΕΤΟΣ ( =ἀνέκφρασ