Ετυμολογική

ΕΠΤΑΝΗΣΑ-ΛΟΙΠΕΣ ΝΗΣΟΙ (ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΡΩΜΑ) Τελειώνοντας μὲ τὰ γνωστότερα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου πελάγους, περνᾶμε στὴν ἀριστερὴ πλευρὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ στὸ ἄλλο τῆς πέλαγος, τὸ  ΙΟΝΙΟ  [ καὶ Ἰώνιο > Ἴωνες, ποὺ χάθηκαν ἐκεῖ ( Θεόπομπος)] . Πιὸ σίγουρη ὅμως εἶναι ἡ ἐτυμολογία του ἀπὸ τὴν Ἰώ, τὴν ἐρωμένη τοῦ Διός, τὴν ὁποία ὁ τελευταῖος μεταμόρφωσε σὲ ἀγελάδα, γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὸ μένος καὶ τὴν ζήλεια τῆς Ἥρας. Ὁ Αἰσχύλος γράφει πὼς τὸ Ἰόνιο παλαιότερα ἐλέγετο ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΡΕΑΣ , ἀλλὰ ἄλλαξε τὸ ὄνομά του, ὅταν τὸ διέσχισε ἡ Ἰώ [ ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα μέρη, τὰ ὁποῖα ἡ τελευταία ὠνόμασε στὸ διάβα της, βλ. Βόσπορος ( βοῦς +πόρος) κλπ πολλά ]. Ξεκινώντας ἀπὸ τὸ βόρειο μέρος τὸ μεγαλύτερο νησὶ ποὺ συναντοῦμε εἶναι ἡ  ΚΕΡΚΥΡΑ/ ΚΟΡΚΥΡΑ . Ἡ Κέρκυρα χρωστᾶ τὸ ὄνομά της στὴν νύμφη Κέρκυρα, κόρη τοῦ Ἀσώπου, τὴν ὁποία ἀγάπησε ὁ Ποσειδῶν καὶ τὴν ἔφερε στὸ νησὶ καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομά της. Ἀπὸ τὸν ἔρωτά τους γεννήθηκε ὁ Φαίαξ, ὁ γενάρχης τῶν Φαιάκων [> φαιός ( =ὁ σκοτεινός]). Γι’αὐτὸ καὶ ὁ Θουκυδίδης καὶ

ΕΥΒΟΙΑ-ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ-ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ (ΠΡΑΣΙΝΟ ΧΡΩΜΑ) Τὸ 2ο μεγαλύτερο νησί μας καὶ σὲ ἔκτασιν ἀλλὰ καὶ σὲ πληθυσμὸν εἶναι ἡ ΕΥΒΟΙΑ . Τὸ ὄνομά της τὸ ὄφείλει στὰ καλά της βόδια, ἐφόσον ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τὸ ἐπίρρημα <<εὖ>> καὶ τὸ οὐσιαστικόν <<βοῦς>>. Πράγματι ἦταν γνωστὴ γιὰ τὴν ἐκλεκτὴ ποιότητα τῶν βοοειδῶν της. Ἄλλοι λένε πὼς τὸ ὄνομα ὀφείλεται στὴν νύμφη Εὔβοια, κόρη τοῦ Ἀσωποῦ, γι’αὐτὸ καὶ ἐλέγετο καὶ ΑΣΩΠΙΣ . Ὁ Ἡσίοδος τὴν ὀνομάζει ΑΒΑΝΤΙΔΑ ἀπὸ τὸν βασιλιά Ἄβαντα. Οἱ Ἄβαντες εἶναι τὸ δεύτερο ἑλληνικὸ φύλο ποὺ ἐγκαταστάθηκε ἐκεῖ μετὰ τοὺς Ἴωνες. Ἐλέγετο καὶ ΧΑΛΚΟΔΟΝΤΙΣ , ἀπὸ τὸν Χαλκόδοντα, υἰὸν τοῦ Ἄβαντος. Ὁ Στράβων τὴν ἀνέφερε ΜΑΚΡΙΔΑ , λόγω τοῦ σχήματός της, ἀλλὰ καὶ ΕΛΛΟΠΙΑ , ἀπὸ τὸν Ἔλλοπα, υἰὸν τοῦ Ἴωνος. Ἀκόμα τὴν λέει καὶ ΕΥΣΕΙΣΤΟΝ , λόγω ἑνὸς μεγάλου σεισμοῦ ποὺ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Στερεὰ Ἑλλάδα. Σύμφωνα μὲ τὸν Πλούταρχο, ὠνομάζετο καὶ ΧΑΛΚΙΔΑ , λόγω τῶν κοιτασμάτων χαλκοῦ ποὺ πλεόναζαν στὴν περιοχή.

ΚΥΚΛΑΔΕΣ- ΝΗΣΙΑ ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ (ΜΠΛΕ ΧΡΩΜΑ) Μετὰ τὴν Κρήτη καὶ τὰ Δωδεκάνησα, τὰ ὁποῖα ἀναλύθηκαν στὸ 1ο μέρος, σειρὰ ἔχουν οἱ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ( > νύμφες Κυκλάδες τὶς ὁποῖες μεταμόρφωσε ὁ Ποσειδῶν σὲ νησιά, ἐπειδὴ θύμωσε μαζί τους. Οἱ ἀρχαῖοι γεωγράφοι τὶς ἐτυμολογοῦν ἀπὸ τὸν κύκλο ποὺ σχηματίζουν γύρω ἀπὸ τὸ ἱερὸ νησὶ τῆς Δήλου, γιὰ νὰ τὶς ξεχωρίζουν ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες Σποράδες). ( Νάξος ) Ἄς ξεκινήσουμε λοιπὸν ἀπὸ τὸ μεγαλύτερο νησὶ τῶν Κυκλάδων, τὴν ΝΑΞΟ , ἡ ὁποία πῆρε τὸ ὄνομά της ἀπὸ τὸν Νάξο, τὸν υἰὸν τοῦ Ενδυμίωνος, τὸν ἡγεμόνα τῶν πρώτων ἀποικιστῶν (Ὁ Διόδωρος Σικελιώτης -Ἱστορ. Βιβλιοθ., 5,51- γράφει πὼς τὴν ὠνόμασε ἔτσι ὁ βασιλεὺς τῶν Καρῶν καὶ υἰὸς τοῦ Πολέμωνος, Νάξος). Ὁ Ἀθ. Σταγειρίτης («Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολογία, Γ', ΙΓ') μᾶς πληροφορεῖ πὼς Νἀξος ἐλέγετο ὁ υἰὸς τῆς Νύμφης Ἀκακαλλίδος καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος. Προηγουμένως ἡ νῆσος ἐλέγετο ΔΙΑ (βλ. μέρος 1ο , νῆσος Δία κοντὰ στὴν Κρήτη) καὶ ἐκεῖ μαθαίνουμε καὶ πάλι ἀπὸ τὸν Διόδωρον (Δ', 61) πὼς ἔφτασαν ὁ Θησεὺς καὶ ἡ Ἀριάδνη μετ