Ετυμολογική

Η ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΕΥΦΥΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΟΥΚΕΦΑΛΑΣ Γράφει ὁ Πλούταρχος στὸ «Βίοι Παράλληλοι, Ἀλέξανδρος, 5,1-5,6/ 6,1-6,8/ 9,1-9,4»: ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΝ : «Τοὺς δὲ παρὰ τοῦ Περσῶν βασιλέως πρέσβεις ἥκοντας ἀποδημοῦντος Φιλίππου ξενίζων καὶ γενόμενος συνήθης, οὕτως ἐχειρώσατο τῇ φιλοφροσύνῃ καὶ τῷ μηδὲν ἐρώτημα παιδικὸν ἐρωτῆσαι μηδὲ μικρόν, ἀλλ᾽ ὁδῶν τε μήκη καὶ πορείας τῆς ἄνω τρόπον ἐκπυνθάνεσθαι, καὶ περὶ αὐτοῦ βασιλέως ὁποῖος εἴη πρὸς τοὺς πολέμους, καὶ τίς ἡ Περσῶν ἀλκὴ καὶ δύναμις, ὥστε θαυμάζειν ἐκείνους καὶ τὴν λεγομένην Φιλίππου δεινότητα μηδὲν ἡγεῖσθαι πρὸς τὴν τοῦ παιδὸς ὁρμὴν καὶ μεγαλοπραγμοσύνην». ΑΠΟΔΕΔΟΜΕΝΟΝ (ἐντὸς παρενθέσεων ἐτυμολογικὲς καὶ νοηματικὲς σημειώσεις, ὥστε νὰ γίνει κατανοητὸν, ὅταν διαβαστεῖ ἀπὸ τὸ πρωτότυπον): Τοὺς πρέσβεις τοὺς παρὰ τοῦ βασιλέως τῶν Περσῶν ( =αὐτοὺς ποὺ ἦταν παρὰ/δίπλα στὸν Πέρση βασιλέα, ἄρα Πέρσες πρέσβεις), τοὺς ἥκοντας ( < ἥκω =φθάνω, τοὺς ἀφιχθέντες/ἐλθόντες), ἐνῶ ἀπουσίαζε ( =ἀποδημοῦντος) ὁ Φίλιππος, τοὺς ξένιζε ( =φιλοξ