Ετυμολογική

  ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ Ἐπιστρέφοντας τώρα στὸν βίον τοῦ Ἱπποκράτους πρέπει νὰ γραφτεῖ πὼς συνέγραψε τουλάχιστον 70 ἔργα, μεταξὺ τῶν ὁποίων διασώζονται (πολλὰ λέγεται χάριν στοὺς μαθητές του ποὺ τὰ ἐπανέγραψαν ἤ χάριν στοὺς δύο υἰούς του, Θεσσαλὸν καὶ Δράκοντα) τὰ: Περὶ Ἀρχαίης Ἰητρικῆς, Περί Ἀέρων, Ὑδάτων, Τόπων, Προγνωστικόν, Περὶ Διαίτης Ὀξέων Νοσημάτων, Περὶ Ἐπιδημιῶν, Περὶ τῶν ἐν τῇ Κεφαλῇ Τραυμάτων, Κατ᾿ Ἰατρεῖον, Περὶ Ἀγμῶν ( =κατ-αγμάτων) , Περὶ Ἄρθρων, Μοχλικός, Ἀφορισμοί, Ὄρκος, ὁ Νόμος, Περὶ Χυμῶν, Προρρητικός, Περὶ Τέχνης, Κῷαι ( < ἐκ τῆς Κῶ) προγνώσεις, Περὶ φύσιος Ἀνθρώπου, Περὶ Διαίτης Ὑγιεινῆς, Περὶ Φυσῶν, Περὶ Ὑγρῶν Χρήσιος, Περὶ Νόσων, Περὶ Γονῆς, Περὶ Φύσεως Παιδίου, Περὶ Παθῶν,   Περὶ Τόπων τῶν κατ᾿ Ἄνθρωπον, Περὶ τῆς Ἱερῆς Νόσου, Περὶ Ἐλκῶν, Περὶ Αἰμοροΐδων, Περὶ Συρίγγων, Περὶ Διαίτης, Περὶ τῶν Ἐντὸς Παθῶν, Περὶ Γυναικείας Φύσεως, Περὶ Ἑπταμήνου, Περὶ Ὀκταμήνου,   Περὶ Γυναικείων, Περὶ Ἀφόρων, Περὶ Παρθενίων, Περὶ Ἐπικυήσιος, Περὶ Ἐγκατατομῆς Ἐμβρύου, Πε

  ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΔΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΗΣ Ὁ πατὴρ τῆς ἰατρικῆς, Ἱπποκράτης Β’ ὁ Μέγας, ἐγεννήθη στὴν Κῶ περὶ τὸ 460 π.Χ. Πατήρ του ἦταν ὁ ἰατρὸς Ἡρακλείδης τοῦ ὁποίου τὸ γένος κρατοῦσε ἀπὸ τὸν Ποδαλείριον, υἰὸν τοῦ Ἀσκληπιοῦ καὶ μήτηρ του ἦταν ἡ Φαιναρέτη, τῆς ὁποίας ἡ γενιὰ ἀνήγετο στὸν Ἡρακλῆ ( Φαιναρέτη < φαίνω + ἀρετή, φαίνεται πὼς ἦταν γραπτὸν Φαιναρέτη νὰ γεννήσει τὸν μέγα ἰατρόν, Ἱπποκράτη, Φαιναρέτη καὶ τὸν μέγα φιλόσοφον, Σωκράτη). «Ἱπποκράτης γὲνει μὲν ἦν Κῷος, υἰὸς Ἡρακλείδου καὶ Φαιναρέτης, εἰς Ἡρακλέα καὶ Ἀσκληπιὸν τὸ γένος ἀναφέρων» , Σωρανός Διδάσκαλοί του ἦταν κυρίως ὁ πατήρ του, Ἡρακλείδης Ἱπποκράτους (τοῦ πρώτου, υἰοῦ τοῦ Γνωσιδίκου, ἅπαντες ἰατροί. Καὶ ὁ Ἱπποκράτης ὁ Α’ καὶ ὁ υἰός του, Ἡρακλείδης ἦταν ἱερεῖς στὸ Ἀσκληπιεῖον τῆς Κῶ -τὸ   γνωστότερον ἀπὸ ὅλα τὰ Ἀσκληπιεῖα - ), ὁ Ἡρόδικος ὁ Σηλύμβριος (μέγας ἰατρός, διατροφολόγος, βοτανολόγος, φυσιοθεραπευτής, ἀθλίατρος κ.ἄ), ὁ ῥήτωρ Γοργίας ὁ Λεοντῖνος καὶ ὁ συνομήλικός του πολυσχιδὴς φιλόσοφος, Δημόκριτος ὁ Ἀβδη

  ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΑΣΚΛΗΠΙΟΥ Τὰ ὀνόματα τῶν τέκνων του, τὰ γνωρίζουμε μέχρι καὶ σήμερα, ἁπλῶς δὲν ξέρουμε ὅτι τὰ ξέρουμε. Ἐλέγοντο ΥΓΙΕΙΑ (σχετικὴ ἐτυμολογικῶς τῆς ὑγρότητος ποὺ σηματοδοτεῖ τὴν ζωή), ΙΑΣΩ [ < ἰάομαι ( =θεραπεύω)], ΑΚΕΣΩ [ < ἀκέομαι ( =θεραπεύω δι 'ὀξέως ὀργάνου). Ἥταν ἡ θεότητα ποὺ βοηθοῦσε στὴν ἐπούλωσιν τῶν πληγῶν, τὴν ἀνάρρωσιν κι ἐλατρεύετο στὴν Ἐπίδαυρο, ὅπου ἦταν τὸ κέντρο λατρείας τοῦ Ἀσκληπιοῦ ], ΠΑΝΑΚΕΙΑ ( < πᾶν + ἀκέομαι, =ἡ τὰ πάντα θεραπεύουσα. Μέχρι σήμερα τὸ ὄνομά της χρησιμοποιεῖται γιὰ ὁτιδήποτε εἶναι ἱκανὸ νὰ δώσει λύσιν σὲ κάθε πρόβλημα), ΑΙΓΛΗ [ < ἀΐσσω ( =ἐκπέμπω λάμψιν, αὐξάνομαι/ἀναπτύσσομαι) + λίαν ( =πολύ) ], ΜΑΧΑΩΝ ( < μάχομαι, μάχαιρα, καθ' ὅτι χειρουργός) καὶ ΠΟΔΑΛΕΙΡΙΟΣ [ < ποῦς +λείριον ( =λουλούδι τοῦ ἀγροῦ, καθ'ὅτι ὡς παθολόγος/βοτανολόγος/φαρμακοποιὸς πεζοποροῦσε πρὸς ἀναζήτησιν θεραπευτικῶν βοτάνων στοὺς ἀγρούς, καὶ ὄχι ἐπειδὴ εἶχε ἁπαλὰ πόδια, ὅπως κάποιοι ἀνερυθρίαστα ἰσχυρίζονται)].  (Ὑγιεία)  «Τὸν

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ, ΤΟ ΟΡΟΣΗΜΟΝ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ Δάσκαλος τοῦ Ἀσκληπιοῦ ἦταν ὁ Κένταυρος Χείρων, στὸν ὁποῖον τὸν πῆγε ὁ πατήρ του, Ἀπόλλων μετὰ τὴν γέννησίν του ( Χείρων < χείρ, δεινὸς χειρουργός, ἐξ οὗ καὶ τὸ ὄνομά του «ἀπὸ τοῦ διὰ τῆς χειρῶν θεραπείας, τῆς ἐν ταῖς χειρουργίαις καὶ ῥιζοτομίαις· ἰατρὸς γάρ» , Ἐτυμολογικὸν τὸ Μέγα . Ὁ Χείρων εἶχε διδάξει καὶ σὲ πάμπολλους ἄλλους μεγάλους ἥρωες τὴν τέχνη του, ὅπως ἦταν ὁ Ἀχιλλεύς, ὁ Παλαμήδης, ὁ Ἰάσων κ.ἄ). Καὶ ὅπως μᾶς ἐνημερώνει στὸ προαναφερθὲν ἀπόσπασμα τῆς «Βιβλιοθήκης» ὁ Ἀπολλόδωρος, ὁ Ἀσκληπιὸς δὲν ἐμπόδιζε μόνον τὸν θάνατον, ἀλλὰ «ἀνήγειρε ( =ἀνέσταινε) καὶ τοὺς ἀποθανόντας» :  «…καιομένης δὲ αὐτῆς ἁρπάσας τὸ βρέφος ἐκ τῆς πυρᾶς πρὸς Χείρωνα τὸν Κένταυρον ἤνεγκε, παρ᾽ ᾧ καὶ τὴν ἰατρικὴν καὶ τὴν κυνηγετικὴν τρεφόμενος ἐδιδάχθη. καὶ γενόμενος χειρουργικὸς καὶ τὴν τέχνην ἀσκήσας ἐπὶ πολὺ οὐ μόνον ἐκώλυέ τινας ἀποθνήσκειν, ἀλλ᾽ ἀνήγειρε καὶ τοὺς ἀποθανόντας· παρὰ γὰρ Ἀθηνᾶς λαβὼν τὸ ἐκ τῶν φλεβῶν τῆς Γοργόνος ῥυὲν αἷμα, τῷ μὲν ἐκ τῶν ἀρι