Ετυμολογική

Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΤΟΥ  Γράφει ὁ Πλάτων στὸν «Τίμαιον» (29 c -34 b ) :  «Ἄς ἐξετάσωμεν λοιπὸν γιὰ ποιόν λόγον ἔφτιαξε ὁ Δημιουργὸς τὴν γένεσιν καὶ τὸ σύμπαν. Ἦταν ἀγαθὸς καὶ στὸν ἀγαθὸν δὲν γεννιέται ποτὲ κανένας φθόνος γιὰ ὁ,τιδήποτε· γι’ αὐτὸ θέλησε νὰ γίνουν τὰ πάντα ὅσον τὸ δυνατόν παρόμοια μὲ τὸν ἴδιον. Ὅποιος λοιπὸν δέχεται αὐτὴ ὡς σπουδαιοτέρα ἀρχὴ γιὰ τὴν γένεσιν καὶ τὸν κόσμον, ἀκούγοντάς την ἀπὸ συνετοὺς ἀνθρώπους, θὰ ἔπραττε σωστά. Θέλοντας ἑπομένως ὁ θεὸς νὰ εἶναι τὰ πάντα ἀγαθὰ καὶ νὰ μὴν ὑπάρχει κατὰ τὸ δυνατὸν τίποτε τὸ ἀτελές, πῆρε ὅλα ὅσα ἦταν ὁρατὰ καὶ βρίσκονταν ὄχι σὲ ἡρεμία, ἀλλὰ σὲ ἄτακτη καὶ ἀκανόνιστη κίνησιν, καὶ τὰ ἔφερε ἀπὸ τὴν ἀταξία σὲ τάξιν, θεωρώντας ὅτι αὐτὴ ἀπὸ κάθε πλευρὰ εἶναι καλλιτέρα* 1 . Στὸν ἄριστον οὔτε ἦταν, οὔτε εἶναι ἐπιτρεπτὸν νὰ κάνει τίποτα ἄλλον πέρα ἀπὸ τὸ ἄριστον. Ἀφοῦ λοιπὸν συλλογίστηκε, ἀντελήφθη ὅτι στὴν φυσικὴ τάξιν τῶν ὁρατῶν πραγμάτων δὲν θὰ μποροῦσε νὰ προκύψει ἕ

Γιὰ χιλιοστὴ φορὰ πρέπει νὰ γίνει νύξις στὸ γνωστὸν μεταφρασμένον χωρίον τοῦ Ἰσοκράτους περὶ τοῦ «Ἕλληνας καλεῖσθαι τοὺς μετέχοντας τῆς ἡμετέρας παιδείας». Τὸ παίρνουν πολλάκις οἱ κομμουνιστόφρονες ποὺ ἥδονται μὲ τὴν ἐπέλασιν τῶν ἐπηλύδων εὶς τὴν χώραν, ὡς ἐπιχείρημα τῆς φυλετικῆς ἀλλοτριώσεως ποὺ ἐπιβάλλει ἡ πολιτικὴ ὀρθότης. Καὶ κάθονται οἱ χαῦνοι μὲ κλειστὸν τὸ στόμα νὰ τοὺς κυττάζουν ἀναρωτώμενοι τί εἶχε ὁ Ἰσοκράτης στὸν νοῦν του, ὅταν τάχα βάπτιζε τοὺς μετέχοντας τῆς ἡμετέρας παιδείας Ἕλληνες. Ἄλλοι πάλι βαπτίζουν τὸν Ἰσοκράτην ἐξαίρεσιν ἤ ἐπικαλοῦνται τὸν ἐφευρεθέντα ὅρον «διεθνιστής» γιὰ νὰ τὸν χαρακτηρίσουν... Ποιόν; Τὸν Ἰσοκράτην... Ἕναν Ἰσοκράτη ποὺ πέθανε ἀπὸ τὸν καημόν του νὰ βλέπει τοὺς Ἕλληνες μὴ ἑνωμένους κατὰ τῶν βαρβάρων, ποὺ ὁ ΙΔΙΟΣ ἔλεγε στοὺς ὁμοεθνεῖς του γιὰ νὰ τοὺς ἀναπτερώσει τὸ ἠθικὸν, ὥστε νὰ ἐπιτεθοῦν στοὺς ἀλλόφρονες : «αὐτοὶ προέχετε καὶ διαφέρετε τῶν ἄλλων...τούτοις οἷς περ ἡ φύσις ἡ τῶν ἀνθρώπων τῶν ἄλλων ζώων, καὶ τὸ γένος τὸ τῶν Ἑλλήνων τῶν βαρβάρων», Π

Συνεχίζει ὁ Πλούταρχος διὰ στόματος Σύλλα τὴν περιγραφὴ τοῦ τί συμβαίνει στὴν σελήνη, ὅπως τοῦ τὴν μετέφερε ἕνας ξένος στὴν Καρχηδόνα, ὁ ὁποῖος καὶ τοῦ διηγήθηκε τὰ ὅσα εἶχε μάθει καὶ αὐτὸς μὲ τὴν σειρά του ἀπὸ τοὺς θαλαμηπόλους καὶ ὑπηρέτες τοῦ Κρόνου, κατὰ τὴν τριαντακονταετῆ παραμονή του σὲ μία νῆσον κοντὰ στὴν μεγάλη ἤπειρον-Ἀμερική ( «Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς σελήνης», 944 κ. ἑξ.) : «Τὸ εὗρος τώρα καὶ τὸ μέγεθός της -σελήνης- δὲν εἶναι ὅσον λέγουν οἱ γεωμέτρες, ἀλλὰ πολλὲς φορὲς μεγαλύτερον. Καταμετρεῖ τὴν σκιὰ τῆς γῆς μὲ λίγα ἀπὸ τὰ δικά της μεγέθη, ὄχι ἐπειδὴ εἶναι μικρή, ἀλλὰ λόγῳ τῆς θερμότητος στὸν βαθμὸν ποὺ ἐπιταχύνει τὴν κίνησίν της, γιὰ νὰ περάσει ὅσον τὸ δυνατὸν πιὸ γρήγορα ἀπὸ τὸν σκοτεινὸν τόπον, βγάζοντας ἔξω τὶς ψυχὲς τῶν ἀγαθῶν ποὺ τὴν παροτρύνουν νὰ κάνει γρήγορα καὶ φωνάζουν, διότι ὅταν μπαίνουν στὴν σκιὰ δὲν ἀκοῦν πλέον τὴν μουσικὴ/ἁρμονία τοῦ οὐρανοῦ* 1 . Ταυτόχρονα ὅμως καὶ οἱ ψυχὲς τῶν κολαζομένων μὲ ὀδυρμοὺς καὶ ἀλαλαγμοὺς πλησιἀζουν ἀπ