Ετυμολογική

Συνεχίζει ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης στὴν «Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία» (τομ. Β', κεφ. Δ') περὶ τῆς Ἀθηνᾶς :  «Ἐζωγράφιζον δὲ αὐτὴν νέαν, ὡραίαν, ὄμματα γλαυκὰ* ἔχουσαν καὶ περικεφαλαίαν εἰς τὴν κεφαλήν, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκάθητο ἡ Γλαύξ· ἐνίοτε δὲ καὶ ἡ Σφίγξ· εἰς τὸ στῆθος εἶχε θώρακα, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτον ἡ Αἰγὶς καὶ εἰς τὴν μέσην τῆς Αἰγίδος ἡ κεφαλὴ τῆς Μεδούσης· ἐνίοτε δὲ ἔγραφον τὴν Αἰγίδα καὶ τὴν κεφαλὴ τῆς Μεδούσης, εἰς τὴν ἀσπίδα αὐτῆς.  Καὶ εἰς μὲν τὴν δεξιὰ χεῖρα εἶχε τὸ δόρυ, εἰς δὲ τὴν ἀριστερὰν τὴν ἀσπίδα· τὸ δὲ φόρεμα αὐτῆς ἦτον κυανοῦν (γαλάζιον)· πλησίον δὲ αὐτῆς ῆτον φυτὸν ἐλαίας καὶ ἡ γλαὺξ καθημένη. Τὸ ὄρνεον τοῦτο ἦτον ἱερὸν τῆς Ἀθηνᾶς, ὡς σύμβολον ὀξυδερκείας καὶ προσοχῆς· ἐπειδὴ ἀγρυπνεῖ τὴν νύκτα, βλέπει καὶ ὀξυδερκῶς· οἰκεῖα ἄρα ταῦτα εἰς τὴν πολιοῦχον Ἀθηνᾶν, ἡ ὁποία ἦτον φύλαξ τῶν πόλεων ἄγρυπνος καὶ μάλιστα τῶν Ἀθηνῶν· ἔτι δὲ ἦτον καὶ ἐπιχώριον τὸ ὄρνεον τῆς Ἀττικῆς, διαιτώμενον μάλιστα κατὰ τὸ Λαύρειον, ὅπου ἦταν μέταλλα χρυσοῦ· ὅθεν καὶ ἡ παροιμία «γλαύκας ἐς Ἀ

( Τὸ χάλκινο ἄγαλμα τῆς Ἀθηνᾶς, ὕψους 2,35 μ. βρέθηκε τυχαίως θαμμένον μαζὶ μὲ ἄλλα ἀγάλματα τῆς Ἀρτέμιδος, ἑνὸς κούρου, ἀσπιδῶν καὶ μίας Ἑρμαϊκῆς στήλης, ὕστερα ἀπὸ ἐργασίες στὸ σύστημα ὑδρεύσεως-ἀποχετεύσεως τοῦ Πειραιῶς, τὸν Ἰούλιον τοῦ 1959, στὴν διασταύρωσιν Φίλωνος καὶ βασιλέως Γεωργίου Α΄)  Όλες οι αντιδρά )  Συνεχίζει ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης στὴν «Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία» (τομ. Β', κεφ. Δ') περὶ τῆς Ἀθηνᾶς :  « Ἐνομίζετο δὲ εὑρέτις τῆς πολεμικῆς τέχνης, τῆς ἀσπίδος, τοῦ δόρατος καὶ τῆς κατασκευῆς τῶν ἁμαξῶν διὰ τοῦ σιδήρου· ἔτι δὲ τῆς μουσικῆς, ποιητικῆς, τῆς ταλασιουργίας ( =ὑφαντουργική) · οἷον τὸ ὑφαίνειν, κλώθειν, ῥάπτειν, λευκαίνειν, βάφειν, κεντᾶν καὶ ὅλων τῶν γυναικείων ἔργων· τῆς φυτείας τῶν ἐλαιῶν καὶ τῆς κατασκευῆς τοῦ ἐλαίου· τῆς τεκτονικῆς, γλυπτικῆς, ἰατρικῆς καὶ πασῶν τῶν ἐλευθέρων τεχνῶν· καὶ ὅσα ἔργα κατεσκεύασεν, ὅλα ἐφάνησαν ἀρεστὰ εἰς τὸν Δία· ὅθεν ἐνομίζετο θεὰ προστάτις καὶ ἔφορος πάσης τῆς σοφίας καὶ ἀλληγορεῖται εἰς τὴν φρόνησιν·  ἐνομίζετο δὲ καὶ φύ

Συνεχίζει ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης στὴν «Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία» (τομ. Β', κεφ. Δ') περὶ τῆς Ἀθηνᾶς :  «...Ἦλθεν ὁ Ποσειδῶν εἰς τὴν Ἀττικὴν πρῶτος καὶ κτυπήσας μὲ τὴν τρίαιναν εἰς τὴν μέσην τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ἔκαμε θάλασσαν, διὰ μαρτυρίαν, τὴν ὁποία ὠνόμαζον ὕστερον Ἐρεχθηΐδα· ἐλθοῦσα δὲ ὕστερον καὶ ἡ Ἀθηνᾶ ἐφύτευσεν ἐλαίαν, ἡ ὁποία ἐσώζετο ἔπειτα εἰς τὸ Πανδρόσιον, Ἱερὰ Ἐλαία ὀνομαζομένη· ἔπειτα ἐκάλεσε μάρτυρα τὸν Κέκροπα, ὁ ὁποῖος ἐβασίλευε τότε ἐκεῖ. Ὅθεν ἦλθον εἰς μεγάλην φιλονεικίαν μὲ τὸν Ποσειδῶνα, ὥστε ὁ Ζεὺς ἔταξε κριτάς, οὐχὶ τὸν Κέκροπα καὶ Κραναόν, ἤ τὸν Ἐρεχθέα, ὡς εἶπον τινές, ἀλλὰ τοὺς δώδεκα θεοὺς νὰ κρίνωσι τὴν διαφορὰν εἰς τὸν Ἄρειον Πάγον· ἐκέρδησεν ὅμως τὴν κρίσιν ἡ Ἀθηνᾶ, ἐπειδὴ εἶχε μάρτυρα τὸν Κέκροπα· ὅθεν ὠνόμασε τὴν πόλιν ἀφ' ἑαυτῆς· ὁ δὲ Ποσειδῶν ὁργισθεὶς ἐπλημμύρισε ὅλον τὸ Θριάσιον Πεδίον καὶ ἔκαμε ὕφαλον τὴν Ἀττικήν.  (Ἡ φιλονεικία Ἀθηνᾶς καὶ Ποσειδῶνος ἀπεικονίζετο στὸ Δυτικὸν Ἀέτωμα τοῦ Παρθενῶνος, τὸ ὁποῖον διεσώζετο μέχρι τὸ 1674, πο

Συνεχίζει ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης στὴν «Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία» (τομ. Β', κεφ. Δ') περὶ τῆς Ἀθηνᾶς :  «Ἐγεννήθη δὲ καὶ ἀνετράφη κατὰ μέν τινας, εἰς τὴν λίμνην τῆς Ἀφρικῆς Τριτωνίδα καλουμένην· κατ' ἄλλους δὲ εἰς τὴν Ἀλιφήραν, πόλισμα τῆς Ἀρκαδίας, πλησίον τῆς πηγῆς Τριτωνίδος καλουμένης· καὶ διὰ τοῦτο ἐνόμισαν τινές, ὅτι ἐγεννήθη εἰς τὴν Ἀφρικήν, διὰ τὴν συνωνυμίαν ταύτην, ὡς ἔλεγον οἱ Ἀρκάδες, οἱ ὁποῖοι ἔκτισαν ἐκεῖ καὶ βωμὸν τοῦ Διὸς Λεχεάτου, ἐπειδὴ ἐλοχεύσατο, οἷον ἐγέννησεν ἐκεῖ τὴν Ἀθηνᾶν.  Κατ' ἄλλους δὲ ἀνετράφη εἰς τὴν Βοιωτίαν, εἰς τὰς Ἀλαλκομενάς, καὶ τροφὸς αὐτῆς ἦτον ὁ Ἀλαλκωμένης, ἀφ' οὗ ὠνομάσθη ἡ πόλις καὶ αὐτὴ Ἀλαλκομενία· ἐκεῖ δὲ πλησίον ἦτον καὶ ποταμὸς Τρίτων καλούμενος· ὅθεν ὠνομάσθη καὶ Τριτωνίς.  Κατ' ἄλλους δέ, ἀνέθρεψεν αὐτὴν ἡ Ἀλαλκομενία, θυγάτηρ τοῦ Ώγύγου. Κατ' ἄλλους δέ, ἄλλη τις γυνὴ Δαιδάλη ὀνομαζομένη καὶ ἔμπειρος πολλῶν πραγμάτων· ὅθεν ἐδίδαξεν αὐτὰ καὶ τὴν Ἀθηνᾶν καὶ μάλιστα τὰ γυναικεῖα ἔργα. Κατ' ἄλλους δέ, ἀνέθρεψεν αὐ

Γράφει ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης στὴν «Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία» (τομ. Β', κεφ. Δ') περὶ τῆς Ἀθηνᾶς :  «Λέγουσιν ὅτι ἐχρημάτισαν πέντε γυναῖκες τοῦ αὐτοῦ ὀνόματος· καὶ ἡ μὲν πρώτη εἶναι ἄγνωστος, αὐτή τε καὶ οἱ γονεῖς αὐτῆς· ἡ δὲ δευτέρα ἦτον θυγάτηρ τοῦ Νείλου· ἡ δὲ τρίτη ἐκ τῆς κεφαλῆς τοῦ Διός, ἡ ὁποία ὠνομάζετο καὶ Ἀμήτωρ, ἐπειδὴ ἐγεννήθη ἄνευ μητρός· ἡ τετάρτη καὶ αὐτὴ τοῦ Διὸς καὶ τῆς Κορυφῆς θυγατρὸς τοῦ Ὠκεανοῦ, τὴν ὁποίαν ὠνόμαζον οἱ Ἀρκάδες Κορίαν, καὶ αὐτὴ εὗρε τὸν τρόπον καὶ ἔζευξε τέσσαρας ἵππους εἰς τὴν ἅμαξαν*1· ἡ δὲ πέμπτη ἦτον θυγάτηρ τοῦ Γίγαντος Πάλλαντος, ὅθεν ὠνομάσθη καὶ Παλλάς.  Κατ' ἄλλους δέ, ἡ πρώτη ἦτον Ἀθηναία καὶ θυγάτηρ τοῦ Ἡφαίστου· ἡ δὲ δευτέρα Αἰγυπτία, θυγάτηρ τοῦ Νείλου, ἡ τρίτη θυγάτηρ τοῦ Κρόνου καὶ εὑρετὶς τῆς πολεμικῆς τέχνης· ἡ τετάρτη τοῦ Διός, καὶ ἡ πέμπτη τοῦ Πάλλαντος καὶ τῆς Τριτωνίδος... Ἄλλοι δὲ λέγουσι μίαν θυγατέρα τοῦ Ἡλίου καὶ ἄλλην τοῦ Ποσειδῶνος καὶ τῆς Νύμφης Τριτωνίδος. Κατ' ἄλλους δέ, ἦτον θυγάτηρ τοῦ Ἰτωνοῦ μία Ἀθηνᾶ, π