Ετυμολογική

Η ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΙΣ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΣΕ ΑΠΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΜΕΝΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΚΙΝΑΙΔΩΝ  Γράφει ὁ Παυσανίας : «Πολλὰ θὰ μποροῦσε νὰ δεῖ καὶ νὰ ἀκούσει κάποιος στοὺς Ἕλληνες ἀξιοθαύμαστα : περισσότερον ὅμως ἄξια θαυμασμοῦ ἦταν τὰ δρώμενα στὴν Ἐλευσῖνα -σημ. τὰ ἐλευσίνια μυστήρια- καὶ οἱ ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες, γιατὶ ἔχουν τὴν φροντίδα ἀπὸ τὸν Θεόν» , Ἡλειακά,10.  Πράγματι οἱ ἱδρυτὲς καὶ πρῶτοι συμμετέχοντες εἰς αὐτοὺς ἦταν θεοὶ καὶ ἡμίθεοι. Τὸ ἱερὸν αὐτὸ δρώμενον τῶν Ἑλλήνων ἐθεμελιώθη τὴν ἡμέρα ποὺ ἡ Ῥέα ἐγέννησε τὸν Δία στὴν Ἴδη καὶ ἔθεσε φρουροὺς τοῦ παιδός της, τοὺς Κουρῆτες, οἱ ὁποῖοι ἀνεδύθησαν ἐκ τῆς γῆς, ὅταν ἡ Ῥέα, λόγῳ τῶν ὠδινῶν τῆς γέννας, ἔσφιξε μὲ τὰ δάκτυλα τῆς χειρός της τὸ χῶμα (ἐξ οὗ καὶ τοὺς ἐκάλουν καὶ Ἰδαίους Δακτύλους καὶ ἦσαν πέντε στὸν ἀριθμόν). Ἦταν ἐπίσης καὶ ἡ ἡμέρα ποὺ ἐγεννήθη καὶ ὁ Πυρρίχιος χορός, καθῶς οἱ Κρῆτες αὐτοὶ φρουροὶ τοῦ Διὸς ἐκάλυπτον τὸ κλάμα τοῦ Κρονίδη, ὥστε νὰ μὴ γίνει ἀντιληπτὸν ἀπὸ τὸν πατέρα του, Χρόνον/

Μὲ τὴν νέα μήνη ἡ ὁποία σύμφωνα μὲ τὸ σύγχρονον ἡμερολόγιον συμβαίνει στὶς 11 Ἰανουαρίου 2024, ξεκινᾶ ὁ ἕβδομος μὴν τοῦ ἀττικοῦ ἡμερολογίου, ὁ Γαμηλιών ( «-μήν- τῆς Ἥρας ἱερός» , Ἡσύχιος). Οἱ Ἕλληνες ξεκινοῦσαν τὸ νέον ἔτος μὲ τὴν πρώτη μήνη μετὰ τὸ θερινὸν ἡλιοστάσιον (φέτος συνέβη τὴν 17η Ἰουλίου τοῦ 2023 μὲ σύγχρονη χρονολόγησιν) καὶ ὄχι μετὰ τὸ χειμερινὸν ἡλιοστάσιον.  «ἐπὶ δ' ἄρχοντος Ἀθήνησιν Εὐκλέους τοῦ Μόλωνος ἐγένετο κομήτης ἀστὴρ πρὸς ἄρκτον μηνὸς Γαμηλιῶνος περὶ τροπὰς ὄντος τοῦ ἡλίου χειμερινάς» , Μετεωρολογικά, Α', 433b, Ἀριστοτέλης.  Ὁ Γαμηλιὼν τὸ ὄνομά του τὸ ὀφείλει στὰ Γαμήλια/ Θεογάμια ( < γαμέω-ῶ = νυμφεύομαι -διότι ὁ ἀνὴρ γαμεῖ/ λαμβάνει νύμφη-, γαμοῦμαι = ὑπανδρεύομαι, -διότι ἡ γυνὴ γαμεῖται/ σπείρεται-  «παρὰ τὸ τὴν γῆν ἀμᾶν» = θερίζειν, γιατὶ ὁ γάμος σηματοδοτεῖ τὸ θέρος, τὸ θέρισμα ποὺ θὰ φέρει γόνους. Ἐξ οὗ καὶ ὁ γαμβρός < γαμρός < γαμερός, καὶ ἄρουρα = μήτρα καὶ γῆ), ἑορτὴ ποὺ ἐγένετο πρὸς ἐνθύμισιν τοῦ ἱεροῦ γάμου τοῦ Διὸς καὶ τῆς Ἧρας, τὸν

«Καὶ γὰρ ἐν ταύτῃ καὶ μέλος ἔχουσιν αἱ λέξεις καὶ ῥυθμὸν καὶ μεταβολὴν καὶ πρέπον, ὥστε ἐπὶ ταύτης ἡ ἀκοὴ τέρπεται μὲν τοῖς μέλεσιν, ἄγεται δὲ τοῖς ῥυθμοῖς, ἀσπάζεται δὲ τὰς μεταβολάς» , Περὶ συνθέσεως ὀνομάτων, ΙΑ', Διον. Ἁλικαρνασσεύς.  Ἡ κατάργησις τοῦ πολυτονικοῦ ἐν μία νυκτί τοῦ 1982 ἐπέφερε ὁλοκληρωτικὴ καταστροφὴ σὲ μία γλῶσσα ποὺ πολεμᾶται μὲ μεγάλη λύσσα ἀπὸ τοὺς ἀνθέλληνας, πολλοὶ ἐκ τῶν ὁποίων θεωροῦνται καὶ «φιλόλογοι»- «γλωσσολόγοι»!  Ἡ ἔλλειψις δὲ τῆς γνώσεως τῶν ὀλίγων αὐτῶν κανόνων προσῳδίας ἔχει καταστήσει ἐμφανῆ τὰ ἀποτελέσματά της, καθῶς οἱ Ἕλληνες πλέον σήμερα στὴν πλειονότητά τους δὲν ἐννοοῦν τὴν ἁρμονία ποὺ διδάσκει ἡ γλῶσσα μας, καταντώντας πολλάκις ἀνάρμοστοι, μιμούμενοι τὴν φθογγὴ καὶ πλέον καὶ τὶς συνήθειες ὀθνείων τῆς ἑλληνικῆς κοσμοαντιλήψεως στοιχείων (βλ. π.χ. τὸν νεγρικὸν «πολιτισμὸν» τῶν γκέτο, μὲ τὶς βαρειὲς ἁλυσίδες καὶ τὴν ἄνευ συμφωνίας περιβολὴ καὶ τρόπους, ποὺ ἀποτελεῖ ἐνδυματολογικὴ ἄποψιν πλέον καὶ στὰ σχολεῖα!)· δυσαρμονία τὴν  ὁποία χαμένοι

Οἱ πρόγονοί μας τὴν τελευταία νύκτα τοῦ μηνὸς Ποσειδεῶνος τὴν ἀφιέρωναν στὴν θεὰ Νύκτα, τῆς ὁποίας εἶχαν στήσει πολλὰ ἀγάλματα καὶ βωμούς :  «Διονύσου ναὸς Νυκτελίου, πεποίηται δὲ Ἀφροδίτης Ἐπιστροφίας ἱερὸν καὶ Νυκτὸς καλούμενόν ἐστι μαντεῖον καὶ Διὸς Κονίου ναὸς» , Ἀττικά, 40,6, Παυσανίας.  Φέτος ἡ μεγαλυτέρα σὲ διάρκεια νύκτα τοῦ ἔτους (χειμερινὸν ἡλιοστάσιον) εἶναι τὴν 10η ἱσταμένου Ποσειδεῶνος (22α Δεκεμβρίου μὲ τὸ σύγχρονον ἡμερολόγιον).  Εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ ἥλιος φτάνει στὸ χαμηλότερον σημεῖον τοῦ ὁρίζοντος καὶ γιὰ τρεῖς ἡμέρες δείχνει νὰ παραμένει «καρφωμένος» κοντὰ στὸν ἀστερισμὸν τοῦ σταυροῦ (ὁ γνωστὸς «σταυρὸς τοῦ Νότου» ). Ἐξ οὗ καὶ ὁ ἀνὰ τὶς θρησκεῖες «υἰὸς τοῦ Θεοῦ» ἀνασταίνεται μετὰ ἀπὸ 3 ἡμέρες (Κάποιοι σχετίζουν τὰ 30 ἀργύρια ποὺ λέγεται πὼς πῆρε ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς 12 μαθητὰς τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰούδας γιὰ νὰ προδώσει τὸν δάσκαλόν του, μὲ τὰ 30 ἀργυρὰ φεγγάρια/ ἡμέρες ποὺ χρειάζεται φαινομενικῶς ὁ ἥλιος γιὰ νὰ «διασχίσει» κάθε ζῴδιον, ἐν προκειμένῳ τὸν ἀστερισμὸν τοῦ Αἰγόκερω κ