Ετυμολογική

ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΒΙΒΛΟΣ! (συνέχεια ἀπὸ  ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ (ΜΕΡΟΣ 6ον) ) 6. Ἑπόμενον θέμα εἶναι ὁ γνωστὸς κατακλυσμὸς τοῦ Νῶε ( < νέω= πλέω). Κάποτε οἱ Ἕλληνες ὅταν ἤθελαν νὰ ἀναφερθοῦν σὲ κάτι τόσον παλαιὸν ποὺ δὲν δύναται ἄνθρωπος νὰ γνωρίζει τὸ πότε ἔγινε, τὸ ἔλεγε «ώγύγιον» ἀπὸ τὸν μυθικὸν βασιλέα Ὤγυγον, κατὰ τὴν βασιλεία τοῦ ὁποίου ἔγινε μεγάλος κατακλυσμὸς, ὅπως ὑποδηλώνει καὶ τὸ ὄνομά του ( Ὤγυγος < ὠγήν = ὠκεανός). Γράφει τὸ Ἐτυμολογικὸν τὸ Μέγα : «Ὤγυγος, ἀρχαῖος βασιλεὺς Ἀθηναίων, ἀφ’ οὗ καὶ Ὠγύγιαι πύλαι ἐν Θήβαις. Καὶ πᾶν τὸ ἀρχαῖον, ὠγύγιον φασί, διὰ τὸ πολὺ αὐτὸν γενέσθαι ἀρχαιότατον»  ( =Ὤγυγος, ἀρχαῖος βασιλεὺς τῶν Ἀθηναίων, ἀπὸ τὸν ὁποῖον καὶ οἱ Ὤγύγιες πύλες στὴν Θῆβα. Καὶ κάθε τὶ τὸ ἀρχαῖον, τὸ λέγουν «ὠγύγιον», λόγῳ τοῦ πολὺ ἀρχαίου καιροῦ ποὺ αὐτὸς ὑπῆρξε). Σήμερα πολλοὶ χρησιμοποιοῦν τὴν ἰουδαϊκὴ ἐκδοχὴ καὶ ὅταν ἀναφέρονται σὲ κάτι παμπάλαιον, τὸ ἀνάγουν στὴν ἐποχὴ τοῦ Νῶε! Ἀσχέτως ποῦ εἴμαστε ὁ