Ετυμολογική

Οἱ πρόγονοί μας τὴν τελευταία νύκτα τοῦ μηνὸς Ποσειδεῶνος τὴν ἀφιέρωναν στὴν θεὰ Νύκτα, τῆς ὁποίας εἶχαν στήσει πολλὰ ἀγάλματα καὶ βωμούς :  «Διονύσου ναὸς Νυκτελίου, πεποίηται δὲ Ἀφροδίτης Ἐπιστροφίας ἱερὸν καὶ Νυκτὸς καλούμενόν ἐστι μαντεῖον καὶ Διὸς Κονίου ναὸς» , Ἀττικά, 40,6, Παυσανίας.  Φέτος ἡ μεγαλυτέρα σὲ διάρκεια νύκτα τοῦ ἔτους (χειμερινὸν ἡλιοστάσιον) εἶναι τὴν 10η ἱσταμένου Ποσειδεῶνος (22α Δεκεμβρίου μὲ τὸ σύγχρονον ἡμερολόγιον).  Εἶναι ἡ στιγμὴ ποὺ ὁ ἥλιος φτάνει στὸ χαμηλότερον σημεῖον τοῦ ὁρίζοντος καὶ γιὰ τρεῖς ἡμέρες δείχνει νὰ παραμένει «καρφωμένος» κοντὰ στὸν ἀστερισμὸν τοῦ σταυροῦ (ὁ γνωστὸς «σταυρὸς τοῦ Νότου» ). Ἐξ οὗ καὶ ὁ ἀνὰ τὶς θρησκεῖες «υἰὸς τοῦ Θεοῦ» ἀνασταίνεται μετὰ ἀπὸ 3 ἡμέρες (Κάποιοι σχετίζουν τὰ 30 ἀργύρια ποὺ λέγεται πὼς πῆρε ὁ ἕνας ἀπὸ τοὺς 12 μαθητὰς τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ἰούδας γιὰ νὰ προδώσει τὸν δάσκαλόν του, μὲ τὰ 30 ἀργυρὰ φεγγάρια/ ἡμέρες ποὺ χρειάζεται φαινομενικῶς ὁ ἥλιος γιὰ νὰ «διασχίσει» κάθε ζῴδιον, ἐν προκειμένῳ τὸν ἀστερισμὸν τοῦ Αἰγόκερω κ