ΕΠΤΑΝΗΣΑ-ΛΟΙΠΕΣ ΝΗΣΟΙ (ΚΙΤΡΙΝΟ ΧΡΩΜΑ) Τελειώνοντας μὲ τὰ γνωστότερα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου πελάγους, περνᾶμε στὴν ἀριστερὴ πλευρὰ τῆς Ἑλλάδος καὶ στὸ ἄλλο τῆς πέλαγος, τὸ ΙΟΝΙΟ [ καὶ Ἰώνιο < Ἴωνες, ποὺ χάθηκαν ἐκεῖ ( Θεόπομπος)] . Πιὸ σίγουρη ὅμως εἶναι ἡ ἐτυμολογία του ἀπὸ τὴν Ἰώ, τὴν ἐρωμένη τοῦ Διός, τὴν ὁποία ὁ τελευταῖος μεταμόρφωσε σὲ ἀγελάδα, γιὰ νὰ γλυτώσει ἀπὸ τὸ μένος καὶ τὴν ζήλεια τῆς Ἥρας. Ὁ Αἰσχύλος γράφει πὼς τὸ Ἰόνιο παλαιότερα ἐλέγετο ΚΟΛΠΟΣ ΤΗΣ ΡΕΑΣ , ἀλλὰ ἄλλαξε τὸ ὄνομά του, ὅταν τὸ διέσχισε ἡ Ἰώ [ ὅπως καὶ πολλὰ ἄλλα μέρη, τὰ ὁποῖα ἡ τελευταία ὠνόμασε στὸ διάβα της, βλ. Βόσπορος ( βοῦς +πόρος) κλπ πολλά ]. Ξεκινώντας ἀπὸ τὸ βόρειο μέρος τὸ μεγαλύτερο νησὶ ποὺ συναντοῦμε εἶναι ἡ ΚΕΡΚΥΡΑ/ ΚΟΡΚΥΡΑ . Ἡ Κέρκυρα χρωστᾶ τὸ ὄνομά της στὴν νύμφη Κέρκυρα, κόρη τοῦ Ἀσώπου, τὴν ὁποία ἀγάπησε ὁ Ποσειδῶν καὶ τὴν ἔφερε στὸ νησὶ καὶ τοῦ ἔδωσε τὸ ὄνομά της. Ἀπὸ τὸν ἔρωτά τους γεννήθηκε ὁ Φαίαξ, ὁ γενάρχης τῶν Φαιάκων [ < φαιός ( =ὁ σκοτεινός]). Γι’αὐτὸ καὶ ὁ Θουκυδίδης κα
«Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις», Ἀντισθένης