Ετυμολογική

ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΒΙΒΛΟΣ! (συνέχεια ἀπὸ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ (ΜΕΡΟΣ 9ον) )  14. Ἔπειτα εἶναι γνωστὴ στοὺς περισσοτέρους Ἕλληνας σήμερα ἡ θυσία τοῦ Ἀβραάμ, ὅπου ὁ Θεὸς γιὰ νὰ τὸν δοκιμάσει, τὸν διέταξε νὰ σφάξει τὸ παιδί του, τὸν Ἰσαὰκ. Ἐνῶ ὁ Ἀβραὰμ εἶχε ἑτοιμάσει τὰ ξύλα στὸ θυσιαστήριον καὶ εἶχε πιάσει τὴν μάχαιρα, ξαφνικὰ τὸ παιδί ἀντικαθίσταται ἀπὸ ἕνα κριὸν καὶ θυσιάζεται αὐτὸς ἀντὶ τοῦ Ἰσαάκ ( «Γένεσις», 22). Ὅμως συμπτωματικῶς καὶ πάλι προηγεῖται ἡ θυσία τοῦ Φρίξου στὸ Λαφύστιον ὄρος. Ἡ Ἰνὼ, κόρη τοῦ Κάδμου, πῆρε γιὰ σύζυγον τὸν βασιλέα τοῦ Ὀρχομενοῦ, τὸν Ἀθάμαντα,καὶ τοῦ γέννησε τὸν Λέαρχον καὶ τὸν Μελικέρτη. Ὅμως ὁ Ἀθάμας εἶχε ἤδη δύο παιδιὰ ἀπὸ τὴν Νεφέλη, τὸν Φρίξον καὶ τὴν Ἕλλη. Ἡ Ἰνὼ λοιπὸν ἀπὸ ζήλια πρὸς τὰ παιδιὰ τοῦ συζύγου της, ἔπεισε τὶς γυναῖκες τῆς πόλεως νὰ ψήσουν τοὺς σπόρους, ὥστε αὐτοὶ νὰ μὴ καρποφοροῦν καὶ παρουσίασε χρησμὸν στὸν Ἀθάμαντα πὼς ἡ μόνη λύσις νὰ ξανακαρποφορήσει ἡ γῆ τους εἶναι νὰ θυσιαστεῖ ὁ