Ετυμολογική

ΜΕΤΑ ΑΠΟ 9 ΗΜΕΡΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕ Ο ΛΟΙΜΟΣ-ΤΙΜΩΡΙΑ ΤΟΥ ΑΠΟΛΛΩΝΟΣ ΤΟ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑ ΤΩΝ ΑΧΑΙΩΝ, Ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΣΥΓΚΑΛΕΙ ΣΥΝΑΞΙΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΕΥΘΥΝΕΙ ΛΟΓΟΝ ΣΤΟΝ ΑΓΑΜΕΜΝΟΝΑ (αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί). Ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο, τῇ δεκάτῃ δ’ ἀγορὴν δὲ καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς· τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη· κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα θνήσκοντας ὁρᾶτο· οἳ δ’ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τ’ ἐγένοντο, τοῖσι δ’ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς· «Ἀτρεΐδη, νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀίω ἂψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν, εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς· ἀλλ’ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα, ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τ’ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν, ὅς κ’ εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖβος Ἀπόλλων, εἴ ταρ ὅ γ’ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται ἠδ’ ἑκατόμβης, αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι.» Ἤτοι ὅ γ’ ὣς εἰπὼν κατ’ ἄρ’ ἕζετο· τοῖσι δ’ ἀνέστη Κάλχας Θεστορίδης, οἰωνοπόλων ὄχ’ ἄριστος, ὃς ᾔδη τά τ’ ἐόντα τά τ’

(Α', 42)/ 43-52 Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΕΙΣΑΚΟΥΕΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΝ ΤΟΥ ΙΕΡΕΩΣ ΤΟΥ, ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΕΙ ΤΟΥΣ ΑΧΑΙΟΥΣ  (τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν).  Ὣς ἔφατ’ εὐχόμενος, τοῦ δ’ ἔκλυε Φοῖβος Ἀπόλλων, βῆ δὲ κατ’ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ, τόξ’ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην· ἔκλαγξαν δ’ ἄρ’ ὀϊστοὶ ἐπ’ ὤμων χωομένοιο, αὐτοῦ κινηθέντος· ὁ δ’ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς · ἕζετ’ ἔπειτ’ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ’ ἰὸν ἕηκε · δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ’ ἀργυρέοιο βιοῖο· οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς, αὐτὰρ ἔπειτ’ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς βάλλ’· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί.  Τὸ ἡχητικὸν ἀπόσπασμα ἐδῶ :  ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Α', 43-52 ...  Σημειώσεις :  «νυκτὶ ἐοικώς» : Πιθανότατα ὁ Ὅμηρος ὅταν ἀναφέρει πὼς ὁ Ἀπόλλων-ἥλιος ἐπορεύετο ὁμοιάζων μὲ νύχτα νὰ μὴ χρησιμοποιεῖ μιᾶ ἁπλὴ προσωποποίησιν, ἀλλὰ νὰ περιγράφει μία ἔκλειψιν ἡλίου, ἡ ὁποία συνέβη πρὶν τὸν μεγάλον λοιμὸν ποὺ ἔπληξε τοὺς Ἀχαιούς. Ἄλλωστε οἱ πρόγονοί μας παρετήρουν καὶ ἐλάμβανον σοβαρὰ ὑπ' ὄψιν τους τὰ οὐράνια φαι