Ετυμολογική

  Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΛΑΝΗΤΩΝ ΩΣ ΜΕΤΡΩΝ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ  Γράφει ὁ Πλάτων ( «Τίμαιος», 37 d -41 a ) : «Ὁ δημιουργὸς χάρηκε* 1 ὅταν διεπίστωσε ὅτι ὁ κόσμος κινεῖται καὶ ὁμοιάζει μὲ τοὺς αἰωνίους θεοὺς καὶ εὐχαριστημένος ἀπ’ αὐτό, σκέφτηκε νὰ τὸν κάνει ἀκόμα πιὸ ὅμοιον μὲ τὸ πρότυπον ποὺ εἶχε χρησιμοποιήσει. Ξέροντας ὅτι τὸ πρότυπόν του εἶναι ζωντανὸν καὶ αἰώνιον, προσπάθησε νὰ κάνει τὸ ἴδιο καὶ μὲ τὸν κόσμον. Ἐπειδὴ ὅμως ἡ φύσις ἐκείνου τοῦ προτύπου εἶναι αἰώνια καὶ δὲν μποροῦσε νὰ τὴν μεταδώσει ἀπολύτως στὸν κόσμον, σκέφτηκε νὰ τὸν κάνει κινητὴ εἰκόνα τῆς αἰωνιότητος. Ἐνῶ λοιπὸν τακτοποιοῦσε τὸν οὐρανόν, ἔφτιαξε τῆς σταθερᾶς αἰωνιότητος τὴν εἰκόνα, ἡ ὁποία κινεῖται σύμφωνα μὲ τοὺς νόμους τῶν ἀριθμῶν, αὐτὸ ποὺ βέβαια ὀνομάζουμε χρόνον, καὶ ταυτοχρόνως δημιούργησε τὶς ἡμέρες, τὶς νύχτες, τοὺς μῆνες καὶ τὰ χρόνια ποὺ δὲν ὑπῆρχαν πρὶν δημιουργηθεῖ ὁ οὐρανός. Ὅλα αὐτὰ εἶναι μέρη τοῦ χρόνου. Τὸ μέλλον καὶ τὸ παρελθὸν εἶναι ἐπίσης μορφὲς τοῦ χρόνου ποὺ ἑμεῖς, χωρὶς σκέψιν, ἐσφαλμέ