Ετυμολογική

Η ΔΟΜΗ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ, ΤΟ ΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΙ Η ΚΙΝΗΣΙΣ ΤΟΥ  Γράφει ὁ Πλάτων στὸν «Τίμαιον» (29 c -34 b ) :  «Ἄς ἐξετάσωμεν λοιπὸν γιὰ ποιόν λόγον ἔφτιαξε ὁ Δημιουργὸς τὴν γένεσιν καὶ τὸ σύμπαν. Ἦταν ἀγαθὸς καὶ στὸν ἀγαθὸν δὲν γεννιέται ποτὲ κανένας φθόνος γιὰ ὁ,τιδήποτε· γι’ αὐτὸ θέλησε νὰ γίνουν τὰ πάντα ὅσον τὸ δυνατόν παρόμοια μὲ τὸν ἴδιον. Ὅποιος λοιπὸν δέχεται αὐτὴ ὡς σπουδαιοτέρα ἀρχὴ γιὰ τὴν γένεσιν καὶ τὸν κόσμον, ἀκούγοντάς την ἀπὸ συνετοὺς ἀνθρώπους, θὰ ἔπραττε σωστά. Θέλοντας ἑπομένως ὁ θεὸς νὰ εἶναι τὰ πάντα ἀγαθὰ καὶ νὰ μὴν ὑπάρχει κατὰ τὸ δυνατὸν τίποτε τὸ ἀτελές, πῆρε ὅλα ὅσα ἦταν ὁρατὰ καὶ βρίσκονταν ὄχι σὲ ἡρεμία, ἀλλὰ σὲ ἄτακτη καὶ ἀκανόνιστη κίνησιν, καὶ τὰ ἔφερε ἀπὸ τὴν ἀταξία σὲ τάξιν, θεωρώντας ὅτι αὐτὴ ἀπὸ κάθε πλευρὰ εἶναι καλλιτέρα* 1 . Στὸν ἄριστον οὔτε ἦταν, οὔτε εἶναι ἐπιτρεπτὸν νὰ κάνει τίποτα ἄλλον πέρα ἀπὸ τὸ ἄριστον. Ἀφοῦ λοιπὸν συλλογίστηκε, ἀντελήφθη ὅτι στὴν φυσικὴ τάξιν τῶν ὁρατῶν πραγμάτων δὲν θὰ μποροῦσε νὰ προκύψει ἕ