Ετυμολογική

Ἡ  Ἀθηνᾶ εἶναι θυγάτηρ τοῦ Διός, ἡ ὁποία ἐγεννήθη ἀπὸ τὸ κεφάλι του μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Ἡφαίστου ποὺ τὸ πελέκησε, ἐξ οὗ καὶ ἡ θεὸς συμβολίζει τὴν νόησιν τοῦ θείου, τὴν σοφία, κάτι τὸ ὁποῖον κατὰ τὰ χριστιανικὰ χρόνια τοῦ ἀνελεήτου κυνηγητοῦ τῶν Ἑλλήνων, ποὺ τοὺς ἤλλαξον τὴν πίστιν, κατέληξε νὰ προσαρμοστεῖ σὲ «Ἅγιον πνεῦμα, τὸ ἐκπορευόμενον ἐκ τοῦ -κεφαλιοῦ τοῦ- πατρός, τὸ φωτίζων τὸν νοῦν», καὶ δὴ μὲ τὴν μορφὴ περιστέρας, ὡς ἡ Ἀθηνᾶ περιγράφεται μεταμορφωμένη σὲ πελεία ( =περιστέρα) στὴν Ὀδυσσεία. Ἐν ὀλίγοις, ἡ τριὰς τῶν Ἑλλήνων «Ζεύς-πατὴρ, Ἀπόλλων-υἰὸς καὶ Ἀθηνᾶ-σοφία», ἔγινε «πατήρ, υἰὸς καὶ ἅγιον πνεῦμα *1».  «Ζεῦ τε πάτερ καὶ Ἀθηναίη καὶ Ἄπολλον» , Ἰλιάς, Δ', 288.  «Ἀθηνᾶν, μῆτιν ( =σοφίαν) οὖσαν καὶ φρόνησιν, ἐκ τῆς κεφαλῆς γενέσθαι τοῦ Διός, σύμβολον εἶναι» , Γαληνός, TLG Work 032, 3.8.1  «Παλλάδος ( =Ἀθηνᾶς) καὶ Λοξίου ( =Ἀπόλλωνος) καὶ τοῦ πάντα κραίνοντος τρίτου Σωτῆρος» , Ἐυμενίδες, στ. 758, Αἰσχύλος.  «Τρίτος Σωτὴρ εἶναι ὁ Ζεύς· μὲ τὴν ἔννοιαν ὁ ὁμοῦ μετὰ τῶν δύο ἄλ