ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΡΑΤΟΥΣ Ἀναφέρει δὲ ὁ Ἀθ. Σταγειρίτης (Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία, Β', Θ', ΣΤ') περὶ τῆς Ἐρατοῦς : «Τὴν δὲ Ἐρατὼ λέγουσιν Εὑρετὶν τῶν ἐρωτικῶν ποιημάτων...ὅθεν καὶ ἀπὸ τοῦ ἔρεσθαι καὶ ἀποκρίνεσθαι ὠνομάσθη Ἐρατώ. Κατ' ἄλλους δὲ ἐπειδὴ κάμνει τοὺς πεπαιδευμένους ποθητοὺς καὶ ἐραστούς...ἤ ἐπειδὴ κινεῖ τὸν ἔρωτα εἰς τοὺς ἀνθρώπους διὰ τὰς μαθήσεις. Κατ' ἄλλους ὅμως ἀπὸ τοῦ Ἔρωτος, διότι ἦταν καὶ αὐτὴ προστάτις τῶν ἐρωτικῶν καὶ εὑρετὶς τοῦ γάμου...Ἐζωγράφιζον δὲ αὐτὴν νέαν, εὔχαριν καὶ καθήμενην, στέφανον ἐκ ῥὀδων καὶ μυρσίνης εἰς τὴν κεφαλὴν ἔχουσαν καὶ λύραν καὶ τόξον εἰς τὰς χεῖρας καὶ τὸν Ἔρωτα πλησίον αὐτῆς*. Εὑρέθη δὲ καὶ κιθάραν καὶ πλῆκτρον κρατοῦσα καὶ ὡς τραγῳδοῦσα καὶ χορεύουσα· εἰς νομίσματα ὅμως εὑρέθη φόρεμα μακρὸν καὶ τὴν κόμην λελυμένην καὶ κυματιζομένην ἔχουσα καὶ τὸ στόμα ἀνοιχτὸν ὡς τραγῳδοῦσα· καὶ ἐκ τούτου νομίζεται ὅτι αὐτὴ ἐφεῦρε καὶ τὰ ἐλεγεῖα ποιήματα, ἐπειδὴ τὸ σχῆμα τοῦτον δεικνύει θλίψιν· εἰς τὰς Ἑρκουλανικὰς εἰκόνας*1 εὑρέθη ἐρυθροῦν ἔν
«Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις», Ἀντισθένης