Ετυμολογική

ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΒΙΒΛΟΣ! (συνέχεια ἀπὸ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ (ΜΕΡΟΣ 5ον) )  3.Σχετικῶς μὲ τὸ «Σάββατον» ποὺ στὶς «10 ἐντολὲς τοῦ Μωϋσέως» ἀναφέρεται ὡς ξεχωριστὴ μέρα, ἀφιερωμένη στὸν Κύριον, διότι λέγουν πὼς τὴν ἕβδομη μέρα (ξεκινώντας ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τἢν καταμέτρησιν τῶν ἡμερῶν) ὁ Κύριος ξεκουράστηκε, ὑπερασπίζονται οἱ Ἑβραῖοι ὅτι προέρχεται ἀπὸ τὴν λέξιν Shabbat , ποὺ σημαίνει στὴν γλῶσσα τους «ἀνάπαυσις». Ἐπίσης τοὺς θυμίζει τὴν ἀπελευθέρωσίν τους ἀπὸ τοὺς Αιγυπτίους καὶ μάλιστα τὴν τιμοῦν εὐλαβικῶς ὡς μία μεγάλη ἑορτή, τρώγοντας, πίνοντας καὶ τραγουδώντας ὅλοι μαζί… Καὶ ξεκαθαρίζει ὁ Πλούταρχος στὰ «Συμποσιακά, Δ’» περὶ τῶν ἰουδαϊκῶν ἐθίμων : «Ἔστι δὲ καὶ κραδηφορία τις ἑορτὴ καὶ θυρσοφορία παρ´ αὐτοῖς, ἐν ᾗ θύρσους ἔχοντες εἰς τὸ ἱερὸν εἰσίασιν· εἰσελθόντες δ´ ὅ τι δρῶσιν, οὐκ ἴσμεν, εἰκὸς δὲ βακχείαν εἶναι τὰ ποιούμενα· καὶ γὰρ σάλπιγξι μικραῖς, ὥσπερ Ἀργεῖοι τοῖς Διονυσίοις, ἀνακαλούμενοι τὸν θεὸν χρῶνται, καὶ κιθαρίζον