Ετυμολογική

«Ἀνατραφεὶς δὲ ὁ Ζεὺς...καὶ αὐξήσας ὀλίγον, εἶχε διδάσκαλον τὸν Ὄλυμπον, ἄνθρωπον πεπαιδευμένον καὶ φρόνιμον, ὅστις ἐδίδαξεν αὐτὸν τὰ θεῖα καὶ τὰ λοιπά· καὶ ἀπὸ τοῦ διδασκάλου του ὠνομάσθη Ὀλύμπιος. Κατ' ἄλλους δέ, ὁ Κρόνος παρέδωκεν αὐτὸν εἰς τὸν Ὄλυμπον, διὰ νὰ τὸν διδάξῃ καὶ νὰ τὸν ἀναθρέψῃ. Ἀλλ' ἐπειδὴ ὕστερον ὁ Ὄλυμπος παρεκίνει τοὺς Γίγαντας κατ' αὐτοῦ, ἀγανακτήσας ὁ Ζεὺς, ἐκεραύνωσεν αὐτόν· ὕστερον ὅμως μετενόησε καὶ ἐλυπήθη πολύ· ὅθεν θάψας αὐτὸν ὠνόμασε τὸν τάφον αὐτοῦ Δία, εἰς τιμὴν ἐκείνου καὶ παρηγορίαν αυτοῦ.  Ἐξήρχετο δεύτερον καὶ περιεδιάβαζεν εἰς τὴν Κρήτη, ἔχων καὶ τὰς τροφοὺς αὐτοῦ καὶ ἀπήντησε ποτὲ ( =συνάντησε κάποτε) τὸν Κρόνον εἰς τόπον στενὸν καὶ πλησίον, ὥστε ἠναγκάσθη νὰ μεταμορφωθῇ εἰς δράκοντα· τὰς δὲ τροφοὺς μετεμόρφωσεν εἰς Ἄρκτους, εἰς ἀποφυγὴν τοῦ κινδύνου· καὶ εἰς ἐνθύμησιν τούτου τοῦ συμβεβηκότος, κατηστέρισεν αὐτάς*1. Κατ' ἄλλους δέ, μία τροφὸς αὐτοῦ ὠνομάζετο Κυνόσουρα καὶ ἦτον μία τῶν Ἰδαίων Νυμφῶν, καὶ ἀπ'αὐτῆς ὠνομάσθη ὁ λιμὴν τ