«Ὀνομάτων ὀρθότης ἐστὶν αὐτὴ ἥτις ἐνδείξεται οἷον ἐστὶ τὸ πρᾶγμα» , «Κρατύλος», 428d, Πλάτων. «Ὁ λόγος ἔαν μῆ δηλοῖ, οὐ ποιήσει τὸ ἑαυτοῦ ἔργον» , «Ῥητορική», 1404b, Ἀριστοτέλους. Γράφει δὲ ὁ Ἱπποκράτης (Περὶ ἀρχαίης ἰητρικῆς, 20) : «Οὐκ ἔνι δυνατὸν ἰητρικὴν εἰδέναι ὅστις μὴ οἶδεν ὅ τί ἐστιν ἄνθρωπος...τοῦτο δεῖ καταμαθεῖν τὸν μέλλοντα ὀρθῶς θεραπεύσειν τοὺς ἀνθρώπους. Τείνει δὲ αὐτέοισιν ὁ λόγος ἐς φιλοσοφίην...». Ὁ ἀναθρῶν ἅ ὄπωπε (Κρατύλος, 399c, Πλάτων), ἄνθρωπος μελετώντας/ ἀναθρώντας τὴν ἀκρίβεια καὶ σαφήνεια τῶν ἑλληνικῶν ἐτύμων, πέραν τοῦ ὅτι φιλοσοφεῖ ( «Ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων έπίσκεψις», Ἀντισθένης), γίνεται συνάμα καὶ κοινωνὸς ἁπασῶν ἐπιστημῶν (ἀναθρώσκει= ἀνυψώνεται, «στήνεται στὰ πόδια του»), καθῶς στὰ ἔτυμα τῆς ἐννοιολογικῆς γλώσσης μας, τῆς πανσόφου καὶ μητρὸς ἑλληνικῆς, ἐμφιλοχωρεῖ πᾶσα ἐπιστήμη· ἐν προκειμένῳ καὶ ἐφ' ὅσον θὰ γίνει λόγος στὴν σειρὰ ἄρθρων γιὰ τὰ κυριώτερα ὄργανα τοῦ σώματος, ἡ -ἀληθὴς- ἐπιστήμη τῆς ἰατρικῆς, ἡ ὁποία ἐπιστήμη ἀναγκαστικῶς γ
«Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις», Ἀντισθένης