Ετυμολογική

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΛΕΙΟΥΣ  «-Ἡ Κλειὼ εἶναι- ἡ Μοῦσα τῆς Ἱστορίας. Ἐκ τοῦ κλέος =δόξα. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ἡ ἱστορία δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι δοξασμένη. Ἄδοξη ἑλληνικὴ ἱστορία δὲν νοεῖται.  Ἡ ἱστορία ἐτυμολογεῖται ἐκ τοῦ (F)οἶδα, (F)είδω =γνωρίζω. Ἄρα καταγράφω τὰ ὅσα γνωρίζω. Παρατηρεῖ ὁ Μιστριώτης : «μετὰ μετριοφροσύνης ἔγραψαν οὐχὶ τί ἐγένετο, ἀλλὰ τί γινώσκουσιν»» , Ὁ ἐν τῇ λέξει λόγος, Ἄννα Τζιροπούλου.  Γράφει ὁ Ἀθ. Σταγειρίτης (Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία, Β', Δ', α' ) :  «Ἡ μὲν Κλειὼ ἐφηῦρε τὴν Ἱστορίαν, ὅθεν ὠνομάσθη καὶ Κλειώ, ἐπειδὴ προξενεῖ κλέος εἰς τοὺς πεπαιδευμένους, καὶ συγγραφεῖς, καὶ εἰς τοὺς ἥρωας, διηγουμένη τὰς πράξεις αὐτῶν καὶ φυλάττουσα αὐτοὺς αἰωνίους, εἰς ὅλας τὰς γενεὰς τῶν ἀνθρώπων. Κατά τινας αὐτὴ εὗρε καὶ τὴν κιθάραν. Ἐπειδὴ ὅμως ὠνείδισε τὴν Ἀφροδίτην διὰ τὸν ἔρωτα τοῦ Ἀδώνιδος, ἐκείνη ὀργισθεῖσα ἐξοίστρησεν αὐτὴν εἰς τὸν ἔρωτα τοῦ Πιέρου, ἐξ οὗ ἐγέννησε τὸν Ὑάκινθον· κατά τινας δὲ καὶ τὸν Ἰάλεμον, Ὑμέναιον καὶ τὸν Λίνον ἐκ τοῦ Μάγνητος, πατρὸς τοῦ Πιέρου.  Ἐζω