Ετυμολογική

Μὲ τὴν νέα μήνη (τῆς 12ης-13η Δεκεμβρίου τοῦ 2023 μὲ τὴν σύγχρονη χρονολόγησιν) ξεκινᾶ γιὰ τοὺς Ἕλληνες, σύμφωνα μὲ τὸ ἀττικὸν ἡμερολόγιον, ὁ μὴν Ποσειδεῶν, ἀφιερωμένος στὸν πόσιν ( =κυρίαρχον) τοῦ ὑγροῦ στοιχείου (ῥ. δόν/ δάν, ἐκ τῆς δονήσεως καὶ δίνης τῶν ὑδάτων). «Ἡ λέξις Δόν σημαίνει κυρίως ὕδωρ. Οἱ Ἕλληνες πρὸ χιλιάδων ἐτῶν τὸ ὕδωρ ἐκάλουν Δόν, Δών, Δάν, καὶ τὸν θεὸν τῶν ὑδάτων Ποτειδᾶν. Ποταμοί : Δώδων, Κελαδών, Κλάδων, Νέδων, Θερμώδων, Εὐρυμέδων, Κύνδων, Ἠριδανός, Ἀπηδών, Ῥοδανός, Ἰάρδανος, Ἄδανος, Δάναις ἤ Τάναις ἤ Δούναβις» , ( «Ὁ ἐν τῇ λέξει λόγος», Ἄννα Τζιροπούλου-Εὐσταθίου/ «Φῶς ἀπὸ τὰ βάθη τῶν ὑδάτων», Μητρ. Ἀθηναγόρα, Ἐκδ. Μέλισσα, Ἀθῆνα, 1939). Τὸ Ἐτυμολογικὸν τὸ Μέγα ἐτυμολογεῖ τὸν Ποσειδῶνα παρὰ τὸ «πέδον σείειν», Πεδοσείων καὶ μὲ ὑπερβιβασμὸν Ποσειδέων ἤ διότι τοὺς «πόδας δεῖν», δηλαδὴ δένει τοὺς πόδας, «ἐν θαλάσσῃ γὰρ ἀφικόμενοι βαδίζειν οὐ δυνάμεθα» . Ὁ Ἀργοναύτης Εὔφημος -ποὺ μετὰ ἔγινε Ἰησοῦς!- κατάφερε νὰ βαδίσει στὰ κύματα τῆς θαλάσσης χωρὶς νὰ βρέχει τὰ πόδια