Ετυμολογική

  Στὸ σύγγραμμα τοῦ Πλουτάρχου «Περὶ τοῦ ἐμφαινομένου προσώπου τῷ κύκλῳ τῆς σελήνης» ἐκτὸς ἀπὸ γνώσεις ἀστρονομίας, φυσικῆς, μαθηματικῶν, γεωμετρίας, ἐκτὸς τῶν γνώσεων περὶ κοσμογονίας, περὶ τῆς μορφῆς, δομῆς, μεγέθους, ῥόλου καὶ κινήσεως τῆς σελήνης καὶ τῆς ἁλληλεπιδράσεώς της μὲ τὴν γῆ καὶ τὁν ἥλιον, τῆς ζωῆς ποὺ πιθανότατα εὐδοκιμεῖ ἐκεῖ κ.ἄ παρόμοια, μπορεῖ κανεὶς νὰ ἀντλήσει πληροφορίες καὶ γιὰ θέματα ποὺ ἅπτονται τοῦ «μεταθανατίου ἀγνώστου», ποὺ μέσα ἀπὸ τὴν λεπτομερὴ προσέγγισιν -καὶ- στὸ προαναφερθὲν σύγγραμμα τοῦ Πλουτάρχου φαίνεται πὼς γιὰ τοὺς ἀρχαίους προγόνους μας δὲν ἦταν κάτι τόσον «ἄγνωστον» ἤ τουλάχιστον συνεζητεῖτο σὰν νὰ εἶναι γνωστόν. Τὸ σύγγραμμα -φαίνεται; πὼς- δὲν διεσώθη ὁλόκληρον, ὁπότε ἀρκετὲς φορὲς διακόπτεται καὶ μάλιστα πολλάκις σὲ καίρια σημεῖα. Τὰ πρόσωπα τοῦ διαλόγου εἶναι ὁ ἀδελφὸς τοῦ Πλουτάρχου, Λαμπρίας ( Quaestiones Convivales , 1,2,8/ 2,2,8) ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε ἱερεὺς στὸ μαντεῖον τῆς Λιβαδειᾶς (βλ. «Περὶ τῶν ἐκλελοιπώτων χρηστηρίων», 431) καὶ κατ