Ετυμολογική

Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΞΥΠΝΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟΝ, ΝΤΥΝΕΤΑΙ, ΟΠΛΙΖΕΤΑΙ, ΠΑΙΡΝΕΙ ΤΟ ΣΚΗΠΤΡΟΝ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΕΙΡΕΙ ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΓΗΡΑΙΟΤΕΡΟΥΣ-ΕΜΠΕΙΡΟΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙ ΤΙ ΕΙΔΕ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟΝ ΤΟΥ, ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΕΠΕΤΑΙ. ΩΣ ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟΝ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΣΤΡΩΣΕΙ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΤΟ ΗΘΙΚΟΝ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΟΣ ΤΟΥ, ΠΡΙΝ ΤΟΥΣ ΒΓΑΛΕΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ Ὣς ἄρα φωνήσας ἀπεβήσετο, τὸν δὲ λίπ’ αὐτοῦ τὰ φρονέοντ’ ἀνὰ θυμὸν ἅ ῥ’ οὐ τελέεσθαι ἔμελλον· φῆ γὰρ ὅ γ’ αἱρήσειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείνῳ νήπιος, οὐδὲ τὰ ᾔδη ἅ ῥα Ζεὺς μήδετο ἔργα· θήσειν γὰρ ἔτ’ ἔμελλεν ἐπ’ ἄλγεά τε στοναχάς τε Τρωσί τε καὶ Δαναοῖσι διὰ κρατερὰς ὑσμίνας. ἔγρετο δ’ ἐξ ὕπνου, θείη δέ μιν ἀμφέχυτ’ ὀμφή· ἕζετο δ’ ὀρθωθείς, μαλακὸν δ’ ἔνδυνε χιτῶνα καλὸν νηγάτεον, περὶ δὲ μέγα βάλλετο φᾶρος· ποσσὶ δ’ ὑπὸ λιπαροῖσιν ἐδήσατο καλὰ πέδιλα, ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον· εἵλετο δὲ σκῆπτρον πατρώϊον ἄφθιτον αἰεὶ σὺν τῷ ἔβη κατὰ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων· Ἠὼς μέν