Ετυμολογική

«Ζεῦ πολυτίμητε, Ζεῦ ἄφθιτε, τήνδε τοι ἡμεῖς, μαρτυρίην τιθέμεσθα λυτήριον ἠδὲ πρόσευξιν. ὦ βασιλεῦ, διὰ σὴν κεφαλὴν ἐφάνη τάδε ῥεῖα, γαῖα θεὰ μήτηρ ὀρέων θ’ ὑψηχέες ὄχθοι, καὶ πόντος καὶ πάνθ’, ὁπόσ’ οὐρανὸς ἐντὸς ἑέργει· Ζεῦ Κρόνιε, σκηπτοῦχε, καταιβάτα, ὀμβριμόθυμε, παντογένεθλ’, ἀρχὴ πάντων, πάντων τε τελευτή, σεισίχθων, αὐξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα, ἀστραπαῖε, βρονταῖε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεῦ· κλῦθί μευ, αἰολόμορφε, δίδου δ’ ὑγίειαν ἀμεμφῆ εἰρήνην τε θεὰν καὶ πλούτου δόξαν ἄμεμπτον», Ὀρφικὸς Ὕμνος στὸν Δία  Κάποια ἀκόμα προσωνύμια τοῦ Διὸς εἶναι τὰ ἑξῆς :  113. Ἐγκύκλιος : ὁ σφαιρικός, ὁ περιοδικός.  «ἐγκύκλιον, τὸ πανταχοῦ κυκλοῦν ἤ Ζεὺς παρ' Ἀθηναίοις» , Ἡσύχιος.  114. Ἐγχεικέραυνος : ὁ κρατῶν καὶ ἐκσφενδονίζων ὡς ἔγχος ( =δόρυ) τὸν κεραυνόν.  «ἀρχὸς ἐν πρύμνᾳ πατέρ' Οὐρανιδᾶν ἐγχεικέραυνον Ζῆνα» , Πυθιόνικοι, Ἀρκεσ., 194, Πίνδαρος  115. Εἱλήτι : δοτ. τοῦ «Εἱλῆς» ; < εἵλω ( =περιστρέφομαι), προφανῶς ὡς ὁ Ἐγκύκλιος ἤ πιὸ πιθανὸν ἐκ τοῦ ἵλεως ( =ὁ εὔσπλαχνος), < ἱλ