Μὲ τὴν μήνην τῆς 10ης Φεβρουαρίου τοῦ παρόντος ἔτους ξεκινᾶ ὁ ὄγδοος μὴν τοῦ ἀττικοῦ ἡμερολογίου, ὁ Ἀνθεστηριών. «Ἀνθεστηριών, ὄγδοος μήν ἐστι παρ' Ἀθηναίοις, ἱερὸς Διονύσου. κεκλῆσθαι δὲ αὐτὸν οὕτως, διὰ τὸ πλεῖστα τῶν ἐκ γῆς ἀνθεῖν τότε» , Λεξικὸν Σουΐδα. Ἦταν ὁ πρῶτος μὴν τῆς ἀνοίξεως τοῦ κλίματος στὴν Ἀττική, καὶ ὁ μὴν ὅπου οἱ πρῶτοι βολβοὶ τῶν ἀνθέων ἀρχίζουν νὰ ἐμφανίζονται. Τὸν μῆνα αὐτὸν ἑώρταζον τὰ Ἀνθεστήρια πρὸς τιμὴν τοῦ Διονύσου καὶ ὑπεδέχοντο ἔτσι τὴν ἄνοιξιν μὲ τὰ ἄνθη της ποὺ ξεκινοῦν νὰ ἀναθέουν/ ἀνθοῦν μὲ χαρακτηριστικὸν δένδρον τὴν ἀμυγδαλιά, μὰ ἐτίμων καὶ τὸ δῶρον τοῦ Διονύσου στοὺς ἀνθρώπους, τὸν οἶνον. «Ἀνθεστήρια, τὰ Διονύσια· οὔτω γὰρ Ἀθηναῖοι τὴν ἑορτὴν λέγουσι· καὶ Ἀνθεστηριῶνα τὸν μῆνα καθ' ὅν ταῦτα ἐτελεῖτο· ἐπειδὴ ἡ γῆ τότε ἄρχεται τοῦ ἀνθεῖν» , Μέγα Ἐτυμολογικόν. (Λέων τῆς Ἀμφιπόλεως) Σχετικῶς μὲ τὴν μαραμένη ἀμυγδαλιὰ ποὺ ζωντανεύει στὶς ἀρχὲς τοῦ Ἀνθεστηριῶνος, στολίζοντας τὴν πλάσιν μὲ τὰ ὄμορφα λευκόροδα ἄνθη της, αὐτὴ συνδέεται μὲ τὴν ἱσ
«Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις», Ἀντισθένης