Ετυμολογική

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΤΕΡΨΙΧΟΡΗΣ  Γράφει περὶ τῆς Τερψιχόρης, ἡ Ἄννα Τζιροπούλου (Ὁ ἐν τῇ λέξει λόγος) :  «Ἡ Μοῦσα τοῦ χοροῦ, τῆς ὀρχηστικῆς τέχνης. Ἡ τέρπουσα διὰ τοῦ χοροῦ. Ἡ τέρψις ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ χορός.  Χορός, χορεύω, εἴτε ἐκ τοῦ χόρτος («αὐλὴ ἐν χόρτῳ», -Ὅμ.) , «περιφραγμένος τόπος πρὸς χορὸν ἐπιτήδειος», εἴτε ἐκ τοῦ «χωρῶ ἐπὶ τόπου καὶ ἐκ τοῦ περιέχοντος τὸ περιεχόμενον ( «λείηναν δὲ χορόν» = λείαναν τὸν χῶρον, Ὀδύσσεια, θ', 260).  Σημειωτέον ὅτι οἱ Σπαρτιᾶται τὸν χῶρον τῆς ἀγορᾶς τὸν ἀποκαλοῦσαν «χορόν». Παυσαν., Ε', 11,9.  Ὁ Πλάτων ἐτυμολογεῖ ἐκ τῆς χαρᾶς : «χορούς τε ὠνομακέναι, παρὰ τὸ της χαρᾶς ἔμφυτον ὄνομα», Νόμοι, 654. Καὶ τὸ Ἐτυμολογικὸν τὸ Μέγα : «παρὰ τὸ χαίρειν ἤ ἐκ τοῦ χῶρος ἤ παρὰ τὸ χείρ, χερός, χορός. Ἴσως ἡ λέξις χορὸς ἐμπερικλείει ὁμοῦ ὅλες αὐτὲς τὶς ἔννοιες : χῶρος, χόρος, χόρτος, χαρά, χείρ».  Γράφει ὁ Ἀθ. Σταγειρίτης (Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία, Β', Η', ε' ) :  «Ἡ δὲ Τερψιχόρη, Εὑρετὶς τοῦ χοροῦ,τῆς ἅρπης καὶ τῆς παιδείας, οἷον τῶν μαθήσεων...ὅθεν ὠνομάσθ