Ετυμολογική

ΤΑ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ Η ΕΒΡΑΪΚΗ ΒΙΒΛΟΣ! (συνέχεια ἀπὸ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ (ΜΕΡΟΣ 7ον) )  7. Ἑπόμενη σύμπτωσις…εἶναι ἡ γνωστὴ ἱστορία τοῦ Σαμψὼν καὶ τῆς Δαλιδᾶς. Στοὺς «Κριτές» τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ἀναφέρεται πὼς ὁ Σαμψὼν ἔκρυβε ὅλη τὴν δύναμίν του στὶς τρίχες τῆς κεφαλῆς του. Ἡ ἐρωμένη του Δαλιδὰ ( < δηλέομαι =βλάπτω) τὸν πρόδωσε καὶ ἐνῶ αὐτὸς κοιμόταν τοῦ ἔκοψε τὴν μακριὰ κόμη του, ὥστε αὐτὸς ἀπεδυναμώθη καὶ κατόπιν συνελήφθη καὶ ἐτυφλώθη ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του, τοὺς «κακοὺς» Φιλισταίους*, προαιωνίους ἐχθροὺς τῶν Ἑβραίων. Ὅμως προηγεῖται κατὰ πολὺ αὐτῆς τῆς ἱστορίας ἡ δική μας τοῦ Νίσου καὶ τῆς κόρης του, τῆς Σκύλλας. Ὁ Νῖσος, ὁ υἰὸς τοῦ Πανδίονος καὶ ἀδελφὸς τοῦ Αἰγέως (πατὴρ τοῦ Θησέως καὶ βασιλεὺς τῶν Ἀθηνῶν), ἦταν βασιλεὺς τῶν Μεγάρων. Ὁ Ἀπολλόδωρος γράφει πὼς εἶχε στὴν κεφαλή του μία πορφυρὰ τρίχα, ποὺ χρησμὸς ἔλεγε πὼς ὅταν αὐτὴ κοπεῖ, ἐκεῖνος θὰ πεθάνει. Ἡ κόρη του Σκύλλα ἐρωτεύθηκε τὸν Μίνωα, ὅταν αὐτὸς πολιορκοῦσε τὰ Μέγαρα καὶ πρ