Ετυμολογική

ΜΕΡΟΣ 6 ο Ἀντίλογοι ἀπ'τοὺς χοροὺς στὶς ἑορτὲς τῆς ἀρχαίας Σπάρτης Χορὸς γερόντων :  « Ἄ μμες πόκ΄ ἧμες ἄλκιμοι νεανῖαι»   ( = Ἑμεῖς κάποτε ἤμασταν ἄλκιμοι/ῥωμαλέοι νεανίες) Χορὸς ἀνδρῶν :  « Ἄμμες δέ γ΄ εἶμεν, αἴ δέ λῆς πεῖραν λάβε»  ( =Ἑμεῖς εἴμαστε τώρα, ἄν ἐπιθυμεῖς ἔλα νὰ λάβεις πεῖρα/ δοκιμάσεις). Χορὸς παίδων :  « Ἄμμες δέ γ΄ ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες» ( = Ἑμεῖς ὅμως θὰ γίνουμε πολὺ καλλίτεροι). (Πλουτάρχου, Λυκοῦργος, 21) ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΟΥ Ο ΠΑΙΑΝΑΣ ΨΑΛΛΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ. ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ ΞΕΧΥΝΟΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΛΕΩΝΙΔΑ, ΚΑΤΑ ΚΥΡΙΟΝ ΛΟΓΟΝ. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΠ΄ΤΟΥΣ ΥΙΟΥΣ ΤΟΥ ΔΑΡΕΙΟΥ, Ο ΑΒΡΟΚΟΜΗΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΕΡΑΝΘΗΣ. ΟΙ ΠΕΡΣΕΣ, ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΧΗ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΙΠΠΙΚΟΝ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΕΝΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΣΤΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ!  Ο ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΠΩΣ ΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ ΤΟΥΣ ΠΛΕΟΝ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ. ΒΓΑΙΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΧΩΡΙΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟΝ