Ετυμολογική

ΟΙ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΤΑ ΦΑΓΗΣΙΠΟΣΙΑ/ ΑΓΓΕΙΑ ΠΟΣΕΩΣ (Α-Ζ)  Γράφει ὁ Χ. Βουλόδημος στὸ «Περὶ τοῦ ἰδιωτικοῦ βίου τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων» :  «Περὶ δὲ τῶν κυρίως ποτηρίων-ἐκπωμάτων παρατηροῦμεν ὅτι ἔκπαλαι ἐνομίζοντο τιμιώτατον κτῆμα καὶ κειμήλιον καὶ ἦσαν παρὰ τοῖς ἀρχαίοις Ἕλλησι τόσο ἄφθονα, καὶ ἡ πλαστικὴ δύναμις τῶν ἀρχαίων τεχνιτῶν κατὰ εἶδος τοσαύτη, ὥστε καὶ αὐτὴ ἡ πλουσία καὶ ζωηρὰ γλῶσσα δυσκόλως παρηκολούθει τὴν τοιαύτην ἀνεξάντλητον παραγωγικότητα τῆς τέχνης».  Πράγματι μέχρι προσφάτως τὰ σκεύη τοιαῦτα ἐθεωροῦντο ἱερὰ κειμήλια-προῖκα καὶ διεφυλάσσοντο/ ἐκληροδοτοῦντο ἀπὸ γενιὰ σὲ γενιά. Ἡ δὲ ἀφθονία διαφορετικῶν ἀγγείων-σκευῶν γιὰ φαγητό/ ποτόν*1, ὑποδεικνύει τὴν πολιτισμικὴ ἀνωτερότητα καὶ ἐξέλιξιν τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων ἀποδεικνύεται πολλάκις ἐκ τῶν κειμένων μας, πὼς εἶχαν ἐφεύρει τεχνογνωσία καὶ κανόνες εὐγενοῦς συμπεριφορᾶς πρὸς ἐπίτευξιν τῶν εὖ ζῆν καὶ ὀρθῶς πράττειν εἰδέναι (τὰ...savoir vivre/  savoir faire*2 ποῦ λέγουν σήμερα μερικοὶ βαρβαριστί...