Ετυμολογική

ΠΡΟΛΟΓΟΣ  «Καὶ γὰρ Ἀθηναίοισιν ἐπέρχεται ἄγριος ὄμβρος, ἡγεμόνων κακότητι ( =ἐξ αἰτίας τῆς κακότητος τῶν ἡγεμόνων)· παραιφασίη ( =παραίνεσις) δὲ τις ἑσται, ᾗ γ' ἅλις ἠμύσουσιν ( =θὰ ἀφανίσει) πόλιν, τίσουσι ( =ξεπληρώσει) δὲ ποινήν», Χρησμὸς πρὸς Ἀθηναίους διὰ τὸν ἐπερχόμενον κατακλυσμόν, Ἑλλην. Ἀνθολ., Appendix Oracula, 222, TLG.  Εἶναι γνωστὸν πὼς οἱ Ἕλληνες εἶναι τόσον παλαιοὶ ποὺ ἔχουν καταγράψει καὶ θυμοῦνται τρεῖς γενομένους κατακλυσμούς· τοῦ Ὠγύγου, τόσο παλαιὸν ποὺ ἀκόμη καὶ οἱ ἀρχαῖοι τῶν ἀρχαίων χρησιμοποιοῦσαν τὸ ὄνομά του γιὰ νὰ ὑποδείξουν κάτι πανάρχαιον -ὁ βασιλεὺς Ὤγυγος*1 θεωρεῖται σύγχρονος τοῦ Φορωνέως, υἰοῦ τοῦ Ἀργείου Ἰνάχου, ὁπότε καὶ ἀδελφοῦ τῆς Ἀργείας Ἰοῦς ( «Πρῶτος παρ' Ἀθηναίοις μνημονεύεται Ὤγυγος καθ' ὅν παρ' Ἕλλησιν ὁ μέγας καὶ παλαιὸς ἱστορεῖται κατακλυσμός. Τούτῳ λέγεται συγχρονίσαι Φορωνεὺς ὁ Ἰνάχου Ἀργείων βασιλεύς... Μετὰ δὲ Ὤγυγον διὰ τὴν ἀπὸ τοῦ κατακλυσμοῦ πολλὴν φθορὰν φασιν ἀβασίλευτον διαμεῖναι τὴν νῦν Ἀττικήν, μέχρι Κέκροπο