Ετυμολογική

ΕΥΒΟΙΑ-ΝΗΣΙΑ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΑΝΑΤΟΛΙΚΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ-ΒΟΡΕΙΕΣ ΣΠΟΡΑΔΕΣ (ΠΡΑΣΙΝΟ ΧΡΩΜΑ) Τὸ 2ο μεγαλύτερο νησί μας καὶ σὲ ἔκτασιν ἀλλὰ καὶ σὲ πληθυσμὸν εἶναι ἡ ΕΥΒΟΙΑ . Τὸ ὄνομά της τὸ ὄφείλει στὰ καλά της βόδια, ἐφόσον ἐτυμολογεῖται ἀπὸ τὸ ἐπίρρημα <<εὖ>> καὶ τὸ οὐσιαστικόν <<βοῦς>>. Πράγματι ἦταν γνωστὴ γιὰ τὴν ἐκλεκτὴ ποιότητα τῶν βοοειδῶν της. Ἄλλοι λένε πὼς τὸ ὄνομα ὀφείλεται στὴν νύμφη Εὔβοια, κόρη τοῦ Ἀσωποῦ, γι’αὐτὸ καὶ ἐλέγετο καὶ ΑΣΩΠΙΣ . Ὁ Ἡσίοδος τὴν ὀνομάζει ΑΒΑΝΤΙΔΑ ἀπὸ τὸν βασιλιά Ἄβαντα. Οἱ Ἄβαντες εἶναι τὸ δεύτερο ἑλληνικὸ φύλο ποὺ ἐγκαταστάθηκε ἐκεῖ μετὰ τοὺς Ἴωνες. Ἐλέγετο καὶ ΧΑΛΚΟΔΟΝΤΙΣ , ἀπὸ τὸν Χαλκόδοντα, υἰὸν τοῦ Ἄβαντος. Ὁ Στράβων τὴν ἀνέφερε ΜΑΚΡΙΔΑ , λόγω τοῦ σχήματός της, ἀλλὰ καὶ ΕΛΛΟΠΙΑ , ἀπὸ τὸν Ἔλλοπα, υἰὸν τοῦ Ἴωνος. Ἀκόμα τὴν λέει καὶ ΕΥΣΕΙΣΤΟΝ , λόγω ἑνὸς μεγάλου σεισμοῦ ποὺ εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν Στερεὰ Ἑλλάδα. Σύμφωνα μὲ τὸν Πλούταρχο, ὠνομάζετο καὶ ΧΑΛΚΙΔΑ , λόγω τῶν κοιτασμάτων χαλκοῦ ποὺ πλεόναζαν στὴν περιοχή.

ΚΥΚΛΑΔΕΣ- ΝΗΣΙΑ ΑΡΓΟΣΑΡΩΝΙΚΟΥ (ΜΠΛΕ ΧΡΩΜΑ) Μετὰ τὴν Κρήτη καὶ τὰ Δωδεκάνησα, τὰ ὁποῖα ἀναλύθηκαν στὸ 1ο μέρος, σειρὰ ἔχουν οἱ ΚΥΚΛΑΔΕΣ ( > νύμφες Κυκλάδες τὶς ὁποῖες μεταμόρφωσε ὁ Ποσειδῶν σὲ νησιά, ἐπειδὴ θύμωσε μαζί τους. Οἱ ἀρχαῖοι γεωγράφοι τὶς ἐτυμολογοῦν ἀπὸ τὸν κύκλο ποὺ σχηματίζουν γύρω ἀπὸ τὸ ἱερὸ νησὶ τῆς Δήλου, γιὰ νὰ τὶς ξεχωρίζουν ἀπὸ τὶς ὑπόλοιπες Σποράδες). ( Νάξος ) Ἄς ξεκινήσουμε λοιπὸν ἀπὸ τὸ μεγαλύτερο νησὶ τῶν Κυκλάδων, τὴν ΝΑΞΟ , ἡ ὁποία πῆρε τὸ ὄνομά της ἀπὸ τὸν Νάξο, τὸν υἰὸν τοῦ Ενδυμίωνος, τὸν ἡγεμόνα τῶν πρώτων ἀποικιστῶν (Ὁ Διόδωρος Σικελιώτης -Ἱστορ. Βιβλιοθ., 5,51- γράφει πὼς τὴν ὠνόμασε ἔτσι ὁ βασιλεὺς τῶν Καρῶν καὶ υἰὸς τοῦ Πολέμωνος, Νάξος). Ὁ Ἀθ. Σταγειρίτης («Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολογία, Γ', ΙΓ') μᾶς πληροφορεῖ πὼς Νἀξος ἐλέγετο ὁ υἰὸς τῆς Νύμφης Ἀκακαλλίδος καὶ τοῦ Ἀπόλλωνος. Προηγουμένως ἡ νῆσος ἐλέγετο ΔΙΑ (βλ. μέρος 1ο , νῆσος Δία κοντὰ στὴν Κρήτη) καὶ ἐκεῖ μαθαίνουμε καὶ πάλι ἀπὸ τὸν Διόδωρον (Δ', 61) πὼς ἔφτασαν ὁ Θησεὺς καὶ ἡ Ἀριάδνη μετ

ΚΡΗΤΗ-ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ (ΚΟΚΚΙΝΟ ΧΡΩΜΑ) Ὁ τίτλος νομίζω προϊδεάζει γιὰ τὶς λέξεις πρὸς ἐτυμολόγησιν, οἱ ὁποῖες δὲν θὰ εἶναι ἄλλες ἀπὸ τὰ ὀνόματα τῶν νησιῶν μας. Ὀνόματα ποὺ παραμένουν ἀλώβητα στὸν χρόνο καὶ τὰ ὁποῖα μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ κατατοπιζόμαστε στὸν χάρτη, ἀκόμα κι ἄν διαβάζουμε ἑλληνικὰ συγγράμματα ποὺ μετροῦν χιλιετίες! Ὅμως, προκαταβολικὰ νὰ πῶ πὼς εἶναι ἀδύνατον νὰ ἐτυμολογηθοῦν ὅλα τὰ νησιὰ ποὺ ἀνήκουν στὴν Ἑλλάδα, καθῶς εἶναι ἀμέτρητα καὶ ἀμφιβάλλω καὶ γιὰ τὸ κατὰ πόσον εἶναι ὅλα γνωστά, ἀκόμα καὶ σ’αὐτοὺς ποὺ τὰ χαρτογραφοῦν! Ἔτσι ἀπεφάσισα νὰ ἀναλύσω τὰ γνωστότερα στοὺς περισσοτέρους. Ὅμως, ἀκόμα καὶ αὐτὰ εἶναι πάρα πολλά, ὁπότε τὸ ἄρθρον θὰ ὑποδιαιρεθεῖ σὲ μικρότερα. Στὸ πρῶτον μέρος, θὰ αναλυθοῦν ὅσα νησιά ἔχουν κόκκινο χρῶμα στὸν χάρτη τῆς φωτογραφίας. Ἄρα θὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ ΠΕΛΑΓΟΣ [> ἐκ τοῦ ὅτι δὲν πελάζει ( =φέρνω κοντά) τῆς γῆς, παρεμβάλλεται μεταξὺ χερσαίων τμημάτων, ἤ ἐπειδὴ εἰς τοὺς πέλας ( =κοντινούς) ἄγει. Πράγματι μέχρι καὶ σήμερα, εἴτε θέλουμε νὰ πᾶμε σ