ΠΕΡΙΓΕΙΟΝ ΚΑΙ ΝΟΥΜΗΝΙΑ

Σήμερα τὸ βράδυ ἡ ἀδελφὴ τοῦ Ἀπόλλωνος-Ἡλίου, ἡ Ἄρτεμις-Σελήνη θὰ βρίσκεται στὸ περίγειόν της, στὴν πλησιεστέρα ἀπόστασίν της ἀπὸ τὴν γῆ. 

Συνάμα ἀπόψε ξεκινᾶ τὴν νέα της περιφορὰ γύρω ἀπὸ τὸν πλανήτη μάς, ἤτοι θὰ ἔχουμε καὶ νουμηνία (νέα μήνη-μῆνα). 

«Ἡ συχνότητα τῶν σεισμῶν, τῶν καταιγίδων καὶ τῶν πλημμυρῶν αὐξάνει κατὰ τὴν φάσι τῆς Πανσελήνου, ὁμοίως καὶ τῆς Νέας Σελήνης. Ἡ εὐθυγράμμισις Ἡλίου – Σελήνης ἀσκεῖ συνδυασμένη βαρυτικὴ ἐπίδρασι ποὺ ἔχει ὡς ἀποτέλεσμα ὑψηλότερα παλιρροϊκὰ κύματα (spring tides). Ὅταν ἐπιπλέον τὸ περίγειον καὶ ἡ πανσέληνος ἢ ἡ νέα σελήνη συμπίπτουν, οἱ προκαλούμενες παλίρροιες εἶναι ἀκόμη ἐντονώτερες, ὁμοίως καὶ τὰ σχετικὰ καιρικὰ φαινόμενα, ὅπως παράκτιες καταιγίδες καὶ πλημμύρες», Ἀστρολογικόν, ἡμερολόγιον, ἀστρονομία τοῦ ἔτους. 

Εἶναι γνωστὸν πὼς ἡ Σελήνη εἶχε ἐξ ἀρχαιοτάτων χρόνων συσχετισθεῖ μὲ τὴν πρόκλησιν τῆς παλίρροιας καὶ ἀντιστοίχως καὶ τῆς ἄμπωτης, τὸ «φούσκωμα καὶ τράβηγμα» τῶν ὑδάτων, φυσικὰ φαινόμενα ποὺ προκαλοῦνται κατὰ κύριον λόγον ἀπὸ τὴν βαρυτικὴ ἔλξιν τῆς Σελήνης στὴν γῆ. 

Ἔπρεπε ὅμως νὰ περάσουν χιλιετίες ὥστε ἡ σύγχρονος ἐπιστήμη νὰ «ἀνακαλύψει» πὼς ἡ ἔκφανσις τοῦ θείου στὴν σελήνη, ἤτοι ἡ Ἄρτεμις ποὺ ὑμνοῦσαν οἱ Ἕλληνες ὡς «Φωτεινή, Δαδοῦχον, Ἑκαέργην, Φοίβη» κλπ, προστάτιν τῆς φύσεως, τῶν ἀγρῶν (Ἀγροτέρα, Ἀγραία κλπ), κυρίαρχον τοῦ κυνηγιοῦ (Ἐλαφηβόλος, Θηροσκόπος, Κυνηγέτις κλπ), προστάτιν τῶν γυναικείων, τῶν γεννήσεων (Εἰλείθυια, Εὔλοχος, Ὠκυτόκος κλπ) καὶ τῶν παίδων (Παιδοτρόφος, Κουροτρόφος κλπ), τῆς ἁλιείας καὶ τοῦ ἰχθυόεντος πόντου μετὰ τοῦ Ἑνοσιγαίου Ποσειδῶνος (Ποταμία, Λιμναία κλπ, βλ. καὶ Ὁμηρικὸν Ὕμνον) δὲν ἦταν ἀποτέλεσμα φαντασίας καὶ θρησκευτικοῦ φόβου, ἀλλὰ ἀποτέλεσμα μακροχρόνιας παρατηρήσεως καὶ ἐπιτημονικότητος· μία ἀλληγορικὴ έπεξήγησις τῶν φυσικῶν φαινομένων. 

Γι' αὐτὸ καὶ συναντῶμεν τὴν θεὸν στοὺς ἀφιερωμένους εἰς αὐτὴν ὕμνους ὡς «Εἰλείθυια» ( < ἐλεύθω =ἔρχομαι, δηλαδὴ προστάτιν τῶν ἐπιτόκων, καθῶς «τραβᾶ» καὶ «σπάει τὰ νερά τους»), «Ὠκυλόχεια» καὶ πολλὰ ἄλλα συναφῆ. Ἔχει παρατηρηθεῖ πράγματι πὼς κατὰ τὶς μέρες τῆς πανσελήνου κυρίως καὶ τῆς νέας μήνης, ὅταν οἱ ἐλκτικὲς δυνάμεις τῆς σελήνης εἶναι μεγαλύτερες πρὸς τὴν γῆ, γεννῶνται περισσότερα παιδιά. Γι' αὐτὸ καὶ οἱ μαῖες παλαιότερα ἦταν σὲ μεγαλυτέρα ἑτοιμότητα ἐκεῖνες τὶς ἡμέρες. 

Ἄς μὴ ξεχνῶμεν πὼς ἡ περιφορὰ τῆς Ἀρτέμιδος-Μήνης γύρω ἀπὸ τὴν γῆ συνδέεται καὶ μὲ τὸν ἔμ-μηνον κύκλον τῶν γυναικῶν, καθῶς ὄχι μόνον οἱ δύο αὐτοὶ κύκλοι διαρκοῦν περίπου τὶς ἴδιες ἡμέρες, ἀλλὰ ἀκόμη οἱ 8 φάσεις τῆς Σελήνης (νουμηνία-αὔξων μηνίσκος-πρῶτον τέταρτον-αὔξων ἀμφίκυρτος-πανσέληνος-φθίνων ἀμφίκυρτος-δεύτερον τέταρτον-φθίνων μηνίσκος) συνδέονται χρονικῶς μὲ τὶς φάσεις τοῦ ἐμμήνου κύκλου, οἱ ὁποῖες φάσεις στοὺς ἀμφοτέρους κύκλους διαδέχονται ἡ μία τὴν ἄλλην ἀνὰ 3-4 ἡμέρες.

Ἄν γιὰ παράδειγμα ἡ ἐμμηνορρυσία συμπίπτει μὲ τὴν νουμηνία, ὕστερα ἀπὸ 14 ἡμέρες ἡ ὠορρηξία θὰ συμπέσει μὲ τὴν πανσέληνον. 

Ἀναφερόμενοι στὴν ἑλκτικὴ δύναμίν της στὰ ὕδατα τῆς γῆς καὶ στὶς παλίρροιες ποὺ προκαλεῖ ἡ Σελήνη, ἄς μὴ ξεχνῶμεν κι αὐτὸ ποὺ γράφει στὸν Ὁμηρικὸν ὕμνον τῆς Ἀρτέμιδος (8-9) : 

«φρίσσει δέ τε γαῖα πόντος τ’ ἰχθυόεις», 

καθῶς μὲ τὴν δύναμίν της ἀναμοχλεύει τὰ ὕδατα καὶ συνταράσσεται ὁ πόντος καὶ ἡ θάλασσα. 

Ἴσως γι' αὐτὸ ἡ σελήνη νὰ συνεδέθη καὶ μὲ τὴν σεισμικὴ δραστηριότητα, καθῶς εἶναι γνωστὸν πὼς ὁ κυρίαρχος τῶν θαλασσῶν, ὁ πόσις τοῦ ὑγροῦ στοιχείου (ῥίζα δᾶν), Ποσειδῶν εἶναι ὁ ὑπεύθυνος τῶν σεισμῶν, γι' αὐτὸ ἀπεκλήθη καὶ Ἑνοσίγαιος ( < ἕνοσις = σεῖσις, κλονισμός + γῆ). 

Ἡ Ἄρτεμις ἀναμφισβήτητα εἶναι ὑπεύθυνη καὶ τῆς καλῆς ψαριᾶς, καθῶς ἔχει ἐπίσης παρατηρηθεῖ πὼς οἱ ἰχθύες ἀφθονοῦν στὰ δίκτυα τῶν ἁλιέων, τὶς ἡμέρες τῆς πλημμυρίδος. Ἐξ οὗ καὶ πολλοὶ ἔμπειροι ἁλιεῖς κρατοῦν ἡμερολόγιον ἀνατολῆς-δύσεως καὶ φάσεων τῆς σελήνης, γιὰ νὰ ξέρουν πότε ἀξίζει νὰ ἀνοιχτοῦν ἀξημέρωτα στὸν κόσμον τοῦ Ποσειδῶνος, στὶς θάλασσες. 

Ἀκόμη, φαίνεται πὼς οἱ Ἕλληνες δὲν ἀστοχοῦσαν ὅταν ἀπεκάλουν τὴν Ἄρτεμιν προστάτιν καὶ τῆς φύσεως καὶ κυρίαρχον ἐπὶ τῶν θηραμάτων. 

Ἔχει ἐπίσης παρατηρηθεῖ πὼς οἱ ἑλκτικὲς δυνάμεις τῆς μήνης κατὰ τὴν πανσέληνον καὶ νουμηνία κυρίως, βοηθᾶ τὴν ποιότητα τῶν φυτῶν, ἀλλὰ καὶ ἐπηρεάζει τὴν συμπεριφορὰ τῶν ζωντανῶν (μεταξὺ αὐτῶν καὶ τοῦ ανθρώπου). 

Αὐτὸς εἶναι καὶ ὁ λόγος ποὺ τελευταίως ἔχει ἀνθίσει ὁ ὅρος «βιοδυναμικὴ καλλιέργεια» ποὺ βασίζεται στὶς δυνάμεις κυρίως τῆς Σελήνης, ἀλλὰ καὶ τοῦ ἀδελφοῦ της, Ἡλίου καὶ γενικῶς στὶς κινήσεις τῶν πλανητῶν καὶ τῶν ἀπλανῶν. 

Σήμερα τέτοιου εἴδους καλλιέργειες χαρακτηρίζονται παγκοσμίως μὲ τὸ ὄνομα «βιοδυναμικές» (biodynamische, biodynamic, biodynamique κοκ) καὶ «Δημήτριες» (Demeter) καὶ παρ' ὅτι θεωροῦνται «ξενόφερτη ἀνακάλυψις» ἀπὸ τὰ ὀνόματα καὶ μόνον κατανοεῖ κανεὶς πὼς κάποιοι διάβασαν τὰ συγγράμματα τῶν Ἑλλήνων καὶ ἄκουσαν τοὺς μακρινοὺς προπάτορές μας, ὅπως τὸν Ἡσίοδον, ὁ ὁποῖος συμβουλεύει τὸν ἀδελφόν του, Πέρσην γιὰ τὴν κατάλληλη ἐποχὴ γιὰ τὸ κάθε τὶ σύμφωνα μὲ τὴν περιοδικότητα/ ῥυθμὸν τῆς φύσεως καὶ τοῦ σύμπαντος. 

Ὑπάρχει δὲ ἡ γνώμη πὼς ἡ συλλογὴ βοτάνων κατὰ τὶς ἡμέρες ποὺ ἡ μήνη ἕλκει περισσότερον τὴν γῆ, εἶναι πιὸ ἀποτελεσματικὴ ὡς πρὸς τὶς θεραπευτικές τους ἰδιότητες. 

Σχετικῶς μὲ τὴν συμπεριφορὰ τῶν ζώων ποὺ ἐπηρεάζει ἡ προστάτις τους, εἶναι περιττὸν νὰ γραφτεῖ πὼς κατὰ τὴν πλήρη φωταγώγησίν της, ὑπὸ τοῦ ἀδελφοῦ της Ἡλίου, ἤτοι ὅταν ἔχει πανσέληνον, τὰ ζῶα εἶναι πιὸ δραστήρια· θεωρεῖται δὲ πὼς ὅπως πληθαίνουν τὰ νερὰ τῆς γῆς, ἔτσι πληθαίνουν καὶ τὰ ὑγρὰ τοῦ σώματος καὶ οἱ πληγὲς αἱμορραγοῦν ἐντονώτερα. 

Τὸ γνωστότερον δὲ ζῶον ποὺ ἔχει μάλιστα ὀνομασθεῖ ἀπὸ τὴν λύκη (φῶς) τῆς πανσελήνου, εἶναι ὁ λύκος ποὺ ἔχει συνδέσει τὸ οὐρλιαχτόν του μὲ τὴν πανσέληνον. 

Ὠνομάσθη ἔτσι διότι ὁ λύκος «ἐξέρχεται κατὰ τὴν λύκη ( =λυκόφως), ζητῶν λείαν». 

... 

Ὅτε καὶ ἄν βγεῖ ξανὰ στὴν ἐπιφάνεια ἡ γνῶσις τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ καταφέρει ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος νὰ κατανοήσει καὶ πάλι τὰ οὐράνια, θὰ καταφέρει ἀδιαμφισβήτητα νὰ κατανοήσει καὶ τὰ γήινα, ἀλλὰ συνάμα καὶ τοὺς μύθους καὶ κοσμοθεωρία-φιλοσοφία τῶν μεγάλων καὶ πραγματικῶν ἐπιστημόνων, τῶν Ἑλλήνων· θὰ καταφέρει νὰ προσεγγίσει καὶ πάλι τὸ πάνσοφον θεῖον. Μέχρι τότε κατὰ πὼς φαίνεται καὶ μὲ τὴν γνῶσιν τῶν προγόνων μας καλῶς κρυμμένη, ἀπέχουμε κάτι ἔτη φωτός.