ΠΕΡΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΛΠ ΚΕΝΩΝ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΛΕΞΕΩN

Ἐπειδὴ συναντᾶται συχνᾶ στὴν νεοταξικὴ ἐποχή μας, τῆς ἐνοχοποιήσεως τῶν ὑγιῶν ὀργανισμῶν καὶ τῆς ὑπερασπίσεως τῶν παρασίτων, οἱ ἄνευ λογικῆς καὶ νοήματος χαρακτηρισμοὶ «φασίστας, φασισμός, ῥατσισμός, ξενοφοβία κοκ» γιὰ ὁτιδήποτε καὶ ὁποιονδήποτε ὑπερασπίζεται τὸ γένος του, τὴν πατρίδα του, τὴν ἱστορία του, τὸ αἷμα καὶ τὰ κόκκαλα τῶν ἡρώων προγόνων του, καιρὸς εἶναι κάποια στιγμὴ νὰ ξεκαθαριστεῖ τὸ ἐννοιολογικὸν περιεχόμενον αὐτῶν τῶν ὅρων, ὥστε ἀφ' ἑνὸς νὰ γίνει ἀντιληπτὴ ἡ ἐννοιολογικὴ ἀπάτη, ὥστε νὰ παύσει νὰ γίνεται ἄστοχος χρῆσις τῶν ὅρων καὶ ἀφ' ἑτέρου νὰ γίνει κατανοητὸν τὸ πόσον ἀνιστόρητοι, ἀστοιχείωτοι, ὑπνωτισμένοι καὶ γιὰ γέλια εἶναι οἱ νομίζοντες πὼς μέμφουν τὸ ἦθος κάποιου, ὅταν ἐξαπολύουν τέτοιου εἴδους χαρακτηρισμούς. 

Ὁ ὅρος «ῥατσισμός» δὲν εἶναι τίποτα περισσότερον ἀπὸ μία ἑβραιοκομμουνιστοτροτσκικὴ ἀνακάλυψιν τοῦ τελευταίου αἰῶνος ποὺ ἤνθισε τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ὅπως καὶ ἡ «πολιτικὴ ὀρθότης» -καὶ ἄλλες νέες τάσεις καὶ κενοὶ νοήματος ὅροι-, πρὸς εὐκολωτέρα ἐπίτευξιν τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν γηγενῶν ἀπὸ πανταχόθεν ἐπήλυδες καὶ τῆς προωθήσεως συγκεκριμένων ἀτζεντῶν καὶ σχεδίων. 

Ἐπίσης προτοῦ παρατεθεῖ ἡ μαγνητοσκόπησις περὶ τῆς ἐτυμολογίας τῶν προαναφερθέντων ὄρων καὶ ἄλλα συναφῆ τοῦ θέματος ἀντικαταστάσεως πληθυσμοῦ ποὺ τελεῖται στὴν χώρα μας, ἄς ἀνοίξει μία μικρὴ παρένθεσις σχετικὴ μὲ τοὺς ὅρους «φασισμός, φασίστας, ναζιστής» κλπ σύνθετα καὶ παρασύνθετα τῶν ὅρων. 

Πολλάκις σήμερα ὅταν κάποιος θέλει νὰ χαρακτηρίσει προδοτικὲς πολιτικὲς καὶ συμπεριφορές, ἐθνοκτόνες ἐνέργειες καὶ διεθνιστικὲς τακτικές, ἀνθελληνικὲς δηλώσεις καὶ ἀντεθνικὲς ἰδεολογίες, χρησιμοποιεῖ τοὺς ὅρους περιγραφῆς ΑΛΛΟΔΑΠΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΡΕΥΜΑΤΩΝ, ὅπως «φασισμός, ναζισμός», σφάλλοντας ἐννοιολογικῶς, ἐτυμολογικῶς καὶ ἱστορικῶς, ἐπειδὴ ἔτσι ἐπιβάλλει ἡ πολιτικὴ ὀρθότης ποὺ διδάσκεται σὰν ἱερὰ βίβλος χρόνια τώρα. 

Ὁ φασισμὸς ( =δεσμός) δὲν εἶναι τίποτε παραπάνω ἀπὸ πολιτικὴ ἰδεολογία ποὺ ἤνθισε μὲ τὸν Μουσολίνι καὶ προέρχεται ἀπὸ τὴν λέξιν «φάσκελος», ποὺ ἔγινε fascis στὰ λατινικά, ἤτοι δέσμη, ὑπὸ τὴν ἔννοια τοῦ ὅτι ἕνα π.χ. ξύλον σπάει εὐκολώτερα, ἀφ' ὅτι μία δέσμη ξύλων, ὅταν δηλαδὴ ὑπάρχει ἕνωσις. Ἡ λέξις ξεκίνησε ἀπὸ τοὺς Ῥωμαίους δημάρχους, ποὺ κρατοῦσαν ῥάβδους ἑνωμένες συμβολικῶς, ὥστε νὰ δείξουν στὸν λαόν πὼς ἡ ἰσχὺς βρίσκεται ἐν τῇ ἐνώσει. 

Ὁ δὲ ναζισμὸς, ἤτοι ὁ ἐθνικοσοσιαλισμός (NAtionalsoZIalismus) ἀποτελεῖ ἐπίσης πολιτικὸν ῥεῦμα, ποὺ ἤνθισε στὴν Γερμανία ἐπὶ Χίτλερ. Ἀκόμα καὶ μὲ τὴν συμβατικὴ ἱστορία ποὺ διδάσκεται καὶ δεδομένου πὼς ὁ Χίτλερ ἐγράφη στὴν ἱστορία ὡς «ἀντικομμουνιστής, ἀντισημίτης, ῥατσιστής» κοκ, εἶναι προφανὲς πὼς οἱοσδήποτε προωθεῖ τὸν κομμουνισμόν, τὸν πανεβραϊσμὸν καὶ τὴν μιγαδοποίησιν, εἶναι ἄστοχον νὰ χαρακτηρίζεται ὡς ναζί ἠ καὶ ὡς φασίστας. Περισσότερον ἀντιναζιστής, ἀντιφασίστας, κομμουνιστής, σημιτιστὴς καὶ μιγαδολάγνος ταιριάζει νομίζω νὰ χαρακτηρίζεται ἕνας τέτοιος. 

Στὸν σύνδεσμον ἀκολουθεῖ ἡ μαγνητοσκόπησις τῆς Τζιροπούλου ἐπὶ τῆς ἐτυμολογίας ὁρισμένων ἐκ τῶν προαναφερθέντων ὅρων καὶ τῆς ἱστορικῆς ἀποκαταστάσεως τῶν λόγων τοῦ Ἰσοκράτους. 

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΚΑΡΑΜΕΛΑΣ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ, ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΛΠ ΚΕΝΩΝ ΝΟΗΜΑΤΟΣ ΛΕΞΕΩΝ