ΑΛΛΕΣ ΕΚΔΟΧΕΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ «ΦΟΙΝΙΚΕΙΑ»
2. Ἄλλες ἐκδοχὲς γιὰ τὰ φοινικικὰ γράμματα δίδονται στὸ
λεξικὸν τοῦ Σουΐδα, τὸ ὁποῖον γράφει:
«Φοινικήια γράμματα, Λυδοὶ καὶ Ἴωνες τὰ
γράμματα (ὀνομάζουσι) ΑΠΟ ΦΟΙΝΙΚΟΣ ΤΟΥ ΑΓΗΝΟΡΟΣ, ΤΟΥ ΕΥΡΟΝΤΟΣ ἤ
τοῦτοις δὲ ἀντιλέγουσι Κρῆτες ὥς εὑρέθη ἀπὸ τοῦ γράφειν ἐν ΦΟΙΝΙΚΩΝ ΠΕΤΑΛΟΙΣ (
=τὰ φύλλα τοῦ δένδρου, ποὺ λέγεται «φοῖνιξ» ) ἤ
Σκάμων…ἀπὸ ΦΟΙΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΑΚΤΑΙΩΝΟΣ ὀνομασθῆναι ( =ὠνομάστηκαν ἀπὸ τὴν Φοινίκη, τὴν
κόρη τοῦ Ἀκταίωνος)».
Τὰ ἴδια περὶ τῆς ὀνομασίας τῶν γραμμάτων ἀπὸ τὴν Φοινίκη τῆς
κόρης τοῦ Ἀκταίωνος ἰσχυρίζονται καὶ οἱ Ἄνδρων
καὶ Μενεκράτης ὁ Ὀλύνθιος.
3.Τὶς ἴδιες ἐκδοχὲς παρουσιάζει καὶ ὁ Ἡσύχιος ὁ Ἀλεξανδρεὺς
στὸ λεξικόν του καὶ προσθέτει καὶ ἀκόμα μία πὼς ὁ Σοφοκλῆς στὸ ἔργον του
«Ποιμένες» ἀναφέρει πὼς λέγονται ἔτσι γιατὶ τὰ ἔφερε ὁ Κάδμος (ὁ ἀδελφὸς τοῦ
Φοίνικος) ἀπὸ τὴν Φοινίκη.
4. Τὸ Ἐτυμολογικὸν τὸ Μέγα γράφει καὶ αὐτὸ πὼς ὤνομάστηκαν ἔτσι
«ἀπὸ τὸν υἰὸν τοῦ Ἀγήνορος, τὸν Φοίνικα».
5. Ἄλλοι ὑποστηρίζουν (ὅπως ὁ σχολιαστὴς τῆς «Τέχνης
γραμματικῆς» τοῦ Διονυσίου Θρακός), ὅτι ἡ ὀνομασία προέρχεται ἀπὸ τοὺς
Φοίνικες, στοὺς ὁποίους οἱ Πελασγοὶ διασωθέντες στὴν Φοινίκη μετὰ τὸν
Κατακλυσμόν (τοῦ Δευκαλίωνος), ἐδίδαξαν τὰ γράμματα καὶ αὐτοὶ τὰ ἐπανέφερον στὴν
Ἑλλάδα, ὅπου οἱ κάτοικοι τὰ εἶχαν λησμονήσει μετὰ τὸν Κατακλυσμόν.
«Μετὰ δὲ τὸν ἐπὶ
Δευκαλίωνος κατακλυσμόν οὐδεὶς ὑπὸ τῶν ὑπολειφθέντων ( =ἀπομεινάντων) Ἑλλήνων, ἐφύλαξε
τὴν μνήμην τῶν γραμμάτων πλὴν τῶν Πελασγῶν, τῶν ἀφ’ Ἑλλάδος εἰς βαρβάρους
πλανηθέντων ( =ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΠΛΑΝΗΘΕΝΤΕΣ)…παρ’ ὦν μαθόντες Φοίνικες,
εἰς Ἕλληνας ἤγαγον ( =τὰ ἔφεραν στοὺς Ἕλληνες, ἀπ’τοὺς ὁποίους τὰ εἶχαν μάθει),
ὄθεν καὶ φοινίκεια κτητικῶς ὀνομάζονται».
6. Ἄλλοι, ὅπως ὁ Ἀλέξανδρος ὁ Ῥόδιος, ὑποστηρίζουν ὅτι πῆραν
τὸ ὄνομά τους ἀπὸ τὸν ΦΟΙΝΙΚΑ, ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΤΟΥ ΠΡΟΝΟΠΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ὁ ὁποῖος
τὰ ἐπενόησε στὴν Κρήτη, ὁ ὁποῖος στὴν συνέχεια ἐφονεύθη ἀπὸ τὸν Ῥαδάμανθυν.
7. Ἄλλοι, ὅπως ὁ Δοῦρις ὁ Σάμιος, λένε πὼς ὤνομάστηκαν ἔτσι ἀπὸ
τὸν ΦΟΙΝΙΚΑ, ΤΟΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΝ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ.
8. Ὁ γραμματικὸς Μελάμπους ἀναφέρει καὶ αὐτὸς πὼς ὀνομάζονται
ἔτσι ἐπειδὴ παρεδόθησαν ἀπὸ τὸν Ἑρμῆ, χαραγμένα σὲ φύλλα φοίνικος ( «Τινὲς δὲ φασιν τοὺς χαρακτῆρας τῶν
στοιχείων, τοὺς παρ’ἡμῖν ἀπὸ Ἑρμοῦ ἐν φοίνικος φύλλῳ γεγραμμένους καταπεμφθῆναι
τοῖς ἀνθρώποις» ).
9. Ἄλλοι ἰσχυρίζονται κάτι παραπλήσιον, πὼς ὀνομάζονται φοινίκεια, ἐπειδὴ ἔγραφαν σὲ φλοιοὺς φοινικοδέντρων, ποὺ ἐλέγοντο «φοινίκαι» [Ὁ Βάρρων (3,444) ἀναφέρει ὅτι ἡ ἱέρεια τῆς Κύμης στὴν Ἰταλία ἔγραφε ἐπὶ φύλλων φοίνικος. Γιὰ γραφὴ ἐπὶ πετάλοις φοίνικος γράφει καὶ ὁ Αἰλιανός (Ποικίλη Ἱστορ. ΙΑ, 2) πὼς ὁ Δάρης, ἱερεὺς τοῦ Ἡφαίστου, ἔγραψε Ἰλιάδα πολὺ πρὶν τὸν Ὅμηρο].
10. Ἄλλοι λένε πὼς ὀνομάζονται φοινίκεια, ἀντὶ φωνίκεια, καθῶς
σύμφωνα μὲ τὴν βοιωτικὴ διάλεκτον τὸ -ω
γίνεται -οι καὶ ἀντὶ γιὰ «φωνὴ», οἱ Βοιωτοὶ ἔλεγον «φοινή». Εἶναι δηλαδὴ
οἱ «φωνῆς ἐγγραμμάτου εἰκόνες». Καὶ πράγματι αὐτὸ εἶναι τὰ γράμματα, οἱ ἀποτυπωμένοι
στὸ χαρτὶ φθόγγοι.
11. Ἄλλοι πάλι λένε πὼς λέγονται φοινίκεια, γιατὶ ἐγράφοντο
στὴν ἀρχὴ μὲ κόκκινο χρῶμα, δηλ. χρῶμα φοινικοῦν.
12. Τὸ ἴδιο λέει καὶ ὁ Εὐφρόνιος ποὺ γράφει πὼς στὴν ἀρχὴ ἔγραφον
μὲ μίλτον ( =ἐρυθρὸν ἀσβεστόλιθον), ὁπότε τὰ γράμματα εἶχαν χρῶμα φοινικοῦν.
13. Ὁ Ἐ. Μπέκερ στὰ «Ἑλληνικὰ ἀνέκδοτα» γράφει πὼς οἱ Ἐτεωνεὺς
καὶ Μένανδρος, ὁ ἱστορικὸς, λέγουν πὼς λέγονται τὰ γράμματα φοινίκεια ἐπειδὴ «ἐν
πετάλοις φοινίκοις ( =σὲ πέταλα φοινίκων) γράφουσι, ἤ καλλίτερον θὰ ἦταν νὰ ποῦμε
ὅτι φοινίσσεται ὑπὸ αὐτῶν ὁ νοῦς, ποὺ σημαίνει λαμπρύνεται».
14. Ὁ Διόδωρος Σικελιώτης ( «Ἱστορικὴ Βιβλιοθήκη, 5, 57) γράφει
πὼς οἱ Ἕλληνες εἶχαν γραπτὰ μνημεῖα καὶ πρὶν τὴν έποχὴ τοῦ Κάδμου, ἁπλῶς ὅταν συνέβη
ὁ Κατακλυσμὸς (οἱ Ἕλληνες εἶναι οἱ μόνοι ποὺ ἀναφέρουν 3 κατακλυσμούς στὴν ἱστορία τους!) ἐχάθησαν καὶ γι’αὐτὸ ὁ
Κάδμος τοῦ Ἀγήνορος ἐθεωρήθη ὁ πρῶτος ποὺ ἔφερε τὰ γράμματα στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν
Φοινίκη καὶ ἀπὸ τὸν καιρὸ ἐκεῖνον καὶ ὕστερα πίστευαν γιὰ τοὺς Ἕλληνες ὅτι ἔκαναν
ἁπλῶς συμπληρωματικὲς ἀνακαλύψεις στὴν ἐπιστήμη τῶν γραμμάτων, καθῶς τοὺς κατεῖχε
-λόγῳ τοῦ Κατακλυσμοῦ- μία ὁλικὴ ἄγνοια.
«δι´ ἃς αἰτίας πολλαῖς ὕστερον γενεαῖς Κάδμος ὁ Ἀγήνορος ἐκ τῆς
Φοινίκης πρῶτος ὑπελήφθη κομίσαι γράμματα εἰς τὴν Ἑλλάδα· καὶ ἀπ´ ἐκείνου τὸ
λοιπὸν οἱ Ἕλληνες ἔδοξαν ἀεί τι προσευρίσκειν περὶ τῶν γραμμάτων, κοινῆς τινος ἀγνοίας
κατεχούσης τοὺς Ἕλληνας.»
15.
Ὁ Ἀπολλώνιος τοῦ Ἀρχιβίου γράφει πὼς ὠνομάστηκαν ἔτσι ἐπειδὴ οἱ ἀντιγραφεῖς ἔγραφον
μὲ γραφίδα/ξύλον ἀπὸ φοίνικος.
Αὐτὲς εἶναι κάποιες ἀπὸ τὶς ἐπικρατοῦσες ἐκδοχὲς περὶ τῶν
φοινικικῶν γραμμάτων. Ὅμως σχετικὰ μὲ τὴν προέλευσιν τῶν γραμμάτων ὑπάρχουν ἄλλες
τόσες έκδοχές, οἱ ὁποῖες ἐπίσης δὲν άναφέρονται σχεδὸν ἀπὸ κανέναν «ἔγκριτον»
καὶ ὅλως τυχαίως ἀποδεικνύουν καὶ αὐτὲς πὼς τὰ γράμματα δὲν εἶναι παρὰ μόνον…Ἑλλήνων
ἐξεύρημα!
16. Ὁ Διόδωρος Σικελιώτης ποὺ προανεφέρθη γράφει λίγο πιὸ
κάτω στὸ ἴδιο σύγγραμμα (5, 74), πὼς ΤΑ γράμματα ἐδόθησαν στοὺς ἀνθρώπους ἀπὸ τὶς
Μοῦσες.
«Σὲ αὐτὲς δόθηκε ἀπὸ τὸν πατέρα τους ἡ εὕρεσις τῶν γραμμάτων
καὶ ἡ σύνθεσις τῶν έπῶν, ἡ λεγομένη ποιητική. Σὲ αὐτοὺς ποὺ λένε πὼς οἱ Σύροι (
< Σύρος, ὁ υἰὸς τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Σινώπης, κόρης τοῦ Ἀσωποῦ, ἀπὸ τὸν ὁποῖον
ὠνομάσθηκαν οἱ Σύροι) ἦταν οἱ ἐφευρέτες τῶν γραμμάτων καὶ ἀπὸ αὐτοὺς τὰ ἔμαθαν
οἱ Φοίνικες καὶ τὰ παρέδωσαν στοὺς Ἕλληνες, κὰι πὼς αὐτοὶ ἦταν οἱ πλεύσαντες
μαζὶ μὲ τὸν Κάδμο στὴν Εὐρώπη, γι’αὐτὸ καὶ οἱ Ἕλληνες τὰ ὀνομάζουν φοινίκεια, ἀπαντοῦν
πὼς οἱ Φοίνικες δὲν ἦταν οἱ ἀρχικοὶ εὑρετὲς καὶ τὸ μόνον ποὺ ἔκαναν ἦταν νὰ ἀλλάξουν
τὴν μορφὴ τῶν γραμμάτων καὶ ἐπειδὴ ἡ πλειονότητα τῶν ἀνθρώπων χρησιμοποίησε αὐτὸ
τὸ εἶδος γραφῆς, τοὺς δόθηκε αύτὴ ἡ ὀνομασία».
«Ταῖς δὲ Μούσαις δοθῆναι παρὰ
τοῦ πατρὸς τὴν ΤΩΝ γραμμάτων εὕρεσιν καὶ τὴν τῶν ἐπῶν σύνθεσιν τὴν
προσαγορευομένην ποιητικήν. πρὸς δὲ τοὺς λέγοντας, ὅτι Σύροι μὲν εὑρεταὶ τῶν
γραμμάτων εἰσί, παρὰ δὲ τούτων Φοίνικες μαθόντες τοῖς Ἕλλησι παραδεδώκασιν, οὗτοι
δ´ εἰσὶν οἱ μετὰ Κάδμου πλεύσαντες εἰς τὴν Εὐρώπην, καὶ διὰ τοῦτο τοὺς Ἕλληνας
τὰ γράμματα Φοινίκεια προσαγορεύειν, φασὶ τοὺς Φοίνικας οὐκ ἐξ ἀρχῆς εὑρεῖν, ἀλλὰ
τοὺς τύπους τῶν γραμμάτων μεταθεῖναι μόνον, καὶ τῇ τε γραφῇ ταύτῃ τοὺς
πλείστους τῶν ἀνθρώπων χρήσασθαι καὶ διὰ τοῦτο τυχεῖν τῆς προειρημένης
προσηγορίας».
17. Ὁ ἀρχαῖος γραμματικὸς, Πίνδαρος ὑποστηρίζει πὼς τὰ
γράμματα τὰ ἐφηῦρε ἕνας Ἀθηναῖος, ὀνόματι Στοῖχος, κι ἀπὸ αὐτὸν ὠνομάσθηκαν καὶ
«στοιχεῖα».
18. Ἄλλοι ὑποστηρίζουν πὼς τὰ γράμματα εἶναι ξεκάθαρα
πελασγικὴ ἐφεύρεσις.
19. Ἄλλοι ἀποδίδουν τὴν ἐφεύρεσιν τῶν γραμμάτων στὸν
Σίσυφον, ὁ Εὑριπίδης καὶ ὁ Στησίχορος γράφουν τὸν Παλαμήδη.
«Ἄφωνα καὶ φωνοῦντα
συλλαβὰς τε θεὶς ἔξευρον ἀνθρώποισι γράμματα εἰδέναι», (Εὑριπίδου,
«Παλαμήδης», ἀπόσπασμα)
«Τὸν Παλαμήδην λένε εὑρηκέναι», (Στησίχορος, Ἀποσπάσματα, 34,8)
Ὁ Σουΐδας στὸ λῆμμα «Παλαμήδης» γράφει:
«Παλαμήδης Ναυπλίου
καὶ Κλυμένης…ἦν δὲ οὔτος ἀνεψιὸς τοῦ Ἀγαμέμνονος πρὸς μητρός…καὶ εὑρετὴς γέγονε
τοῦ ζ στοιχείου καὶ τοῦ θ καὶ τοῦ χ καὶ τοῦ φ».
20. Ὅμως στὸ λῆμμα «Σαμίων δῆμος» τὸ λεξικὸν τοῦ Σουΐδα ἀναφέρει
πὼς τὰ γράμματα ἐπενοήθησαν στὴν Σάμο καὶ οἱ Ἀθηναῖοι ἀφοῦ τὰ ἀποδέχθηκαν, τὰ
μετέφεραν στοὺς Βαβυλωνίους. :
«παρὰ Σαμίοις εὑρέθη
πρώτοις τὰ κδ’ (24) γράμματα ὑπὸ Καλλιστράτου, ὡς Ἄνδρων ἐν Τρίποδι. Τοὺς δὲ Ἀθηναίους
ἔπεισε χρῆσθαι τοῖς τῶν Ἰώνων γράμμασι, Ἀρχίνου
Ἀθηναίου έπὶ ἄρχοντος καὶ Εὐκλείδου. Τοὺς δὲ Βαβυλωνίους ἐδίδαξε διὰ
Καλλιστράτου, Ἀριστοφάνης, ἔτεσι πρὸ τοῦ Εὐκλέιδου καὶ ἐπὶ Εὐκλέους».
21. Τώρα στὰ περὶ τοῦ Παλαμήδου, ὡς ἐφευρέτου τῶν γραμμάτων ἀναφέρονται
κι ἄλλοι.
Ὁ Ἀθ. Σταγειρίτης (ποὺ εἶχε πρόσβασιν στὰ ἀρχεῖα τοῦ Βατικανοῦ) στὴν «Ὠγυγία»
(Δ, 459) γράφει σχετικῶς:
«Ἐπαιδεύθη καὶ οὔτος ὑπὸ
τοῦ Χείρωνος, καὶ έγένετο ἐποποιος ἄριστος, καὶ φιλόσοφος εὐφυέστατος. Ἐπενόησε
καὶ πολλὰ τῶν γραμμάτων. Τὸ Π,Φ,Χ ἤ τὸ Α,Β,Γ,Δ, Ε,Ι,Κ,Λ,Μ,Ν,Ο,Π,Ρ,Σ,Τ,Υ. Ὄθεν ἔλεγεν
ὁ Ὀδυσσεὺς χλευαστικῶς ( =εἶναι γνωστὸν πὼς ὁ Ὀδυσσεὺς τὸν ζήλευε καὶ μάλιστα ἦταν
καὶ ἠθικὸς αὐτουργὸς τοῦ θανάτου του, ἄλλωστε κάτι παρόμοιον γράφει καὶ ὁ
Σουΐδας στὸ άντίστοιχον λῆμμα) πρὸς αὐτὸν νὰ μὴ καυχᾶται καὶ ἐπαίρεται ἐπειδὴ ηὕρε
τὸ Υ, διότι σχηματίζουσι αὐτὸ καὶ οἱ γερανοὶ ἱπτάμενοι».
22. Ὁ Σιμωνίδης συμπλήρωσε τὸ ἀλφάβητον μὲ τὰ στοιχεῖα
Η,Ξ,Ψ,Ω. Τὸ γράφει ἄλλωστε καὶ ὁ Πλούταρχος στὰ «Συμποσιακά»( 738,F,3) :
«Παλαμήδης τε πρότερος τέτταρα (
=τέσσερα) καὶ Σιμωνίδης αὖθις ἄλλα τοσαῦτα προσέθηκεν».
23. Ὁ Φιλόστρατος στὸ «Βίος Ἀπολλωνίου Τυανέως», (22) γράφει
πὼς ὁ Ἀπολλώνιος συνάντησε στὶς Ἰνδίες ἕνα νεαρὸ παιδὶ, τὸ ὁποῖον ἤξερε νὰ
γράφει χωρὶς νὰ ἔχει μάθει γράμματα, γι’αὐτὸ καὶ πίστευε πὼς ἦταν μετενσάρκωσις
τοῦ Παλαμήδου (δηλαδὴ ἐπιβεβαιώνει πὼς ὁ Παλαμήδης εἶχε κάποια σημαντικὴ
σύνδεσιν-σχέσιν μὲ τὰ γράμματα):
«Γέγονε μὲν οὖν τὸ
μειράκιον τοῦτο Παλαμήδης ὁ ἐν Τροίᾳ… ἔστι δὲ οὗτος Παλαμήδης, ὃς καὶ γράφει μὴ
μαθὼν γράμματα».
Καὶ
συνεχίζει στὸ ἴδιο σύγγραμμα (34) :
«Παλαμήδης εὗρε ( =βρῆκε τὰ)
γράμματα οὐχ ὑπὲρ τοῦ γράφειν μόνον ( =ὄχι μόνον γιὰ νὰ γράφουν), ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ
τοῦ γιγνώσκειν, ἃ δεῖ μὴ γράφειν ( =ἀλλὰ καὶ γιὰ νὰ γιγνώσκουσι, αὐτὰ ποὺ δὲν
πρέπει νὰ γράφουν)».
24.
Ὁ Πλούταρχος ἐπίσης στὸ «Περὶ Ἴσιδος καὶ Ὀσίριδος» (352,Β) ἀναφέρει πὼς ἐφευρέτης
τῶν γραμμάτων ἦταν ὁ Ἑρμῆς :
«Ἑρμῆν νομίζοντες
γραμματικῆ καὶ μουσικῆς εὑρετήν».
25. Ἄλλοι ὑποστηρίζουν τὴν εὕρεσιν τῶν Χ,Φ,Θ,Ζ στὸν Ἐπίχαρμο τῶν Συρακουσῶν, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε σύγχρονος τοῦ Κάδμου (M. Minoide)
26. Ὁ Αἰσχύλος ἀποδίδει τὴν ἐφεύρεσιν τῶν γραμμάτων καὶ τῶν ἀριθμῶν
στὸν Προμηθέα (Προμηθεὺς Δεσμώτης, 459-61) :
«καὶ μὴν ἀριθμόν, ἔξοχον σοφισμάτων, ἐξηῦρον αὐτοῖς, γραμμάτων τε συνθέσεις,
μνήμην ἁπάντων, μουσομήτορ' ἐργάνην».
27.
Τὰ ἴδια περὶ Προμηθέως ἀναφέρονται καὶ στὰ σχόλια στὸ ἔργον τοῦ Διονυσίου τοῦ
Θρακός (2ος αἰ. π.Χ). Μάλιστα ὁ σχολιογράφος ἀναφέρει εἴτε τὸν
Προμηθέα ὡς ἐφευρέτην, εἴτε τὸν παιδαγωγὸν τοῦ Ἀχιλλέως, τὸν Φοίνικα, εἴτε τὸν
Μιλήσιον Κάδμον, εἴτε τὴν Ἀθηνά, εἴτε ἀναφέρει καὶ τὴν εκδοχὴ πὼς ἔπεσαν ἀπὸ τὸν
οὐρανόν πρὸς ὠφέλεια τῶν ἀνθρώπων.
28. Ἄλλοι -ἀναφέρεται καὶ στὰ σχόλια εἰς τὸ ἔργον τοῦ
Διονυσίου τοῦ Θρακός- γράφουν πὼς τὰ γράμματα τὰ ἐπενόησε ὁ Μουσαῖος, ὁ υἰὸς τοῦ
Μητίονος καὶ τῆς Στερόπης.
29. Ὁ Δωσιάδης (ἱστορικός/ἐπιγραμματοποιὸς τοῦ 3ου
αἰ. π.Χ) πίστευε πὼς βρέθηκαν στὴν Κρήτη .
30. Ὁ Μνασέας γράφει ὡς ἐπινοήσαντα αὐτῶν, τὸν Ἑρμῆν.
συνεχίζεται : https://etymo-logiki.blogspot.com/2021/06/6.html
Οἱ πληροφορίες ἠντλήθησαν ἀπὸ τὰ βιβλία: «Ο ΕΝ ΤΗι ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ», Α’ ΚΑῚ Γ’ ΚΥΚΛΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ, ΒΙΒΛΙΟΝ ΜΑΘΗΤΟΥ, ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΪΔΑ», «ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΣΥΧΙΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΩΣ», «ΛΕΞΙΚΟΝ ΜΕΓΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ», ΖΑΧΑΡΙΟΥ ΚΑΛΛΕΡΓΟΥ, «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, «ΙΣΤΟΡΙΑΙ», ΗΡΟΔΟΤΟΣ, «ΒΙΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΥ ΤΥΑΝΕΩΣ», ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ, «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ)», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΠΕΡΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ ΔΑΙΜΟΝΙΟΥ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΑΙ», ΑΘΗΝΑΙΟΣ, «ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ», ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΑΛΑΣ, «ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ», ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ, «ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΙΛΙΑΔΑ», ΟΜΗΡΟΣ, «ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, ΘΗΣΕΥΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ», ΝΟΝΝΟΣ Ο ΠΑΝΟΠΟΛΙΤΗΣ, «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, «ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ, ΒΟΙΩΤΙΚΑ», ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, «ΤΙΜΑΙΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ», ΑΡΡΙΑΝΟΣ, «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΤΥΧΗΣ Ή ΑΡΕΤΗΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ», «ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ, ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΤΡΑΧΙΝΙΑΙ», ΣΟΦΟΚΛΗΣ, «ΙΚΕΤΙΔΕΣ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΑΥΛΙΔΙ», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ», ΣΤΡΑΒΩΝ, «ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΑΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΥΠΟ ΤΩΝ ΤΟΥΡΚΩΝ ΑΛΩΣΕΩΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ», ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΙΣΤΡΙΩΤΗΣ, «ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΕΥΡΙΠΙΔΟΥ ΑΛΚΗΣΤΙΝ», «ΑΠΑΝΤΑ, ΠΕΡΙ ΘΑΥΜΑΣΙΩΝ ΑΚΟΥΣΜΑΤΩΝ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ, ΗΛΕΙΑΚΑ», ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, «ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΠΡΟΜΑΘΙΔΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ», TLG, «ΩΓΥΓΙΑ», ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΣΤΑΓΕΙΡΙΤΗΣ, «ΑΙΝΕΙΑΔΑ», ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ, «ΗΘΙΚΑ, ΑΙΤΙΑ ΡΩΜΑΪΚΑ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ», «ΠΟΙΚΙΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ», ΚΛΑΥΔΙΟΣ ΑΙΛΙΑΝΟΣ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΕΥΣ, «ΠΕΡΙ ΜΕΤΡΩΝ», ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΛΥΔΟΣ, «ΧΡΟΝΙΚΑ», ΤΑΚΙΤΟΣ, «DE ORATORE», ΚΙΚΕΡΩΝ, «SCRIPTA MINOA», ΑΡΘΟΥΡ ΕΒΑΝΣ, «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΠΥΡΣΟΣ», «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ», «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΗΛΙΟΣ», «ΚΡΙΤΙΑΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΗΘΙΚΑ, ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΗΡΟΔΟΤΟΥ ΚΑΚΟΗΘΕΙΑΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΙΣΤΟΡΙΑΙ», ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, «ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΠΡΟΣΩΔΙΑ», ΑΙΛΙΟΣ ΗΡΩΔΙΑΝΟΣ, «ΟΔΥΣΣΕΙΑ», ΠΕΤΡΙΔΗΣ, «ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ», Λ. ΚΑΣΣΟΝ, «DE MENSIBUS», ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΛΥΔΟΣ, «ΑΙΝΕΙΑΔΑ», ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ, «ΔΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΩΝ», ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, «ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ, ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου