Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΑΤΡΟΥ ΚΑΙ Ο ΟΡΚΟΣ ΤΟΥ
ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ
Ἐπιστρέφοντας στὰ περὶ ἰατροῦ/ ἰατρικῆς, ὁ πατὴρ τῆς ἰατρικῆς
Ἱπποκράτης ὁρίζει :
«Ἰητρικὴ τεχνέων μὲν πασέων ἐστὶ ἐπιφανεστάτη ( =ἡ πιὸ
ἐπιφανὴς ὅλων τῶν τεχνῶν εἶναι ἡ ἰατρική τέχνη)», (Νόμος, 1)
Καὶ ἔρχεται ὁ Λουκιανὸς στὸ «Αποκηρυττόμενος», (23) νὰ
συμπληρώσει :
«Πρᾶγμα ἱερὸν καὶ θεῶν παίδευμα καὶ ἀνθρώπων σοφῶν ἐπιτήδευμα ( =ἀσχολία)».
Ὁ αὐτοκράτωρ Ἰουλιανὸς, στὴν «Ἐπιστολή», (25, β) γράφει :
«Τὴν ἰατρικὴν ἐπιστήμην σωτηριώδη τοῖς ἀνθρώποις…διὸ καὶ
ταύτην ἐξ οὐρανοῦ πεφοιτηκέναι ( =συχνάζω, εἰσέρχομαι), ΔΙΚΑΙΩΣ
ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ ΠΑΙΔΕΣ ΚΗΡΥΤΤΟΥΣΙ».
Ἡ ἰατρικὴ εἶναι ἐπιφανεστάτη τέχνη, δοθεῖσα ἀπὸ τὸν οὐρανόν,
ὡς δῶρον Θεοῦ καὶ χρειάζεται νὰ εἶναι φιλόσοφος κανεὶς γιὰ νὰ τὴν ἐξασκήσει,
διότι δὲν μπορεῖ νὰ ἐξασκεῖ τὴν ἰατρικὴ κάποιος ποὺ δὲν ξέρει τί ἐστὶ ἄνθρωπος («Οὐκ
ἐνὶ ἰητρικὴν εἰδέναι, ὅστις μὴ οἶδεν τί ἐστὶ ἄνθρωπος»). Ἀντιθέτως «Ἰητρὸς
γὰρ φιλόσοφος ἰσόθεος ( =ὁ ἰατρὸς ποὺ εἶναι φιλόσοφος εἶναι ἴσος μὲ θεόν)»,
Περὶ εὐσχημοσύνης, Ἱπποκράτης (234). Ὁ μέγας ἰατρὸς Ἰπποκράτης στὸ ἴδιο ἔργον
λίγο παρακάτω διατυπώνει ξεκάθαρα:
«…οὐ πολλὴ γὰρ διαφορὴ ἐπὶ τὰ ἕτερα. Καὶ γὰρ ἔνι τὰ πρὸς
σοφίην ἐν ἰητρικὴ πάντα, ΑΦΙΛΑΡΓΥΡΙΗ, ΕΝΤΡΟΠΗ, ΕΡΥΘΡΙΗΣΙΣ, ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΔΟΞΑ,
ΚΡΙΣΙΣ, ΗΣΥΧΙΗ, ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ, ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΣ, ΓΝΩΜΟΛΟΓΙΗΣ, ΕΙΔΗΣΙΣ ΤΩΝ ΠΡΟΣ ΒΙΟΥ
ΧΡΗΣΤΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΩΝ, ΑΚΑΘΑΡΣΙΗΣ ΑΠΕΜΠΟΛΗΣΙΣ, ΑΔΕΙΣΙΔΑΙΜΟΝΙΑ, ΥΠΕΡΟΧΗ ΘΕΙΑ.
ΕΧΟΥΣΙ ΓΑΡ Α ΕΧΟΥΣΙ ΠΡΟΣ ΑΚΟΛΑΣΙΑΝ, ΠΡΟΣ ΒΑΝΑΥΣΙΗΝ, ΠΡΟΣ ΑΠΛΗΣΤΙΗΝ, ΠΡΟΣ
ΕΠΙΘΥΜΙΗΝ, ΠΡΟΣ ΑΦΑΙΡΕΣΙΝ, ΠΡΟΣ ΑΝΑΙΔΕΙΗΝ…Ἐν δὲ τῇ εἰσόδῳ μεμνῆσθαι καὶ
καθέδρης καὶ καταστολῆς, περιστολῆς, ἀνακυριώσιος, βραχυλογίης…» ( =Δὲν ὑπάρχει
μεγάλη διαφορὰ -μεταξύ σοφίας καὶ ἰατρικῆς-. Τὰ πάντα σχετικὰ μὲ τὴν σοφία, ὑπάρχουν
καὶ στὴν ἰατρική· ἡ ἀφιλαργυρία, ἡ συστολὴ ἀπὸ σεβασμό/μετριοφροσύνη, ἡ ἐρυθρίασις/ἡ
αἰδημοσύνη, ἡ κοσμιότητα/σεμνὴ περιβολή, ἡ δόξα/ἐμβρίθεια, ἡ κρίσις/ἡ ἱκανότητα
τοῦ νὰ κρίνει κανεὶς, ἡ ἡρεμία, ἡ ἀπόκρισις, ἡ καθαριότης, ἡ διάγνωσις, ἡ γνῶσις
τῶν χρηστῶν καὶ ἀναγκαίων γιὰ τὸν βίον, ἡ ἀπεμπόλησις/ἀποδοκιμασία τῆς ἀκαθαρσίας,
ἡ ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὴν δεισιδαιμονία, ἡ θεϊκὴ ὑπεροχή. Αὐτοὶ ποὺ τὰ ἔχουν αὐτὰ ἔρχονται
σὲ ἀντίθεσιν πρὸς τὴν ἀκολασία, τὴν βαναυσότητα, τὴν ἀπληστία, πρὸς τὴν ἐπιθυμία,
τὴν ἀφαίρεσιν/ἁρπακτικότητα, τὴν ἀναίδεια/ἀδιαντροπιά…Ὅταν εἰσέρχεται -ὁ ἰατρὸς
στὴν οἰκίαν τοῦ ἀσθενοῦς- νὰ θυμᾶται/ἔχει στὸν νοῦν του μὲ ποιόν τρόπον θὰ
καθίσει καὶ πῶς θὰ τακτοποιήσει, θὰ περιστείλει τὸ ἰμάτιόν του, νὰ εἶναι
«μετρημένος»/σοβαρός, ὀλιγόλογος ).
Καὶ εἶναι λίγοι, ἕως ἀνύπαρκτοι, οἱ σημερινοὶ πτυχιοῦχοι/ «ἐπιστήμονες» τῆς κατ’ εὐφημισμοῦ ἰατρικῆς ποὺ ἀκολουθοῦν τὶς συμβουλὲς τοῦ πατρὸς τῆς πραγματικῆς ἰατρικῆς. Ὁ δὲ ὅρκος τοῦ Ἵπποκράτους ἔχει καταργηθεῖ…ὡς ἀναχρονιστικὸς καὶ παρωχημένος ἀπὸ ὅλες τὶς ἰατρικὲς σχολές! Γιατὶ γράφει τὰ ἑξῆς :
«Ὄμνυμι Ἀπόλλωνα ἰητρὸν, καὶ Ἀσκληπιὸν, καὶ Ὑγείαν, καὶ
Πανάκειαν, καὶ θεοὺς πάντας τε καὶ πάσας, ἵστορας ποιεύμενος, ἐπιτελέα ποιήσειν
κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν ὅρκον τόνδε καὶ ξυγγραφὴν τήνδε. ἡγήσασθαι μὲν τὸν
διδάξαντά με τὴν τέχνην ταύτην ἴσα γενέτῃσιν ἐμοῖσι, καὶ βίου κοινώσασθαι, καὶ
χρεῶν χρηίζοντι μετάδοσιν ποιήσασθαι, καὶ γένος τὸ ἐξ ωὐτέου ἀδελφοῖς ἴσον ἐπικρινέειν
ἄῤῥεσι, καὶ διδάξειν τὴν τέχνην ταύτην, ἢν χρηίζωσι μανθάνειν, ἄνευ μισθοῦ καὶ
ξυγγραφῆς, παραγγελίης τε καὶ ἀκροήσιος καὶ τῆς λοιπῆς ἁπάσης μαθήσιος
μετάδοσιν ποιήσασθαι υἱοῖσί τε ἐμοῖσι, καὶ τοῖσι τοῦ ἐμὲ διδάξαντος, καὶ μαθηταῖσι
συγγεγραμμένοισί τε καὶ ὡρκισμένοις νόμῳ ἰητρικῷ, ἄλλῳ δὲ οὐδενί. Διαιτήμασί τε
χρήσομαι ἐπ’ ὠφελείῃ καμνόντων κατὰ δύναμιν καὶ κρίσιν ἐμὴν, ἐπὶ δηλήσει δὲ καὶ
ἀδικίῃ εἴρξειν. Οὐ δώσω δὲ οὐδὲ φάρμακον οὐδενὶ αἰτηθεὶς θανάσιμον, οὐδὲ ὑφηγήσομαι
ξυμβουλίην τοιήνδε. ὁμοίως δὲ οὐδὲ γυναικὶ πεσσὸν φθόριον δώσω. Ἁγνῶς δὲ καὶ ὁσίως
διατηρήσω βίον τὸν ἐμὸν καὶ τέχνην τὴν ἐμήν. Οὐ τεμέω δὲ οὐδὲ μὴν αἰτοῦντας, ἐκχωρήσω
δὲ ἐργάτῃσιν ἀνδράσι πρήξιος τῆσδε. Ἐς οἰκίας δὲ ὁκόσας ἂν ἐσίω, ἐσελεύσομαι ἐπ’
ὠφελείῃ καμνόντων, ἐκτὸς ἐὼν πάσης ἀδικίης ἑκουσίης καὶ φθορίης, τῆς τε ἄλλης
καὶ ἀφροδισίων ἔργων ἐπί τε γυναικείων σωμάτων καὶ ἀνδρῴων, ἐλευθέρων τε καὶ
δούλων. Ἃ δ’ ἂν ἐν θεραπείῃ ἢ ἴδω, ἢ ἀκούσω, ἢ καὶ ἄνευ θεραπηίης κατὰ βίον ἀνθρώπων,
ἃ μὴ χρή ποτε ἐκλαλέεσθαι ἔξω, σιγήσομαι, ἄῤῥητα ἡγεύμενος εἶναι τὰ τοιαῦτα. Ὅρκον
μὲν οὖν μοι τόνδε ἐπιτελέα ποιέοντι, καὶ μὴ ξυγχέοντι, εἴη ἐπαύρασθαι καὶ βίου
καὶ τέχνης δοξαζομένῳ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποις ἐς τὸν αἰεὶ χρόνον. Παραβαίνοντι δὲ
καὶ ἐπιορκοῦντι, ταἀναντία τουτέων.»
ΑΠΟΔΟΣΙΣ:
«Ὁρκίζομαι στὸν ἰατρόν Ἀπόλλωνα ( =ἰατρὸς τῶν θεῶν), καὶ Ἀσκληπιόν
( =θεὸς τῆς ἰατρικῆς) , καὶ Ὑγιείαν καὶ Πανάκειαν ( =ἀμφότερες ἦταν κόρες τοῦ Ἀσκληπιοῦ)
καὶ σὲ ὅλους καὶ ὅλες τοὺς θεούς, θέτων αὐτοὺς μάρτυρας, ὅτι θὰ τηρήσω ἐπιτελῶς
κατὰ τὴν δύναμιν καὶ κρίσιν μου αὐτὸν τὸν ὅρκον καὶ αὐτὸ τὸ συμβόλαιον. Καὶ ὅτι
θὰ θεωρήσω τὸν διδάξαντα ἐμένα τὴν τέχνην αὐτή ἴσον μὲ τοὺς γονεῖς μου, καὶ θὰ
μοιραστῶ μαζί του τὰ πρὸς τὸ ζῆν καὶ ἄν χρήζει τῶν ἀναγκαίων ἐγὼ θὰ τοῦ τὰ
μεταδώσω, καὶ τὸ ἐξ αὐτοῦ γένος θὰ τὸ θεωρήσω ἴσον πρὸς τοὺς ἄρρενας ἀδελφούς
μου, καὶ θὰ διδάξω τὴν τέχνη αὐτὴ ἄν χρειάζεται νὰ τὴν μάθουν, ἄνευ μισθοῦ καὶ ἐγγράφου
συμβολαίου, καὶ παραγγέλματα καὶ ἀκροάσεις καὶ λοιπὴν μάθησιν θὰ μεταδώσω στοὺς
υἰούς μου καὶ στοὺς υἰοὺς τοῦ διδάξαντος ἐμέ, καὶ σὲ μαθητὲς συγγεγραμμένους καὶ
ὡρκισμένους σύμφωνα μὲ τὸν νόμον τὸν ἰατρικόν, σὲ κανέναν ὅμως ἄλλον».
*( Οἱ πραγματικοὶ Ἕλληνες οὐδέποτε ὑπῆρξαν παραδόπιστοι, ἰδιαίτερα σὲ θέματα ποὺ
ἅπτονται τῶν ἐπιστημῶν καὶ τῶν ὑψηλῶν ἰδανικῶν. Ἀνέπτυξαν τὶς ἐπιστῆμες,
μοίρασαν ἁπλόχερα τὴν γνῶσιν καὶ διερεύνησαν εἰς βάθος τὸν κόσμο ἀπὸ φιλομάθεια
καὶ φιλαλήθεια καὶ ὅχι φιλαργυρίας ἕνεκα «τὸ φιλοχρήματον περὶ τοὺς «Φοίνικας»»,
Πλάτων, Πολιτ., 436,Ε ).
«Καὶ θὰ χρησιμοποιήσω τρόπους θεραπείας ἐπ' ὠφελείας τῶν ἀσθενούντων κατὰ τὴν
δύναμιν καὶ κρίσιν μου, ἐπὶ βλάβῃ δὲ καὶ ἐπὶ ἀδικίᾳ θὰ ἐμποδίσω.
Δὲν θὰ δώσω σὲ κανέναν, οὐδὲν φάρμακον θανάσιμον, οὔτε ἐὰν μοῦ ζητηθῆ, οὔτε θὰ ὑποδείξω
τοιούτου εἴδους συμβουλήν».
( *κατακρίνει τὴν κατ’ἐπίφασιν σημερινὴ «εὐθανασία»
καὶ τὴν ψευδοεπιστημονικὴ κοινότητα ποὺ μόνον στὴν ὠφέλεια τῶν νοσοῦντων δὲν ἀποβλέπει,
-ἴσως διότι πλέον δὲν διαθέτει οὔτε δική της κρίσιν, οὔτε δύναμιν- καὶ ἡ ὁποία ἀναίσχυντα
καταπατᾶ ὄχι μόνον τὸν Ὅρκον, ἀλλὰ καταφανέστατα καὶ τὶς βασικότερες ἀρχὲς ἰατρικῆς!
Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ὡς πρὸς τὴν λέξιν «εὐθανασία» ὑπῆρχε σὰν ὅρος τότε, ἀλλὰ δὲν
σήμαινε τὴν οἰκειοθελῆ δολοφονία, ἀλλὰ τὸ εὖ ἀποθνήσκειν, δηλαδὴ τὸν ἔνδοξον, ἄλυπον,
εὐκλεῆ θάνατον, ὅπως ἦταν αὐτὸς π.χ. τοῦ Διαγόρα ποὺ πέθανε κύδιμος καὶ εὐτυχισμένος,
στὴν ἀγκαλιὰ τῶν στεφανοφορεμένων ὀλυμπιονικῶν υἰῶν του, ἐντὸς τοῦ σταδίου ποὺ
καὶ ὁ ἴδιος κάποτε ἐστεφανώθη ἤ σὰν τὸν Λεωνίδα ποὺ πέθανε γιὰ τὰ ἰδανικά του
στὸ πεδίον τῆς μάχης, ὄρθιος καὶ στιβαρὸς καὶ τὸ κλέος του θὰ μένει αἰώνιον).
«Ὁμοίως δὲν θὰ δώσω σὲ καμμία γυναῖκα ὑπόθετον πρὸς ἄμβλωσιν»
( *Οἱ Ἕλληνες ξεχώριζαν τὴν ἄμβλωσιν/τὴν φθορὰν τοῦ ἐμβρύου -τὴν ὁποία
ὅ Ὅρκος ἀπαγορεύει ῥητῶς- ἀπὸ τὸ ἀτόκιον/ἀκυητήριον,
τὴν ἀντισύλληψιν, ὅπως λέμε σήμερα «Ἀτόκιον δὲ φθορίου διαφέρει τὸ μὲν γὰρ οὐκ
ἑᾶ γενέσθαι σύλληψιν, τὸ δὲ φθείρει τὸ συλληφθέν», Σωρανός, Γυναικείων, Α’,
15. Ὑπῆρχαν φυσικὲς συνταγὲς ἀπὸ βότανα, ποὺ ἀκολουθοῦσαν οἱ γυναῖκες καὶ δὲν
συνελάμβανον ).
«Ἁγνὰ δὲ καὶ ὅσια θὰ διατηρήσω τὸν βίον μου καὶ τὴν τέχνην μου.
Δὲν θὰ ποιήσω οὐδέναν εὐνοῦχον ἀκόμη καὶ ἐὰν μοῦ ζητηθῆ καὶ θὰ ἐκχωρήσω αὐτὴν τὴν
πρᾶξιν σὲ ἄνδρες ἐργάτες ( =πρακτικούς)»
[ * τὸν καιρὸν ἐκεῖνον οἱ βάρβαροι ἐξ ἀνατολῶν ζητοῦσαν ἐπαγγελματίες, ποὺ νὰ
ξέρουν νὰ εὐνουχίζουν, διότι στὴν Ἀσία ἴσχυε ἡ πολυγαμία καὶ τὶς πολυπληθεῖς
συζύγους ἔπρεπε νὰ ἐπιβλέπουν ἄνδρες ἀκίνδυνοι. Οἱ Ἕλληνες δὲν ηὐνουχίζοντο ποτὲ,
δὲν ἦταν ποτὲ Σημῖτες/σημαδεμένοι, παρὰ «ἔνορχις λαὸς» («Τραγικὰ ἀδέσποτα», TLG) καὶ κυριολεκτικῶς καὶ
μεταφορικῶς. Οἱ εὐνουχισμένοι ἐθεωροῦντο ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων μιαρὲς κεφαλὲς καὶ ὁ Αἰσχύλος
χαρακτηρίζει τὴν συνήθειάν τους, «σπέρματος ἀποφθορά», Εὐμενίδες, 185].
«Σὲ ὅσες δὲ οἰκίες ἄν εἰσέλθω, θὰ εἰσέλθω ἐπ' ὠφελείᾳ τῶν ἀσθενῶν, παραμένων ἐκτὸς
πάσης ἀδικίας καὶ φθοράς, ἐκτὸς τῶν ἄλλων, καὶ ἀφροδισίων ἔργων ( =σαρκικῶν ἡδονῶν)
ἐπὶ γυναικείων σωμάτων καὶ ἀνδρικῶν, ἐλευθέρων καὶ δούλων.
Ὅσα δὲ κατὰ τὴν διάρκειαν τῆς θεραπείας εἴτε δῶ, εἴτε ἀκούσω, ἤ καὶ ἐκτὸς
θεραπείας, ἀναφερόμενα στὸν βίον τῶν ἀνθρώπων, τὰ ὁποῖα δὲν χρειάζεται νὰ λεχθοῦν
ἔξω, θὰ σιωπήσω, θεωρώντας αὐτὰ ἀπόρρητα»
( *Τὸ γνωστὸν «ἰατρικὸν ἀπόρρητον» ).
«Ἐὰν ἐπιτελέσω καλῶς τὸν ὅρκον αὐτὸν καὶ δὲν τὸν συγχέω, εἴθε νὰ ἀπολαύσω καὶ τὸν
βίον καὶ τὴν τέχνην δοξαζόμενος ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους γιὰ πάντα, παραβαίνων
δὲ καὶ ἐπιορκών -εἴθε νὰ ὑποστῶ- τὰ ἀντίθετα τούτων».
Στὴν σύγχρονη ἐποχὴ ὁ ὅρκος κατηργήθη, ἀλλὰ ὁ ἐπίλογος τοῦ αἰωνίως
δοξαζομένου Ἱπποκράτους θὰ τοὺς κυνηγάει γιὰ πάντα. Οἱ ἀργυρώνητοι, μιαροί, ἐπονείδιστοι,
εὐτελίζοντες τὴν τέχνην τῶν ἐνδόξων μεγάλων πραγματικῶν ἰατρῶν, παρ’ὅτι δὲν ὁρκίζονται
πλέον σὲ αὐτόν, θὰ ὑφίστανται πάντα τὰ ἀντίθετα τῆς ἐπιορκίας, ὅπως τὴν ὥρισε ὁ
Ἱπποκράτης.
Τώρα ὡς πρὸς τὰ ὀνόματα-ὁρόσημα τῆς ἰατρικῆς, ἡ λίστα εἶναι
μακροσκελής. Ὅμως ξεχωρίζουν πάντοτε τουλάχιστον τέσσερα ὀνόματα :
ΑΠΟΛΛΩΝ ( ὁ ἰατρὸς τῶν θεῶν, υἰὸς τοῦ Διός)
ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ( ὁ θεὸς τῆς ἰατρικῆς, υἰὸς τοῦ Ἀπόλλωνος)
ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ ( ὁ πατὴρ τῆς ἰατρικῆς, ἀπόγονος τοῦ Ἀσκληπιοῦ
ἀπὸ τὸν υἰόν του Ποδαλείριον, ἕτερον ἰατρὸν τῶν Ἀχαιῶν, ἐπὶ τοῦ Τρωικοῦ πολέμου)
ΓΑΛΗΝΟΣ (ἄξιος συνεχιστὴς τοῦ Ἱπποκράτους)
Ἡ συνέχεια ἐδῶ : ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ (ΜΕΡΟΣ 3ον)
Πληροφορίες ἠντλήθησαν ἀπὸ τὰ βιβλία : «Ο ΕΝ ΤΗι ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ, Β’ ΚΥΚΛΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΙΛΙΑΣ», ΟΜΗΡΟΣ, «ΝΟΜΟΣ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ», «ΠΕΡΙ ΑΝΑΠΝΟΗΣ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ETYMOLOGICA», ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΣΕΒΙΛΛΗΣ, «ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΣΥΧΙΟΥ», «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΪΔΑ», «ΠΕΡΙ ΖΩΩΝ ΜΟΡΙΩΝ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ΠΕΡΙ ΕΛΚΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΕΥΣΧΗΜΟΣΥΝΗΣ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΜΕΓΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ», Ζ. ΚΑΛΛΕΡΓΟΥ, «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, «ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΟΣ», ΞΕΝΟΦΩΝ, «ΙΛΙΑΣ», ΟΜΗΡΟΣ, «ΑΛΚΗΣΤΙΣ», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ», ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ», ΛΥΚΟΦΡΩΝ Ο ΧΑΛΚΙΔΕΥΣ, «ΜΕΝΕΞΕΝΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΠΟΙΚΙΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ», ΑΙΛΙΑΝΟΣ, «ΗΘΙΚΑ ΝΙΚΟΜΑΧΕΙΑ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΝΟΥΣΟΥ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΑΕΡΩΝ, ΥΔΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΠΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑΙ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΤΟΠΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤ’ ΑΝΘΡΩΠΟΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΝΟΥΣΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΕΓΚΑΤΑΤΟΜΗΣ ΕΜΒΡΥΟΥ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΑΡΘΡΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΚΑΤ’ ΙΗΤΡΕΙΟΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΠΑΘΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΜΟΧΛΙΚΟΣ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΟΞΕΩΝ ΝΟΣΗΜΑΤΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ ΥΓΙΕΙΝΗΣ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΟΔΟΝΤΟΦΥΪΗΣ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΣΑΡΚΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΔΙΑΙΤΗΣ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΤΡΟΦΗΣ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΑΦΟΡΩΝ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «ΠΕΡΙ ΦΥΣΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ», ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, «Ο ΓΑΛΗΝΟΣ ΩΣ ΝΕΥΡΟΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ», Σ. ΜΠΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ, «GALEN ON DENTAL ANATOMY AND PHYSIOLOGY», ΚΟΥΤΡΟΥΜΠΑΣ-ΚΟΥΝΑΡΗ, «ΠΕΡΙ ΦΛΕΒΩΝ ΚΑΙ ΑΡΤΗΡΙΩΝ ΑΝΑΤΟΜΗΣ», ΓΑΛΗΝΟΣ, «ΠΕΡΙ ΟΣΤΩΝ ΤΟΙΣ ΕΙΣΑΓΟΜΕΝΟΙΣ», ΓΑΛΗΝΟΣ, «ΗΡΩΙΚΟΣ», ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ, «ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ», ΣΟΦΟΚΛΗΣ, «ΠΕΡΙ ΚΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ», ΓΑΛΗΝΟΣ, «ΠΕΡΙ ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΔΟΓΜΑΤΩΝ», ΓΑΛΗΝΟΣ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου