Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΤΑ ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ, ΗΡΑ (ΜΕΡΟΣ 3ον, Π-Ω)

(Ἡραῖον τῆς Ποσειδωνίας) 

«Ἐζωγράφιζον δὲ αὐτὴν διαφόρως καὶ πολλάκις ὁμοίως μὲ τὴν Ἑστίαν· εἰς τὸ Ἄργος ἐν τῷ Ναῷ αὐτῆς ἐκάθητο ἐπὶ θρόνου καὶ διάδημα εἰς τὴν κεφαλὴν ἔχουσα, εἰς τὸ ὁποῖον ἦσαν αἱ Ὧραι καὶ αἱ Χάριτες ἐζωγραφισμέναι, οἷον κεχαραγμέναι· καὶ εἰς μὲ τὴν μία χεῖρα ἐκράτει ῥοιάν ( =ῥόδι), εἰς δὲ τὴν ἄλλην σκῆπτρον καὶ ἐπάνω εἰς αὐτὸ ἐκάθητο ὁ Κόκκυξ καὶ πλησίον αὐτῆς ἵστατο ἡ Ἥβη. 

Ἀλλοῦ δὲ εὑρέθη ἔχουσα σύννεφον περὶ τὴν κεφαλὴν αὐτῆς, τὴν Ἶριν περὶ αὐτήν καὶ παγώνια ἀμφοτέρωθεν καὶ μίαν γυναῖκα βρέφος ἔχουσαν· ἐνίοτε δὲ εἶχε καὶ τὰς Σειρήνας εἰς τὰς χεῖρας· ἐνίοτε ἐκάθητο καὶ ἐφ' ἁμάξης χρυσῆς, τὴν ὁποίαν ἔσυρον τὰ παγώνια, ἐνίοτε καὶ οἱ ἵπποι καὶ ὄπισθεν αὐτῆς εἶχε τὴν Ἶριν· καὶ πότε μὲν εἶχεν ἀσπίδα καὶ δόρυ, πότε δὲ τύμπανον καὶ κεραυνὸν εἰς τὰς χεῖρας καὶ πότε καὶ κέρατα εἰς τὴν κεφαλήν, πότε καὶ διάδημα λευκὸν εἰς τὴν κεφαλήν, καὶ τὸν Κάστορα καὶ Πολυδεύκην ἀμφοτέρωθεν τοῦ διαδήματος καὶ τὴν Ἶριν καὶ τὰς Νύμφας ἀκολουθούσας. 

Ἡ Ἥρα ἐνομίζετο ἔφορος τοῦ πλούτου, τῶν βασιλείων, τοῦ γάμου, τῆς ἀνδρείας καὶ τοῦ καλλωπισμοῦ τῶν γυναικῶν· ἐπειδὴ λέγουσιν ὅτι αὐτὴ ἐφεῦρεν αὐτόν, καὶ ἐκαλλωπίζετο εἰς ὑπερβολήν. Φυσικῶς δὲ ἀλληγορεῖται εἰς τὴν Γῆν καὶ εἰς τὴν Σελήνην, ὡς δηλοῦσα τὰ σύμβολα· ἔχει δὲ καὶ τὰς Σειρήνας, ἐπειδὴ αὐτὴ παρεκίνησεν αὐτὰς εἰς τὴν μετὰ τῶν Μουσῶν φιλονεικείαν», Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολογία, βιβλ. Β', τμ. Β', κεφ. Β', Ἀθ. Σταγειρίτης. 

(Ἡραῖον στὸ Μεταπόντιον) 

Ἄλλα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα προσωνύμια τῆς Ἥρας εἶναι καὶ τά : 

62. Παῖδα: «παῖδα, τελείαν καὶ χῆρα· καὶ παῖδα μὲν ἔλεγεν αὐτὴν, ὅτε ἦτον παρθένος· τελείαν δὲ ὅτε ὑπανδρεύθη καὶ χῆραν, ὅτε ἔφυγε τὸ δεύτερον ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἔζη ἐκεῖ ὡς χῆρα», Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολ., 2,2,2, Ἀθ. Σταγειρίτης. 

63. Παμβασίλεια: βασίλισσα πάντων. 

«ἠερόμορφε, Ἥρη παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα/ μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια», Ὀρφ. ὕμν., Ἥρας, 1-2/ 9. 

64. Πανδαμάτειρα: ἡ τὰ πάντα δαμάζουσα. 

«πανδαμάτειρα κορύσσεται Ἀργολὶς Ἥρη», Διονυσιακά, 47, 555, Νόννος. 

65. Πανεπόψιος: ἡ τὰ πάντα ἐποπτεύουσα. 

«πανεπόψιος Ἥρη», Διον., 9, 133, Νόννος. 

66. Πανομφαία: ὡς καὶ ὁ Ζεὺς ὁ Πανομφαῖος. 

«Ἥρα Πανομφαία», Μέγα Ἐτυμολ., 768, 53. 

67. Παντογένεθλος: ἡ τὰ πάντα γεννῶσα. 

«ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε», Ὀρφ. ὕμν., Ἥρας, 4. 

68. Παρθενία: ὡς εὐνοοῦσα τὰς παρθένους. Ἐλατρεύετο καὶ εἰς τὸ ὄρος Παρθένιον. 

«Παρθενία Ἥρα», LSJ. 

69. Παρθένος: βλ. Παῖδα, Τελεῖα καὶ Χῆρα. 

«Ἥραν ὑπὸ τοῦ Τημένου τραφῆναι τούτου καὶ αὐτὸν ἱερὰ τῇ θεῷ τρία ἱδρύσασθαι καὶ ἐπικλήσεις τρεῖς ἐπ' αὐτῇ θέσθαι: παρθένῳ μὲν ἔτι οὔσῃ Παιδί», Ἑλλάδ. περιήγ., 8,22,2, Παυσανίας. 

70. Πασιμέλουσα: «ἀπὸ τοῦ πᾶσιν ἐν ἐπιμελείᾳ εἶναι διὰ τὸ κλέος», LSJ. 

«Ἥρην πασιμέλουσαν», Διονυσ., 5, 128, Νόννος. 

71. Πεδιώ: «προσωνυμία τῆς Ἥρας ὡς προστάτιδος τῆς πεδιᾶδος», LSJ. 

72. Πολυώνυμος: ἡ πολλὰς ἐπωνυμίας ἔχουσα. 

«μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια», Ὀρφ. ὕμν., Ἥρας, 9. 

73. Πελασγική/ Πελασγιάς/ Πελασγίς: ὡς σύζυγος τοῦ Πελασγικοῦ Διός. 

«προσωνυμία τῆς Ἥρας στὴν Σάμον καὶ στὴν Θεσσαλία», LSJ. 

74. Πολυμήχανος: ἡ ἐφευρετική. 

«Πολυμήχανος Ἥρη», Διον., 22, 74, Νόννος ὁ Πανοπολίτης/ Ἡρακλίσκος, 13, Θεόκριτος. 

«πολυμήχανος Ἥρη ζηλομανὴς», Διονυσ., 32, 47, Νόννος. 

75. Πότνια: ὡς σεβαστὴ τοῦ Διὸς σύζυγος. 

«Πότνια Ἥρη», Ἰλιάς, Θ', 198/ 218/ Ν', 826/ Σ', 239/ 357/ 360/ Ὀδύσσεια, δ', 513/ Ὁμηρ. ὕμν., Εἰς Ἀπόλλωνα, 309/ 332/ 348/ 353/ Σιβυλ. χρησμ., Ε', 140/ Πῶς δεῖ τὸν νέον ποιημ. ἀκούειν, 19d, Πλούταρχος. 

«πότνιαν Ἥρην», Θεογονία, 11, Ἡσίοδος. 

«πότνι᾽ Ἤρα», Ὕμνοι καὶ Ἐπιθαλάμια, Πότνια Ἥρα, Σαπφώ/ Ἑπτὰ ἐπὶ Θήβας, 151, Αἰσχύλος. 

76. Πρέσβα: σεβαστή. 

«Ἥρη πρέσβα», Ἰλιάς, Θ', 383/ Ξ', 243. 

77. Προδρομία: ἐν Σικυῶνι.

78. Προσυμναία: ὡς δεχομένη ὕμνους. 

«ἐν τῷ τεμένει τῆς Προσυμναίας Ἥρας», Περὶ ποταμῶν, Ἴναχος, Πλούταρχος. 

79. Πρύτανις: ὡς πρύτανις τῶν γάμων. 

80. Πρωτόθρονος: ἡ κατέχουσα τὸν πρῶτον θρόνον, ἡ βασίλισσα. 

«Μῆτερ Ἐνυαλίοιο, Διὸς πρωτόθρονε νύμφη», Διον., 8, 166, Νόννος. 

81. Ῥειώνη: θυγάτηρ τῆς Ρέας.

82. Ῥησκυνθίς: ἡ λατρευομένη ἐν Θράκῃ. 

«Rhescynthis Iuno cognominata est, a monte Thraciae. Nicander in Theriacis, ἑκὰς ῥησκυνθίδος ἥρης: id est, procul a Rhescynthide Iunone. Montem esse Thraciae aiunt, et ipsius deae templum, unde dea Rhescynthis est appellata», De deis gent., G. Giraldi. 

(Ἡραῖον στὸν Ἀκράγαντα) 

83. Σαμία: λατρευομένη λαμπρῶς ἐν Σάμῳ, ἀλλὰ καὶ ὡς γεννηθεῖσα ἐν Σάμῳ. 

«Ἐγεννήθη δὲ κατὰ μέν τινας, εἰς τὴν Σάμον πλησίον εἰς τὸν Ἴμβρασον ποταμόν», Ὠγυγία, 2,2,2, Ἀθ. Σταγειρίτης. 

84. Συζυγία: προστάτις τῶν συζύγων. 

85. Τελεία: ὡς σύζυγος πιστὴ καὶ ἄμεμπτος. 

«Τελεία, ἡ Ἥρα», Ἡσύχιος. 

«Τέλος γάρ ἐστι ὁ γάμος, καὶ Ἥρα τελεία καὶ Ζεὺς τέλειος, ὅτι γαμήλιοί εἰσιν (Β 701)», Ἡσύχιος. 

«παῖδα, τελείαν καὶ χῆρα· καὶ παῖδα μὲν ἔλεγεν αὐτὴν, ὅτε ἦτον παρθένος· τελείαν δὲ ὅτε ὑπανδρεύθη καὶ χῆραν, ὅτε ἔφυγε τὸ δεύτερον ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἔζη ἐκεῖ ὡς χῆρα», Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολ., 2,2,2, Ἀθ. Σταγειρίτης. 

«Ἥρα Τελεία καὶ Ζεὺς Τέλειος ἐτιμῶντο ἐν τοῖς γάμοις, ὡς πρυτάνεις ὄντες τῶν γάμων. τέλος δὲ ὁ γάμος. διὸ καὶ προτέλεια ἐκαλεῖτο ἡ θυσία ἡ πρὸ τῶν γάμων γινομένη. ὅτι διττὴ ἡ κατὰ φύσιν ἐπιβάλλουσα τῷ ἀνθρώπῳ τελειότης», λεξικὸν Σουΐδα. 

86. Τελχινία: λατρευομένη ἐν Ῥόδῳ. 

«Λέγουν ἀκόμα ὅτι αὐτοί ἀνεκάλυψαν καί μερικές τέχνες κι ὅτι εἰσήγαγαν κι’ ἄλλα πράγματα χρήσιμα στήν ζωή τῶν ἀνθρώπων. Λέγουν ὅτι ἦσαν οἱ πρῶτοι πού φιλοτέχνησαν ἀγάλματα τῶν θεῶν, καί μερικά ἀπό τά ἀρχαῖα ἀγάλματα τῶν θεῶν ἔλαβαν τό ὄνομά τους ἀπό ἐκείνους. Ἐπί παραδείγματι, μεταξύ τῶν Λινδίων ὑπάρχει ἕνας Ἀπόλλων Τελχίνιος, ὅπως ὀνομάζεται, μεταξύ τῶν Ἰαλυσίων ὑπάρχει Ἥρα καί Νύμφες Τελχίνιες καί μεταξύ τῶν Καμειρέων ὑπάρχει Ἥρα Τελχινία», Ἱστορ. βιβλιοθ., 5,55,2, Διόδωρος Σικελιώτης. 

87. Τιμήεσσα: ἡ εὑρισκομένη σὲ μεγάλη ὑπόληψιν, ἡ σεβαστή. 

«Ἥρα τιμήεσσα», Παλατινὴ Ἀνθολογία, 6, 265, Νοσσ. 

88. Τροπαία: εἰς ἥν ἀνατίθενται τρόπαια. 

89. Ὑπερχειρία: ὡς προστάτις ἁπλώνει εἰς προστασίαν τὰς χεῖρας της.

90. Φαεσίμβροτος: «μήτηρ ἀθανάτοιο πυρός, φαεσίμβροτος Ἥρη», Ἰλίου Ἅλωσις, 234, Τρυφιόδωρος. 

91. Φαρυγαία: ἡ λατρευομένη ἐν Φαρυγαῖς. 

«ἵδρυται δ᾽ αὐτόθι Ἥρας Φαρυγαίας ἱερὸν», Γεωγραφικά, Θ', 4,6, Στράβων. 

92. Φερέσβιος: «Ἥρη τε φερέσβιος», Βίοι Φιλοσόφων, Η', 2, 76, Διογένης Λαέρτιος. 

«Ἥρην τε φερέσβιον τὸν ἀέρα», Περὶ τῶν ἀρεσκ. τοῖς φιλοσ. φυσικ. δογμ., Ἐπιτ., Α', 878a, Πλούταρχος. 

93. Χῆρα: «διενεχθεῖσαν μὲ τὸν Δία καὶ ἐπανελθοῦσαν ἐς Στύμφαλον, ὠνόμασεν αὐτὴν χῆραν ὁ Τήμενος». 

«παῖδα, τελείαν καὶ χῆρα· καὶ παῖδα μὲν ἔλεγεν αὐτὴν, ὅτε ἦτον παρθένος· τελείαν δὲ ὅτε ὑπανδρεύθη καὶ χῆραν, ὅτε ἔφυγε τὸ δεύτερον ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ καὶ ἔζη ἐκεῖ ὡς χῆρα», Ὠγυγία ἤ Ἀρχαιολ., 2,2,2, Ἀθ. Σταγειρίτης. 

94. Χρυσόθρονος: κάθηται ἐπὶ χρυσοῦ θρόνου.  

«Ἥρη δ’ εἰσεῖδε χρυσόθρονος», Ἰλιάς, Ξ', 153. 1

«Ἥρην ἀείδω χρυσόθρονον ἣν τέκε Ῥείη», Ὁμηρ. ὕμν., 1. 

«χρυσοθρόνου ἔτρεφεν Ἥρης», Ὁμηρ. ὕμν., Εἰς Ἀπόλλωνα, 305. 

«χρυσόθρονος Ἥρη», Διον., 2, 599/ 5, 134, Νόννος. 

95. Χρυσοπέδιλος: φέρει χρυσᾶ πέδιλα. 

«Ἥρης χρυσοπεδίλου», Θεογονία, 952, Ἡσίοδος. 

«Ἥρην χρυσοπέδιλον», Θεογονία, 454, Ἡσίοδος. 

«Ἥρη χρυσοπέδιλος», Παλατ. Ἀνθολ., 5, 69, Ῥουφίν. 

96. Χρυσόπεπλος: ἡ ἔχουσα χρυσοῦν πέπλον. 

«μεγιστοάνασσα κέλευσε χρυσόπεπλος Ἥρα», Διθύραμβοι, Ὠδή, 19, 21, Βακχυλίδης. 

97. Ὠκυπέδιλος: ἡ ἔχουσα γρήγορα πέδιλα, < ὠκύς + πέδιλον. 

«Ἥρη δ᾽ ὠκυπέδιλος», Διονυσιακά, 9, 139, Νόννος. 


ΤΑΩΣ, ΤΟ ΙΕΡΟΝ ΠΤΗΝΟΝ ΤΗΣ ΗΡΑΣ ΚΑΙ Ο ΜΥΡΙΩΠΟΣ, ΠΑΝΟΠΤΗΣ ΑΡΓΟΣ

Πληροφορίες ἠντλήθησαν ἀπὸ τὰ βιβλία : «Ο ΕΝ ΤΗι ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΩΝ», ΑΝΝΑ ΤΖΙΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ, «ΙΛΙΑΣ», ΟΜΗΡΟΣ, «ΟΔΥΣΣΕΙΑ», ΟΜΗΡΟΣ, «ΠΕΡΙ ΚΟΣΜΟΥ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ΤΙΜΑΙΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΦΑΙΔΡΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΟΡΦΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ», «ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΕΡΙΗΓΗΣΙΣ», ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, «ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ», ΛΥΚΟΦΡΩΝ, «ΠΥΘΙΟΝΙΚΟΙ», ΠΙΝΔΑΡΟΣ, «ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΟΙ», ΠΙΝΔΑΡΟΣ, «ΚΡΑΤΥΛΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΠΕΡΙ ΠΟΤΑΜΩΝ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΜΕΓΑ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΚΟΝ», Ζ. ΚΑΛΛΕΡΓΟΥ, «ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΥΣΙΚΑ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ΑΝΤΙΓΟΝΗ», ΣΟΦΟΚΛΗΣ, «ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ», ΣΟΦΟΚΛΗΣ, «ΕΘΝΙΚΑ», ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ, «ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ», ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΕΥΣ, «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», ΑΠΟΛΛΟΔΩΡΟΣ, «ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΑ», ΝΟΝΝΟΣ ΠΑΝΟΠΟΛΙΤΗΣ,  «ΤΙΜΩΝ», ΛΟΥΚΙΑΝΟΣ, «ΠΕΡΣΑΙ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΕΠΤΑ ΕΠΙ ΘΗΒΑΣ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ,  «ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΜΑΤΑ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΙΣΘΜΙΟΝΙΚΟΙ», ΠΙΝΔΑΡΟΣ, «ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ», ΗΣΙΟΔΟΣ, «ΘΕΟΓΟΝΙΑ», ΗΣΙΟΔΟΣ, «ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ», ΣΤΡΑΒΩΝ, «ΙΣΤΟΡΙΑΙ», ΗΡΟΔΟΤΟΣ, «ΛΟΓΟΙ/ ΕΙΣ ΔΙΑ», ΑΙΛΙΟΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ, «ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΑΝΑΒΑΣΙΣ», ΑΡΡΙΑΝΟΣ, «ΥΜΝΟΙ ΚΑΙ ΕΠΙΘΑΛΑΜΙΑ», ΣΑΠΦΩ, «ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΙ», ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ, «ΠΕΛΑΣΓΙΚΑ», Ι. ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ,  «ΒΙΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ», ΔΙΟΓΕΝΗΣ ΛΑΕΡΤΙΟΣ, «ΛΕΞΙΚΟΝ ΗΣΥΧΙΟΥ», «ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΪΔΑ», «ΛΕΞΙΚΟΝ LIDDELL- SCOTT», «ANECDOTA GRAECA, I. BEKKER, «DICTIONNAIRE ÉTYMOLOGIQUE DE LA LANGUE LATINE», ERNOUT- MEILLET, «ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΗΘΙΚΑ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΙΩΝ», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΙΠΠΕΙΣ», ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, «ΔΙΑΤΡΙΒΑΙ», ΑΡΡΙΑΝΟΣ, «ΒΑΤΡΑΧΟΙ», ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, «ΕΥΘΥΔΗΜΟΣ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ΔΕΙΠΝΟΣΟΦΙΣΤΑΙ», ΑΘΗΝΑΙΟΣ ΝΑΥΚΡΑΤΙΤΗΣ, «ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΡΗΤΟΡΩΝ», ΑΡΠΟΚΡΑΤΙΩΝ, «ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ», ΔΙΟΔΩΡΟΣ ΣΙΚΕΛΙΩΤΗΣ, «ΑΙΑΣ», ΣΟΦΟΚΛΗΣ, «ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ», ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ, «ΙΚΕΤΙΔΕΣ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΕΙ ΤΟΥ ΕΝ ΔΕΛΦΟΙΣ», ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ, «ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΛΥΚΟΝ», ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΑΝΤΙΟΧΕΥΣ, ΟΜΗΡΙΚΟΙ ΥΜΝΟΙ, ΗΡΩΙΚΟΣ, ΦΙΛΟΣΤΡΑΤΟΣ, ΑΣΠΙΣ ΗΡΑΚΛΕΟΥΣ, ΗΣΙΟΔΟΣ, ΒΑΚΧΑΙ, ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΛΙΒΥΗΣ», ΣΚΥΛΑΞ Ο ΚΑΡΥΑΝΔΕΥΣ, «ΟΡΦΙΚΑ ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ», «ΣΥΝΑΓΩΓΗ ΠΑΡΟΙΜΙΩΝ», ΜΙΧΑΗΛ ΑΠΟΣΤΟΛΙΟΣ, «ΕΛΕΝΗΣ ΕΠΙΘΑΛΑΜΙΟΣ», ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ, «ΕΥΡΩΠΗ», ΜΟΣΧΟΣ Ο ΣΥΡΑΚΟΥΣΙΟΣ, «ΙΛΙΟΥ ΑΛΩΣΙΣ», ΤΡΥΦΙΟΔΩΡΟΣ, «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΡΗΤΟΡΙΚΟΙ ΛΟΓΟΙ», ΔΙΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, «ΠΟΛΙΤΕΙΑ», ΠΛΑΤΩΝ, «ΙΣΤΟΡΙΑΙ», ΠΟΛΥΒΙΟΣ, «ΤΑ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΟΜΗΡΟΝ», ΚΟΪΝΤΟΣ ΣΜΥΡΝΑΙΟΣ, «ΙΣΤΟΡΙΑΙ», ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, «ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΠΕΡΙ ΘΑΥΜΑΣΙΩΝ ΑΚΟΥΣΜΑΤΩΝ», ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, «ΕΥΜΕΝΙΔΕΣ», ΑΙΣΧΥΛΟΣ, «ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΔΙΑ», ΚΛΕΑΝΘΗΣ, «ΟΙΔΙΠΟΥΣ ΕΠΙ ΚΟΛΩΝΩι», ΣΟΦΟΚΛΗΣ, «ΒΙΘΥΝΙΑΚΑ», ΑΡΡΙΑΝΟΣ, «ΕΠΙΓΡΑΜΜΑΤΑ», ΑΛΚΑΙΟΣ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ, «ΑΧΑΡΝΕΙΣ», ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, «ΟΡΝΙΘΕΣ», ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, »ΤΡΩΑΔΕΣ», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ», ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, «ΡΗΣΟΣ», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ», «ΗΡΑΚΛΙΣΚΟΣ», ΘΕΟΚΡΙΤΟΣ, «ΧΡΗΣΜΟΙ ΣΙΒΥΛΛΙΑΚΟΙ», «ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ», ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, «ΕΘΝΙΚΑ», ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ, «CONSTANTINOPLE ANCIENT AND MODERN WITH EXCURSIONS TO THE SHORES AND ISLANDS OF THE ARCHIPELAGO AND THE TROAD», JAMES DALLAWAY, «DE DEIS GENTIUM», G. GIRALDI, «ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ», ΤΥΡΤΑΙΟΣ, «ETYMOLOGICAL DICTIONNARY OF THE LATIN LANGUAGE», F. E. VALPY, «ΔΙΘΥΡΑΜΒΟΙ», ΒΑΚΧΥΛΙΔΗΣ 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ (ΜΕΡΟΣ 1ον)

Γράφει ὁ Ἀθανάσιος Σταγειρίτης (Ὠγυγία ἤ ἀρχαιολογία, βιβλ. Β', κεφ. Γ') περὶ τῶν Μουσῶν :  «Αἱ Μοῦσαι ἦσαν θυγατέρες, κατὰ μέν τινας, τοῦ δευτέρου, κατὰ δ' ἄλλους τοῦ τρίτου Διὸς καὶ τῆς Μνημοσύνης. Κατ' ἄλλους τοῦ Πιέρου*1 καὶ τῆς Πληΐδος ἤ τῆς Ἀντιόπης. Κατ' ἄλλους τοῦ Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γῆς, ἤ τοῦ Αἰθέρος καὶ τῆς Πλουσίας ἤ τοῦ Ἀπόλλωνος ἤ τοῦ Μέμνονος καὶ τῆς Θεσπίας. Φαίνεται ὅμως ὅτι αἱ Μοῦσαι ἦσαν πολλαὶ καὶ διάφοροι, ὅθεν καὶ ἡ διαφορὰ τῶν γονέων, τοῦ ἀριθμοῦ καὶ τῶν ὀνομάτων αὐτῶν· κατ' ἄλλους δὲ, ἦσαν δύω γενέσεις τῶν Μουσῶν καὶ αἱ μὲν πρῶται αἱ θυγατέρες τοῦ Οὐρανοῦ, ἦσαν ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Κρόνου· αἱ δὲ δεύτεραι ἦσαν θυγατέρες τοῦ Διὸς καὶ τῆς Μνημοσύνης, αἱ γνωστόταται καὶ ἐπισημόταται, κατὰ τὴν κοινὴν γνώμην.  Καὶ κατὰ μέν τινας ἦσαν δύω, κατ' ἄλλους δὲ τρεῖς, Μελέτη, Μνήμη καὶ Ἀοιδή*2, ἤ Κηφισός, Βορωσθενὶς καὶ Ἀπολλωνὶς ὀνομαζόμεναι καὶ ἰσάριθμοι μὲ τοὺς τρεῖς τόνους, τρεῖς χρόνους καὶ τρεῖς ἀριθμούς*3. Κατ' ἄλλους δέ, ἦσαν τέσσαρες, Θελ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΙΝΔΟΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΑΧΛΑΜΑΡΑΣ ( ΣΥΝΟΠΤΙΚΩΣ)

Ἡ ἰνδοευρωπαϊκὴ ἀνοησία εἶναι μία θεωρία γιὰ τὴν ὁποία θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ συζητᾶ ὧρες, ὅπως καὶ γιὰ ὁποιοδήποτε σενάριο ἐπιστημονικῆς φαντασίας. Ὅμως ἐπειδὴ ἔχει πάρει διαστάσεις ἀληθινῆς πανδημίας καὶ δυστυχῶς πλέον τὴν ἔχουν ἀσπαστεῖ καὶ διάφοροι ἔγκριτοι  <<γλωσσολόγοι>> ( τώρα τὸ ποῦ βασίζονται, ἐφόσον οἱ ὅποιες <<ἀποδείξεις>> εἶναι ἀνυπόστατες, ἀτεκμηρίωτες καὶ ἀβάσιμες, ἔγκειται μᾶλλον στὰ πλαίσια τῆς συγχρόνου ἐπιστημονικότητος! ), καλὸ εἶναι νὰ γίνει μία συνοπτικὴ παρουσίασις τοῦ πῶς ξεκίνησε καὶ καθιερώθηκε αὐτὸ τὸ ψεῦδος γιὰ τὴν γλῶσσα μας. Τουλάχιστον νὰ μὴν ἀναρωτιοῦνται οἱ περισσότεροι τί σημαίνει αὐτό τὸ <<Ι.Ε>>, <<σανσ.>>, παλαιότερα <<ἰαπετ.>>,  ποὺ συνοδεύει τὰ λήμματά μας μὲ τὴν ἀκατανόητη, μηδέποτε ὀμιλουμένη καὶ γεγραμμένη ῥίζα, ἡ ὁποία συμπληρώνει τὴν ἐτυμολογικὴ αὐτὴ παρωδία! Ἡ ἐν λόγῳ θεωρία προῆλθε ἀπὸ τὴν παρατήρησιν ὅτι οἱ ἀρχαῖες καὶ νεώτερες  γλῶσσες (σανσκριτική, ἑλληνική, κελτική, λατινική, γ

Η ΓΝΩΜΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝΑΙΔΕΙΑ (ΜΕΡΟΣ 1ον)

Γράφει ὁ Ἀριστοτέλης στὰ «Φυσιογνωμικά» του: « Κιναίδου σημεῖα ( =διακριτικὸ γνώρισμα τοῦ κιναίδου) ὄμμα ( =μάτι, θέα, θέαμα) κατακεκλασμένον ( =μαλθακόν, ἐκθηλυμένον), γονύκροτος ( =αὐτὸς ποὺ τὰ πόδια του ἐχουν κλίσιν καὶ ἀκουμπᾶ τὸ ἕνα γόνατον τὸ ἄλλον, παράγοντας κρότον· προφανῶς ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ κλίνουν τὰ πόδια τους οἱ κίναιδοι γιὰ νὰ ἐπιτύχουν τὴν σεῖσιν/κούνημα τῶν γλουτῶν τους). Ἐγκλίσεις τῆς κεφαλῆς ( =γέρνουν τὸ κεφάλι) εἰς τὰ δεξιά. Αἱ φοραὶ τῶν χειρῶν ὕπτιαι καὶ ἔκλυτοι ( =ἡ φορὰ τῶν χεριῶν τους εἶναι χαλαρή καὶ «ῥίχνεται» πρὸς τὰ πίσω· τὸ σπάσιμον τοῦ καρποῦ ἐν ὀλίγοις), καὶ βαδίσεις διτταί ( =βάδισμα ἀσαφές), ἡ μὲν περινεύοντος ( =κλίνω τὴν μία  πρὸς τὰ δεξιὰ καὶ τὴν ἄλλην πρὸς τὰ ἀριστερά), ἡ δὲ κρατοῦντος τὴν ὀσφύν ( =τὴν μέση κρατοῦντος)… τὰ περὶ τὸ πρόσωπον διεξυσμένα ( =λεῖα, ὁμαλά)… βδελυροὶ καὶ ἀναιδεῖς… οἱ γονύκροτοι κίναιδοι... ὅσοι δὲ ταῖς φωναῖς ἀξείαις ( =ὀξεῖες) μαλακαῖς ( =ἁπαλές) κεκλασμέναις ( =σπασμένες, ἐξασθενημένες, ὄχι βροντερές) διαλέγονται (