Ετυμολογική

ΜΕΡΟΣ 5ο «Ξέρξου γράψαντος: Πέμψον τὰ ὅπλα, (Λεωνίδας) ἀντέγραψε: Μολὼν λαβέ», Πλούταρχος, ἀποφθέγματα [ =Ὅταν ὁ Ξέρξης ἔγραψε «στεῖλε τὰ ὅπλα, ( =παραδώσου) », (ὁ Λεωνίδας) ἀντέγραψε ( =ἀνταπήντησε) : Βρὲς τὰ κότσια (ψυχικὰ καὶ σωματικά) κι ἔλα νὰ τὰ πάρεις]. Η ΕΝΑΡΞΗ ΚΑΙ Η ΕΚΒΑΣΙΣ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥ ΕΦΙΑΛΤΟΥ (1Η ΚΑΙ 2Α ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ) ( Ἡροδότου, Ἱστορίαι, 7, 210-212.1) « ΑΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΣΠΑΡΤΗ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΕΘΝΟΣ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟΝ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΙ ΧΕΡΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΟΥ·   ΔΙΟΤΙ ΤΩΡΑ ΠΑΣ ΝΑ ΧΤΥΠΗΘΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΝ ΚΑΙ ΚΑΛΛΙΤΕΡΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΑ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΡΕΤΗ Τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Δημαράτου ἐφάνησαν πέρα γιὰ πέρα ἀπίστευτα στὸν Ξέρξη κι ἔκανε μία δευτέρα ἐρώτησιν  : πῶς εἶναι δυνατὸν τὴν ὥρα ποὺ εἶναι τόσο λίγοι νὰ δώσουν μάχη μὲ τὸν στρατόν του;  Κι ὁ ἄλλος ἀπεκρίθη  : «Βασιλεῦ μου, νὰ μὲ θεωρεῖς ψεύτη, ἄν τὰ πράγματα δὲν ἀκολουθήσουν τὸν δρόμον ποὺ λέω ἐγώ ».  Μὲ τὰ

ΜΕΡΟΣ 4 ο «Ἁμὲ δ᾽ αὖ Λεωνίδας ἆγεν ἇπερ τὼς κάπρως σά- γοντας, οἰῶ, τὸν ὀδόντα· πολὺς δ᾽ ἀμφὶ τὰς γένυας ἀφρὸς ἤνσεεν, πο- λὺς δ᾽ ἁμᾶ καττῶν σκελῶν ἵετο. ἦν γὰρ τὤνδρες οὐκ ἐλάσσως τᾶς ψάμμας τοὶ Πέρσαι», Λυσιστράτη, Ἀριστοφάνης ( =Κι ὁ δικός μας ὁ Λεωνίδας μᾶς ὁδήγαε ὅμοια κάπρους μὲ τὰ δόντια ἀκονισμένα κι ἀφροκόπαγε τὸ στόμα κι ἀφροκόπαγαν τὰ σκέλια. Κι ἤσαντε οἱ ὀχτροί μας Πέρσες σὰν τὸν ἄμμο τῆς θαλάσσης, ἀπόδοσις Κ. Βαρνάλη.) ΤΑ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ Η ΔΙΑΛΟΓΗ ΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ ΚΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΣΤΩΝ ΤΩΝ 2 ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ( Ἡροδότου, Ἱστορίαι, 7,114/ 7,138-9/ 7,176-7/ 7,184-186/ 7, 202/ 7,210) «Λοιπὸν ἀφοῦ ἔκαναν ( *οἱ Πέρσες) αὐτὲς τὶς μαγικὲς τελετὲς στὸν ποταμὸν καὶ κοντὰ σὲ αὐτὲς κι ἄλλα πολλὰ στὴν πόλιν «Ἐννέα ὁδοὶ τῶν Ἡδωνῶν» ( *στὶς ὄχθες τοῦ Στρυμόνος), διέβαιναν ἀπὸ τὴν γέφυρα τοῦ Στρυμόνος, καθῶς βρῆκαν τὶς ὄχθες του ἑνωμένες μὲ γέφυρα. Κι ὅταν ἔμαθαν πὼς ὁ τόπος αὐτὸς ὠνομάζετο «Ἐννέα ὁδοί», ἐκεῖ κατέχωσαν ζωντανοὺς στὴν γῆ ἐννιὰ παλληκάρ

«μυριάσιν ποτὲ τῇδε τριακοσίαις ἐμάχοντο ἐκ Πελοποννάσου χιλιάδες τέτορες... ὦ ξεῖν᾽, ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε κείμεθα τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι», Σιμωνίδης ο Κείος ( σὲ ἐλευθέρα ἀπόδοσιν =  Σ᾽ αὐτὸ τὸ μέρος, πάει καιρός, οἱ τέσσερες χιλιάδες ἀπ᾽τὸ νησὶ τοῦ Πέλοπος μὲ τρία ἑκατομμύρια -ἐχθρῶν- ἔδωσαν μάχη ... ὦ ξένε/διαβάτη, νὰ ἀγγείλεις στοὺς Λακεδαιμονίους ὅτι ἐδῶ εἴμαστε πεσμένοι, ὑπακούοντας/ πιστοὶ στὰ δικά τους προστάγματα.) ΜΕΡΟΣ 3 ο ΤΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ Ο ΣΤΟΛΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ (Ἡροδότου, Ἱστορίαι, 7,88-95/ 7,100-4) «Ἀρχηγοὶ τοῦ ἱππικοῦ ἦταν ὁ Ἀρμαμίθρης καὶ ὁ Τίθαιος, υἰοὶ τοῦ Δάτου, ἐνῶ ὁ τρίτος συναρχηγὸς τοῦ ἱππικοῦ, ὁ Φαρνούχης ἔμεινε πίσω στὶς Σάρδεις ἄρρωστος. Γιατὶ τὴν ὥρα ποὺ κινοῦσαν ἀπὸ τὶς Σάρδεις, τὸν βρῆκε ὁλέθρια κακοτυχία· δηλαδὴ ἐνῶ ἔτρεχε πάνω στὸ ἄλογον, ἕνας σκύλος ῥίχτηκε ἀνάμεσα στὰ πόδια τοῦ ἀλόγου του· καὶ τὸ ἄλογον καθῶς αἰφνιδιάστηκε, ταράχτηκε καὶ ὠρθώθη στὰ πίσω πόδια του, πετώντας ἀπὸ πάνω του τὸν Φαρνούχη στὴν γῆ· κι ὅπω

«Ἄγετε ὦ Σπάρτας εὐάνδρου κῶροι πατέρων πολιατᾶν, λαι ᾷ μὲν ἴτυν προβάλεσθε, δόρυ δ'εὐτόλμως πάλλοντες μὴ φειδομένοι τᾶς ζωᾶς, οὐ γὰρ πάτριον τᾶς Σπάρτας», Τυρταῖος, Ἐμβατήρια [ = Εμπρὸς τῆς εὐάνδρου ( =μὲ τοὺς γενναίους ἄνδρες) Σπάρτης τέκνα πατέρων πολιτῶν, ἀριστερά/μὲ τὸ ἀριστερὸ τὴν ἀσπίδα προβάλλετε, τὸ δόρυ μὲ τόλμη πάλλετε/ὑψῶστε μὴ φειδόμενοι τῆς ζωῆς, ( γιατί) δὲν εἶναι πατροπαράδοτον στὴν Σπάρτη ] ΜΕΡΟΣ 2 ον ΤΑ ΠΡΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΩΝ ΘΕΡΜΟΠΥΛΩΝ (Ἡροδότου, Ἱστορίαι, 7,20/ 7,22/ 7,35/ 7,38-39/ 7,56/ 7,58/ 7,60) ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΞΕΡΞΟΥ «Γιατὶ γιὰ τέσσερα ὁλόκληρα χρόνια, ὕστερα ἀπὸ τὴν ἅλωσιν τῆς Αἰγύπτου, ἠσχολεῖτο μὲ τὴν συγκρότησιν τοῦ ἐκστρατευτικοῦ σώματος καὶ τὸν ἐφοδιασμόν του· κι ὅταν ὁ πέμπτος χρόνος ἦταν πρὸς τὸ τέλος του, ἐξεστράτευσε μὲ πολυάριθμη στρατιωτικὴ δύναμιν.  Γιατὶ ποιό ἔθνος δὲν ὡδήγησε ὁ Ξέρξης ἀπὸ τὴν Ἀσία ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος; Καὶ ποιό τρεχούμενον νερὸ δὲν στέρεψε ὁ στρατός του γιὰ νὰ ξεδιψάσει, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ νερὸ τῶν μεγάλων ποταμῶν;  Κι ἀπ'

2500 χρόνια μετὰ τὶς ἔνδοξες νίκες μας στὶς Θερμοπύλες καὶ στὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος, οἱ ὁποῖες νίκες δὲν ἔσωσαν μόνον τὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ τὴν Εὐρώπη καὶ συνετέλεσαν κι αὐτὲς στὴν ἐξάπλωσιν τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ἀνὰ τὸν κόσμο, νομίζω πὼς ἄν μὴ τὶ ἄλλο τοὺς χρωστᾶμε νὰ γνωρίζουμε τὴν ἀνδρεία ποὺ ἐπέδειξαν καὶ τὰ κατορθώματά τους! Λόγω τῆς ἀναγνωσιφυγίας -καὶ ὄχι μόνον-, ἡ ὁποία μαστίζει τὴν ἐποχή μας, δὲν ἔχουμε ἰδέα τί γράφουν οἱ ἱστορικοί μας γιὰ ἐκεῖνες τὶς μάχες, γιὰ τὸ ποιές εἶναι οἱ καταβολές μας καὶ γενικότερα γιὰ τὴν ἱστορία μας! Ὡς φόρο τιμῆς λοιπὸν σ΄αὐτοὺς ποὺ πέθαναν κάποτε γιὰ τὰ ἰδανικά τους, τὴν πατρίδα, τὰ παιδιά τους, γιὰ ἑμᾶς τοὺς ἑπομένους καὶ πρὸς διαφύλαξιν τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ ἔναντι τῆς βαρβαροφροσύνης, σκέφτηκα νὰ ἀνεβάσω τμηματικῶς (γιὰ νὰ εἶναι πιὸ εὔπεπτες οἱ πληροφορίες), διάφορα κομμάτια ( ἀποδεδομένα στὰ ν.ἑ.) ἀπ’τὰ τεκταινόμενα τῶν μαχῶν, ὅπως τὰ καταγράφουν ὁ Ἡρόδοτος, ὁ Πλούταρχος καὶ ἄλλοι ἱστορικοί/συγγραφεῖς, μὲ τὴν ἐλπίδα πὼς λίγο-λίγο, σιγ