ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ Α', 172-195

Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΑΝΤΑΠΑΝΤΑ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΣΤΟΝ ΠΡΟΛΑΛΗΣΑΝΤΑ ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΝ ΑΧΙΛΛΕΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΟΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΣΤΗΝ ΦΘΙΑ, ΕΠΕΙΔΗ Ο ΑΤΡΕΙΔΗΣ ΤΟΝ ΑΠΕΙΛΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΒΡΙΣΗΙΔΑ. Ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ ΤΟΥ ΑΤΡΕΙΔΟΥ ΜΑΝΙΑΖΕΙ ΚΙ ΑΛΛΟ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΤΡΑΒΗΞΕΙ ΤΟ ΣΠΑΘΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΟΤΩΣΕΙ, ΩΣΠΟΥ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ Η ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΓΚΡΑΤΕΙ, ΤΡΑΒΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΠ' ΤΑ ΞΑΝΘΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ 

Τὸν δ’ ἠμείβετ’ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·

«Φεῦγε μάλ’, εἴ τοι θυμὸς ἐπέσσυται, οὐδέ σ’ ἔγωγε

λίσσομαι εἵνεκ’ ἐμεῖο μένειν· πάρ’ ἔμοιγε καὶ ἄλλοι

οἵ κέ με τιμήσουσι, μάλιστα δὲ μητίετα Ζεύς.

ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι διοτρεφέων βασιλήων·

αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε·

εἰ μάλα καρτερός ἐσσι, θεός που σοὶ τό γ’ ἔδωκεν·

οἴκαδ’ ἰὼν σὺν νηυσί τε σῇς καὶ σοῖς ἑτάροισι

Μυρμιδόνεσσιν ἄνασσε, σέθεν δ’ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω,

οὐδ’ ὄθομαι κοτέοντος· ἀπειλήσω δέ τοι ὧδε·

ὡς ἔμ’ ἀφαιρεῖται Χρυσηΐδα Φοῖβος Ἀπόλλων,

τὴν μὲν ἐγὼ σὺν νηΐ τ’ ἐμῇ καὶ ἐμοῖς ἑτάροισι

πέμψω, ἐγὼ δέ κ’ ἄγω Βρισηΐδα καλλιπάρῃον

αὐτὸς ἰὼν κλισίην δὲ τὸ σὸν γέρας ὄφρ’ ἐῢ εἰδῇς

ὅσσον φέρτερός εἰμι σέθεν, στυγέῃ δὲ καὶ ἄλλος

ἶσον ἐμοὶ φάσθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντην». 

Ὣς φάτο· Πηλεΐωνι δ’ ἄχος γένετ’, ἐν δέ οἱ ἦτορ

στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν,

ἢ ὅ γε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ

τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὃ δ’ Ἀτρεΐδην ἐναρίζοι,

ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τε θυμόν. 

ἧος ὃ ταῦθ’ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,

ἕλκετο δ’ ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος, ἦλθε δ’ Ἀθήνη

οὐρανόθεν... 

Τὸ ἠχητικὸν ἀπόσπασμα ἐδῶ : ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ Α', 172-195

Σημειώσεις : 

«καρτερός» : δυνατός, κρατερός· < κράς (γεν. κρατός = ἡ κεφαλή, ἐξ οὗ κράτος = ἡ ἐξουσία, ἡ δύναμις). Ἐξ οὗ πλεῖστα παράγωγα καὶ ὁμόρριζα, ὅπως κραντήρ, κρείων, τὸ ἐπίρρημα κάρτα ( = πολύ), καρτερῶ ( = παραμένω κρατερός), ἀποκαρτερῶ ( = ἀποθνήσκω), καρύδιον, καρῶτον, κριὸς κοκ· ἀλλὰ καὶ πλεῖστα ἀλλόθροα ὅπως hard ( = ὁ κάρτα σκληρὸς καὶ δυνατός), grand, great, ingrandire, grandir ( = μεγαλώνω), carine ( = καρίνα), cerebrale, cerveau ( = ἐγκέφαλος) κλπ. 

«κοτέοντος» : < κοττίς = ἡ κεφαλή, ἐξ οὗ τὸ κοτάω ( = τολμῶ), κότος ( = ὁργή), κόττος/ κότσος κοκ· καὶ διάφορα ἀλλοδαπὰ ὅπως cosser, cozzare ( = κουτουλῶ), ἐξ οὗ κοτσάρω, cotir ( = συνθλίβω), cut ( = κόβω) κλπ. 

«ἧτορ» : ἡ καρδιά, ἐξ οὗ οἱ «ξενόγλωσσες» καρδιὲς ὡς heart, Herz κοκ, μὲ τροπὴ τῆς δασείας σὲ h. 

«μερμήριξεν» : < μέρμηρα ( = ἡ φροντίς), ἐξ οὗ καὶ τὰ μυρμήγκια (τὰ ὁποῖα φροντίζουν τὸ καλοκαίρι νὰ συλλέξουν ὅλα τὰ ἀπαραίτητα γιὰ τὸν κρύον χειμῶνα), μέρμερος ( = ὁ προκαλῶν ἀνησυχία, ἀνάγκη φροντίδος, ὁ δολερός).