ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Α', 148-171

Η ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΕΞΟΡΓΙΣΜΕΝΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΣΤΟΝ ΑΤΡΕΙΔΗ ΓΙΑΤΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΠΕΙΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΒΡΙΣΗΙΔΑ 

νῦν δ’ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,

ἐν δ’ ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομεν, ἐς δ’ ἑκατόμβην

θείομεν, ἂν δ’ αὐτὴν Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον

βήσομεν· εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἔστω,

ἢ Αἴας ἢ Ἰδομενεὺς ἢ δῖος Ὀδυσσεὺς

ἠὲ σὺ Πηλεΐδη πάντων ἐκπαγλότατ’ ἀνδρῶν,

ὄφρ’ ἥμιν ἑκάεργον ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέξας». 

Τὸν δ’ ἄρ’ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·

«Ὤ μοι, ἀναιδείην ἐπιειμένε κερδαλεόφρον

πῶς τίς τοι πρόφρων ἔπεσιν πείθηται Ἀχαιῶν

ἢ ὁδὸν ἐλθέμεναι ἢ ἀνδράσιν ἶφι μάχεσθαι;

οὐ γὰρ ἐγὼ Τρώων ἕνεκ’ ἤλυθον αἰχμητάων

δεῦρο μαχησόμενος, ἐπεὶ οὔ τί μοι αἴτιοί εἰσιν·

οὐ γὰρ πώποτ’ ἐμὰς βοῦς ἤλασαν οὐδὲ μὲν ἵππους,

οὐδέ ποτ’ ἐν Φθίῃ ἐριβώλακι βωτιανείρῃ

καρπὸν ἐδηλήσαντ’, ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ μεταξὺ

οὔρεά τε σκιόεντα θάλασσά τε ἠχήεσσα·

ἀλλὰ σοὶ ὦ μέγ’ ἀναιδὲς ἅμ’ ἑσπόμεθ’ ὄφρα σὺ χαίρῃς,

τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ σοί τε κυνῶπα

πρὸς Τρώων· τῶν οὔ τι μετατρέπῃ οὐδ’ ἀλεγίζεις·

καὶ δή μοι γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς,

ᾧ ἔπι πολλὰ μόγησα, δόσαν δέ μοι υἷες Ἀχαιῶν.

οὐ μὲν σοί ποτε ἶσον ἔχω γέρας ὁππότ’ Ἀχαιοὶ

Τρώων ἐκπέρσωσ’ εὖ ναιόμενον πτολίεθρον·

ἀλλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάϊκος πολέμοιο

χεῖρες ἐμαὶ διέπουσ’· ἀτὰρ ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται,

σοὶ τὸ γέρας πολὺ μεῖζον, ἐγὼ δ’ ὀλίγον τε φίλον τε

ἔρχομ’ ἔχων ἐπὶ νῆας, ἐπεί κε κάμω πολεμίζων.

νῦν δ’ εἶμι Φθίην δ’, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν

οἴκαδ’ ἴμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν, οὐδέ σ’ ὀΐω

ἐνθάδ’ ἄτιμος ἐὼν ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν». 

Τὸ ἠχητικὸν ἀπόσπασμα ἐδῶ : ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Α', 148-171

Σημειώσεις : 

«ἐριβώλακι» : ἡ εὔφορος < ἔρι ( < ἄκλιτος τύπος τῆς λέξεως ἔριον = μαλλί,ἄρα ἔρι- σημαίνει πολύς, ἄφθονος ὡς τὸ μαλλί, «τὸ γὰρ ἔριον τριχῶν πλῆθός ἐστιν», Περὶ ζῲων γεν., Ε', 3, Ἀριστοτέλης) + βῶλαξ/ βῶλος ( = ὄγκος γῆς, χωράφι, ἔυφορον τμῆμα γῆς). Διόλου τυχαῖον τὸ ὄνομα τῆς πόλεως τοῦ Βώλου/ Βόλου. Ἐκ τοῦ βώλου καὶ τὰ ἀλλόθροα bowl, bol, bolero, bola, boulanger ( = αὐτὸς ποὺ φτιάχνει βώλους ἀπὸ ζύμη, ψωμιλα, ἤτοι ὁ ἀρτοποιός), boule, balla, Ball, bullone κοκ. 

«ἀλεγίζεις» : < ἐπιτ. ἀ + λέγω. Μία ἐκ τῶν πολλῶν σημασιῶν τοῦ λέγειν εἶναι καὶ αὐτὴ τοῦ μετρῶ, λογαριάζω, ὑπολογίζω, ὅθεν καὶ μεριμνῶ γιὰ κάτι. Ἐξ αὐτῆς του τῆς σημασίας ἔχουμε ἀμέτρητα παράγωγα μέχρι σήμερα στὴν γλῶσσα μας, ὅπως λογιστής, κατάλογος, ἀναλογία, λογαριασμός, λογιστήριον, ὑπολογιστής, λογάριθμος/ ἀλγόριθμος, ὡρολόγιον/ ρολόι, ἄλγος (διότι ὁ πόνος χρειάζεται μέριμνα) κ.ἄ. Ἐξ αὐτοῦ καὶ τὰ διάφορα ἀλλοδαπά, ὅπως négliger ( < ἀρνητικὸν μόριον νη- + ἀλέγω, = ἀμελῶ), ἐξ οὗ καὶ τὸ ἀντιδάνειον négligé (νεγκλιζέ, ἤτοι τὸ ἀτημέλητον, τὸ πρόχειρον ἔνδυμα, ἡ πρόχειρη ἐνδυμασία), neglect, negligente, logaritmo, logarithme, logarithmisch, catalogue, analogie κοκ. 

«πολυάϊκος» : < πολύς + ἀϊκή ( < ἀΐσσω = ὁρμῶ· ἀκὶς βέλους), ἐξ οὗ Αἴας, αἴγλη, αἴγειρος, ἀκίς, Αἰακός, αἴξ, Αἰγαῖον κλπ· ἀλλὰ καὶ πλεῖστα ἀλλόθροα ὅπως kayık ( = τὸ καΐκι), aigu ( = ὀξύς, αἰχμηρός, ἐκ τῆς ὁρμητικῆς κινήσεως τοῦ ἀκοντίου), acute κλπ. 

¨Η συνέχεια ἐδῶ : ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ Α', 172-195