Ο ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ ΔΙΑΤΑΖΕΙ ΤΟΝ ΤΑΛΘΥΒΙΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΥΡΥΒΑΤΗ ΝΑ ΤΟΥ ΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΩΣ ΤΗΝ ΒΡΙΣΗΙΔΑ. ΤΟΥΣ ΛΕΕΙ ΠΩΣ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΗΝ ΔΩΣΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΗΝΥΣΟΥΝ ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟΝ ΤΟΥ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΙ. Ο ΑΧΙΛΛΕΥΣ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΒΡΙΣΗΙΔΑ ΣΤΟΥΣ ΦΟΒΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΗΡΥΚΕΣ ΚΑΙ ΩΣ ΕΚΔΙΚΗΣΙΝ ΣΤΟΝ ΑΤΡΕΙΔΗ, ΑΠΟΣΥΡΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟΝ.
Οἳ μὲν ἔπειτ’ ἀναβάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα,
λαοὺς δ’ Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν·
οἳ δ’ ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματα βάλλον,
ἕρδον δ’ Ἀπόλλωνι τεληέσσας ἑκατόμβας
ταύρων ἠδ’ αἰγῶν παρὰ θῖν’ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο·
κνίση δ’ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ.
Ὣς οἳ μὲν τὰ πένοντο κατὰ στρατόν· οὐδ’ Ἀγαμέμνων
λῆγ’ ἔριδος τὴν πρῶτον ἐπηπείλησ’ Ἀχιλῆϊ,
ἀλλ’ ὅ γε Ταλθύβιόν τε καὶ Εὐρυβάτην προσέειπε,
τώ οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρὼ θεράποντε·
«Ἔρχεσθον κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος·
χειρὸς ἑλόντ’ ἀγέμεν Βρισηΐδα καλλιπάρῃον·
εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι
ἐλθὼν σὺν πλεόνεσσι· τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται».
Ὣς εἰπὼν προΐει, κρατερὸν δ’ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·
τὼ δ’ ἀέκοντε βάτην παρὰ θῖν’ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο,
Μυρμιδόνων δ’ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην,
τὸν δ’ εὗρον παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ
ἥμενον· οὐδ’ ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν Ἀχιλλεύς.
τὼ μὲν ταρβήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα
στήτην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδ’ ἐρέοντο·
αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·
«Χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν,
ἆσσον ἴτ’· οὔ τί μοι ὔμμες ἐπαίτιοι ἀλλ’ Ἀγαμέμνων,
ὃ σφῶϊ προΐει Βρισηΐδος εἵνεκα κούρης.
ἀλλ’ ἄγε διογενὲς Πατρόκλεες ἔξαγε κούρην
καί σφωϊν δὸς ἄγειν· τὼ δ’ αὐτὼ μάρτυροι ἔστων
πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων
καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος εἴ ποτε δ’ αὖτε
χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι
τοῖς ἄλλοις...».
Τὸ ἠχητικὸν ἀπόσπασμα ἐδῶ : ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Α', 318-341
Σημειώσεις :
«κήρυκε» : < γῆρυς = δυνατὴ φωνή < γηρύω, δωρικῶς γαρύω = φωνάζω δυνατά· > γαρύζω/ γκαρύζω, καθῶς οἱ κήρυκες ἄν μή τί ἀλλον πρέπει νὰ ἔχουν δυνατὴ φωνή.
Ἐξ οὗ καὶ Γηρυόνης ( = ὁ κράζων, ὁ φωνάζων) ἐλέγετο ὁ ἥρως ποὺ φώναζε πολὺ δυνατά.
Ἐκ τοῦ γαρύω προῆλθε καὶ τὸ λατινικὸν «garrio», ἤτοι ...κραυγάζω, φωνάζω δυνατά, τὸ ὁποῖον ἔδωσε τὰ ἀλλόθροα γιὰ τὸν πόλεμον guerre, guerra, gerra, war κοκ (τὰ Krieg, krig ἐκ τοῦ κριγή < κρίζω = κραυγάζω).
Σημειώσεις :
«κήρυκε» : < γῆρυς = δυνατὴ φωνή < γηρύω, δωρικῶς γαρύω = φωνάζω δυνατά· > γαρύζω/ γκαρύζω, καθῶς οἱ κήρυκες ἄν μή τί ἀλλον πρέπει νὰ ἔχουν δυνατὴ φωνή.
Ἐξ οὗ καὶ Γηρυόνης ( = ὁ κράζων, ὁ φωνάζων) ἐλέγετο ὁ ἥρως ποὺ φώναζε πολὺ δυνατά.
Ἐκ τοῦ γαρύω προῆλθε καὶ τὸ λατινικὸν «garrio», ἤτοι ...κραυγάζω, φωνάζω δυνατά, τὸ ὁποῖον ἔδωσε τὰ ἀλλόθροα γιὰ τὸν πόλεμον guerre, guerra, gerra, war κοκ (τὰ Krieg, krig ἐκ τοῦ κριγή < κρίζω = κραυγάζω).
Ἡ συνέχεια ἐδῶ : ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Α', 342-392
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου