ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Γ', 291-343

ΟΙ ΟΡΚΟΙ ΑΧΑΙΩΝ-ΤΡΩΩΝ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΙΑΜΟΥ ΣΤΑ ΔΥΟ ΑΝΤΙΠΑΛΑ ΣΤΡΑΤΕΥΜΑΤΑ. Η ΑΠΟΧΩΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΡΙΑΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΔΙΟΝ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΚΛΗΡΩΣΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΤΗΝ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ, ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΚΤΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΔΥΣΣΕΑ. Ο ΚΛΗΡΟΣ ΠΕΦΤΕΙ ΣΤΟΝ ΠΑΡΙΝ. Ο ΠΑΡΙΣ ΕΝΔΥΕΤΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΟΠΛΙΑ ΤΟΥ, ΟΜΟΙΩΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ. Η ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΠΑΡΙΔΟΣ-ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΞΕΚΙΝΑ... 

Ἦ, καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέϊ χαλκῷ·

καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὸς ἀσπαίροντας

θυμοῦ δευομένους· ἀπὸ γὰρ μένος εἵλετο χαλκός.

οἶνον δ’ ἐκ κρητῆρος ἀφυσσόμενοι δεπάεσσιν

ἔκχεον, ἠδ’ εὔχοντο θεοῖς αἰειγενέτῃσιν.

ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε·

«Ζεῦ κύδιστε μέγιστε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι

ὁππότεροι πρότεροι ὑπὲρ ὅρκια πημήνειαν

ὧδέ σφ’ ἐγκέφαλος χαμάδις ῥέοι ὡς ὅδε οἶνος

αὐτῶν καὶ τεκέων, ἄλοχοι δ’ ἄλλοισι δαμεῖεν.» 

Ὣς ἔφαν, οὐδ’ ἄρα πώ σφιν ἐπεκραίαινε Κρονίων.

τοῖσι δὲ Δαρδανίδης Πρίαμος μετὰ μῦθον ἔειπε·

«κέκλυτέ μευ Τρῶες καὶ ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί·

ἤτοι ἐγὼν εἶμι προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν

ἄψ, ἐπεὶ οὔ πω τλήσομ’ ἐν ὀφθαλμοῖσιν ὁρᾶσθαι

μαρνάμενον φίλον υἱὸν ἀρηϊφίλῳ Μενελάῳ·

Ζεὺς μέν που τό γε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι

ὁπποτέρῳ θανάτοιο τέλος πεπρωμένον ἐστίν.» 

Ἦ ῥα καὶ ἐς δίφρον ἄρνας θέτο ἰσόθεος φώς 

ἂν δ’ ἄρ’ ἔβαιν’ αὐτός, κατὰ δ’ ἡνία τεῖνεν ὀπίσσω·

πὰρ δέ οἱ Ἀντήνωρ περικαλλέα βήσετο δίφρον.

τὼ μὲν ἄρ’ ἄψοῤῥοι προτὶ Ἴλιον ἀπονέοντο·

Ἕκτωρ δὲ Πριάμοιο πάϊς καὶ δῖος Ὀδυσσεὺς

χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον, αὐτὰρ ἔπειτα

κλήρους ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες,

ὁππότερος δὴ πρόσθεν ἀφείη χάλκεον ἔγχος.

λαοὶ δ’ ἠρήσαντο, θεοῖσι δὲ χεῖρας ἀνέσχον,

ὧδε δέ τις εἴπεσκεν Ἀχαιῶν τε Τρώων τε·

«Ζεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιστε μέγιστε

ὁππότερος τάδε ἔργα μετ’ ἀμφοτέροισιν ἔθηκε,

τὸν δὸς ἀποφθίμενον δῦναι δόμον Ἄϊδος εἴσω,

ἡμῖν δ’ αὖ φιλότητα καὶ ὅρκια πιστὰ γενέσθαι.»

Ὣς ἄρ’ ἔφαν, πάλλεν δὲ μέγας κορυθαίολος Ἕκτωρ

ἂψ ὁρόων· Πάριος δὲ θοῶς ἐκ κλῆρος ὄρουσεν.

οἳ μὲν ἔπειθ’ ἵζοντο κατὰ στίχας, ἧχι ἑκάστῳ

ἵπποι ἀερσίποδες καὶ ποικίλα τεύχε’ ἔκειτο·

αὐτὰρ ὅ γ’ ἀμφ’ ὤμοισιν ἐδύσετο τεύχεα καλὰ

δῖος Ἀλέξανδρος Ἑλένης πόσις ἠϋκόμοιο.

κνημῖδας μὲν πρῶτα περὶ κνήμῃσιν ἔθηκε

καλάς, ἀργυρέοισιν ἐπισφυρίοις ἀραρυίας·

δεύτερον αὖ θώρηκα περὶ στήθεσσιν ἔδυνεν

οἷο κασιγνήτοιο Λυκάονος· ἥρμοσε δ’ αὐτῷ.

ἀμφὶ δ’ ἄρ’ ὤμοισιν βάλετο ξίφος ἀργυρόηλον

χάλκεον, αὐτὰρ ἔπειτα σάκος μέγα τε στιβαρόν τε·

κρατὶ δ’ ἐπ’ ἰφθίμῳ κυνέην εὔτυκτον ἔθηκεν

ἵππουριν· δεινὸν δὲ λόφος καθύπερθεν ἔνευεν·

εἵλετο δ’ ἄλκιμον ἔγχος, ὅ οἱ παλάμηφιν ἀρήρει.

ὣς δ’ αὔτως Μενέλαος ἀρήϊος ἔντε’ ἔδυνεν.

Οἳ δ’ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν,

ἐς μέσσον Τρώων καὶ Ἀχαιῶν ἐστιχόωντο

δεινὸν δερκόμενοι· θάμβος δ’ ἔχεν εἰσορόωντας

Τρῶάς θ’ ἱπποδάμους καὶ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς. 

Τὸ ἠχητικὸν ἀπόσπασμα ἐδῶ : ΟΜΗΡΟΥ ΙΛΙΑΣ, Γ', 291-343

Σημειώσεις : 

«ἐπεκραίαινε» : < ἐπί + κραίνω = ἐκτελῶ, φέρω εἰς πέρας, ἐκπληρώνω, ἄρχω· < κάρα = κεφαλή· ἐξ οὗ καὶ κράτωρ, αὐτοκράτωρ, κράντωρ, κάρανος κοκ, μὰ καὶ πλεῖστα ἀλλόθροα ὅπως achever, achieve ( = καταφέρνω, φέρω εἰς πέρας, ὁλοκληρώνω), create, créer, creare, crear ( = δημιουργῶ), creazione, criatura, grand ( < κραντήρ = κραταιός, μέγας), grandeur, ingrandire κοκ. 

«μαρνάμενον» : < μάρη = χείρ· μάρναμαι = πολεμῶ μὲ τὰ χέρια· ἐνῶ πολεμῶ μὲ ὅπλα = μάχομαι < δωρ. μαχανά, ἰων. μηχανή = ἐργαλεῖον, ὅπλον, κάτι τὸ ὁποῖον ἔχει κατασκευαστεῖ, ἐπινόημα < μάττω = κατασκευάζω μὲ τὰ χέρια μου· ἐξ οὗ καὶ μαχ-αίρι/ μάχαιρα = τὸ εἰς μάχην αἴρεσθαι· αὐτὸ τὸ ὁποῖον σηκώνεις, αἴρεις στὴν μάχη γιὰ νὰ πολεμήσεις. Διὰ ἰδίας λογικῆς τὸ ὁμηρικὸν ξίφος = ἄορ ( < αἴρω), ἀλλὰ καὶ ἡ σπάθη/ τὸ σπαθί = τὸ ξίφος ποὺ σπᾶ ( = σύρει, τραβᾶ) κανεὶς γιὰ νὰ πολεμήσει.